McQueen, take 2

Στα μέσα των 00s, μικρή και άβγαλτη, είχα κάνει ένα ταξίδι στην Ιταλία, και εκεί σε ένα στοκατζίδικο ίδιο με το παλιό Sotris, νομίζω στη Via Condotti, αγόρασα ένα πάμφθηνο αλλά πολύ μάξιμαλ μπλουζάκι, γαλάζιο σατέν με τολμηρό κόψιμο. Μπορεί να ήταν και στα στοκ της Φλωρεντίας τώρα που το ξανασκέφτομαι, σάμπως θυμάμαι; Τέλος πάντων, το φορούσα πολύ υπερήφανη αυτό το επώνυμο κομμάτι και σε κάθε επιφώνημα θαυμασμού κόμπαζα για το νεοαποκτηθέν Alexander McQueen μου. Όλα αυτά μέχρι που μια μέρα πήγα να το πλύνω και ανακάλυψα πως ήταν Alessandro Dell’ Acqua. Σαν να τα σκάσεις δηλαδή για ένα ορίτζιναλ Κοκοσαλάκη και ένα γύρισμα της τύχης να σου αποκαλύψει ότι τόσο καιρό φοράς Makis Tselios. #Fail, ίσως δεν έπρεπε να το είχα δει ποτέ.

Η νέα συλλογή του Οίκου του οποίου δεν έχω τελικά ούτε ένα κομμάτι, σχεδιάστηκε από την βοηθό του Sarah Burton και, ενώ υπολείπεται σε ένταση και δράμα -δεν σε φοβίζει, δηλαδή, ούτε σου προκαλεί αυτό το νοσηρό δέος- συνεχίζει να στέκεται όσο τρισδιάστατα και θεατρικά πρέπει. Λίγο χαμηλότεροι τόνοι, αλλά ρούχα που συνεχίζουν να μην είναι πολύ φορέσιμα και δείχνουν περίεργα εκτός πασαρέλας, αλλά παραμένουν θαυμαστά.

Photos: vogue.com