Oh Rios Rios

Τα αξιοσέβαστα περιοδικά μόδας που εδώ και χρόνια προσπαθούν να σε πείσουν να κυκλοφορείς με καπέλο δεν μπορεί να κάνουν λάθος. Και αν τώρα με τον ψόφο η ανάγκη έγινε φιλοτιμία και τουλάχιστον έναν μπερέ τον τσίμπησες, ο Arturo Rios είναι εδώ για να σου δείξει ότι τα περιοδικά δεν εννοούσαν αυτό. Η υπερβολή, η εξτραβαγκάντσα, ο μαξιμαλισμός, οι ακρότητες, είναι όλες πολύ ωραίες λέξεις, αλλά καμιά τους δεν είναι ικανή να φτιάξει ένα Ονοματικό Σύνολο που να κυριολεκτεί τοποθετημένη δίπλα στο “δημιουργίες”. Γενικά αν μου έλεγες να ψυχολογήσω τον Rios, θα κατέληγα στο συμπέρασμα ότι πήρε τα κλασικά και τα έπσρωξε μέχρι που να τα ξεθεώσει εκτός συμβατικών ορίων. Πήρε δηλαδή την Audrey Hepburn και τα καπέλα που φορούσε στα κοκτέιλ μετά τις πρωινές βόλτες στο Τiffany’s και τα έκανε κάπως έτσι:

‘Η πήρε την κλασική έμπνευση από τα φτερά πουλιών και αναπαράστησε ολόκληρο το παγώνι, αψηφώντας κέντρο βάρους και λογικής:

Ή πήρε το βέλο που συνήθως κοιτάει τη γη και για να του προσδώσει μυστήριο το επέκτεινε προς τον ουρανό:

Και κοίτα να δεις τι έκανε στο τσιμπιδάκι με το φιογκάκι που φορούσαμε στο πλάι της χωρίστρας:

Και πόσο απεξάρτησε την έννοια “τούλι” και από τη διακριτικότητα και από τη φειδώ:

Για το τέλος, σου έχω άνθη και θέλω να σου υπενθυμίσω πως, ξέρω, πολλές μισείτε τις Απόκριες (εγώ καθόλου), αλλά εσύ μπορείς πάντα να τις δεις ως μια ωραία αφορμή για πράγματα παράτολμα.

Τα καπέλα του Arturo Rios δεν είναι φτηνά, αλλά άμα έχεις οικονομίες θα τα ψωνίσεις από εδώ