11. Mount Eerie: Clear Moon
Ξύπνησα από μια ελαφριά ανατάραξη. Κοίταξα το ρολόι μου, τα φώτα πολύ χαμηλωμένα, γύρω μου σχεδόν όλοι κοιμόντουσαν, ο παραδιπλανός μου έβλεπε κάποια ταινία δράσης με αραβικούς υπότιτλους. Θέλαμε ακόμα 6 ώρες για το Τόκιο, γαμημένη πτήση, 12 και ώρες. Ένοιωθα για κάποιο λόγο μια απίστευτη θαλπωρή, σαν να είχα κάνει τον πιο όμορφο ύπνο του κόσμου. Η θαλπωρή είναι η πιο χειροπιαστή ευτυχία, σκέφτηκα και έσφιξα την κουβερτούλα πάνω μου.
Έκλεισα πάλι τα μάτια, έπρεπε να γυρίσω στην αμέσως προηγούμενη μου κατάσταση. Διψούσα αλλά δεν ήθελα να σηκωθώ με τίποτα. Εκείνη τη στιγμή ξεκίνησε το Lone Bell στα ακουστικά μου. Όταν ταξιδεύεις αρκετά, έχεις επενδύσει σε ένα iPod classic και ένα καλό ζευγάρι noise cancelling ακουστικά. Ένοιωσα ευγνωμοσύνη για τις δύο αυτές συσκευές, συνειδητοποίησα ότι υπεύθυνοι γι αυτή η ευδαιμονία που ένοιωθα εδώ και ώρα ήταν οι Mount Eerie και το τελευταίο τους άλμπουμ, Clear Moon που άκουγα στο repeat για τουλάχιστον 3 ώρες.
Τον είχα ακούσει άραγε τον δίσκο ή τον ονειρεύτηκα; Θα μείνω ξύπνιος σκέφτηκα για να καταλάβω την αλήθεια. Σε 5 λεπτά κοιμόμουν και πάλι. Όμως άκουγα και την μουσική που γινόταν μια τεράστια κουβέρτα που με τύλιγε γενναιόδωρα και τρυφερά. Δεν ξέρω πόσες ώρες περάσανε που ήμουν σε μια μελαγχολική έκσταση, ναι, υπάρχει τέτοιο πράγμα, ούτε και γω το ήξερα.
Φεγγάρι δεν έβλεπα απ το παράθυρο, πόσο μάλλον καθαρό· σκοτάδι απόλυτο και κάποιες σταγόνες υγρασίας στο τζάμι. Κοίταξα ένα μικρό φωτάκι στο διάδρομο, αυτό είναι το clear moon μου, συνέχισα να το βλέπω και με κλειστά τα μάτια.
Δεν θα σου πω άλλα για το δίσκο, αν πας ποτέ στο Τόκιο, αυτόν να ακούσεις στο αεροπλάνο. Μόνο.
Αν ήταν ρούχο θα ήταν: το πιο ζεστό πουλόβερ που πλέχτηκε ποτέ.
Previously on Fashionism
12. Cat Power: Sun
13. Grimes: Visions
14. Alt-J: An Awesome Wave
15. Public Image Ltd. : This Is PiL
No 16: Perfume Genius: Put Your Back N 2 It
No 17: Crystal Castles: (III)
No 18: DIIV: Oshin
Νο 19: Hot Chip – In Our Heads
Νο 20: Islands – A Sleep & A Forgetting