Animal Nitrate

Η Βιργινία Διακάκη συμμετείχε σε ένα μπαζάρ που είχα πάει και εγώ, και στον πάγκο της υπήρχε ουρά. Που αγόραζε τις ζωγραφιές της. Πράγμα το οποίο δεν συμβαίνει συχνά στα μπαζάρ, οι περισσότεροι πάνε για να κοιτάξουν, να πιουν μια μπίρα, και να κάνουν shopping στοχευμένο, ξέρουν δηλαδήαπό πριν τι έχουν έρθει να πάρουν. Τα Greener Pastures ήταν μια έκπληξη: δεν ήθελες έναν πίνακα, δεν χρειαζόσουν ένα κάδρο στο σπίτι, αλλά έπαιρνες. Επειδή ήταν  τ ό σ ο  όμορφα.

Τα illustrations τής Βιργινίας είναι ναΐφ, με έναν τρόπο όμως που (προσωπικά κρίνω και χωρίς να ξέρω από τέχνη, μην ξεγελαστείς) ενσωματώνει με γλυκύτητα και αθωότητα τη βία και τον θάνατο. Το δίπολο χρώμα-μαυρίλα, που δεν λείπει από καμιά σχεδόν ζωγραφιά της, δεν είναι ούτε για να σε ξενίζει ούτε για να σε φοβίζει, γιατί το προβάλλει ως αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής και της φύσης, μόνιμου θέματος της εικονογραφίας της. Τα ζώα Greener Pastures είναι άγρια εκ φύσεως, όπως εκ φύσεως είναι όμορφα, υπερήφανα και αγέρωχα χωρίς να υπάρχει καμιά ανακολουθία στο πώς αυτά μπορούν να ισχύουν ταυτόχρονα: ακριβώς όπως και στον πραγματικό κόσμο.

Αν μπεις στο blog της θα δεις ότι οι αγαπημένοι της καλλιτέχνες, έχουν αυτό το κοινό, μια καμουφλαρισμένη αίσθηση γκροτέσκ, ανατριχιαστικές προθέσεις που κρύβονται επιμελώς πίσω από παλ χρώματα γεμάτα απατηλή χαρά και ανυποψίαστες φάτσες (δες, ας πούμε, τα έργα του Mark Ryden) – τα πάντα ποτίζονται από μια υποδόρια ανησυχία, κάτι άβολο. Η επιβίωση είναι μια στιγμή ανάμεσα στον θάνατο και τη ζωή, με έναν τρόπο.

‘Ετσι βλέπεις ένα πουλί με μια τρύπα στη μέση και δυο δόντια διακοσμητικά στη σύνθεση:

Δυο φίδια που είναι εραστές (υπονοείται το “άραγε γίνεται;”)

Νεκροκεφαλές σε παλ και μαύρο

Θαλασσινά μοτίβα που ρισκάρουν τη ζωή τους στη στεριά (και εγώ ερμηνεύω από μόνη μου μη φανταστείς, ερμηνευτική ποιητική άδεια)

Πράγματα μακάβρια και χιουμοριστικά σε συνθέσεις με ροζ

Και εδώ, το κάδρο για το δωμάτιο της Έμιλυ. Η γιαγιά δεν ενθουσιάστηκε. To μήνυμα πάντως είναι αγωνιστικόν.