Στο μυαλό μου ο Κορμοράνος είναι συνδεδεμένος με χορό μέχρι πρωίας και με μια θρυλική βραδιά καραόκε κατά την οποία, χωρίς δόση υπερβολής, είχα διαπρέψει. Όλο το είναι μου ξεχύθηκε σαν εμετός πάνω στη σκηνή, όπου έβγαλα ψυχούλα τραγουδώντας το You Give Love A Bad Name σαν να ερμηνευόταν για πρώτη φορά. Αλλά φτάνει το καθημερινό ανακοινωθέν των κατορθωμάτων μου: ήρθε η ώρα να συνδυάσεις τον Κορμοράνο με τον Στέφανο Ρόκο – άλλωστε, πουλί και ζωγράφος έχουν συνεργαστεί πολλάκις – και την έκθεση ζωγραφικής Horror And Romance On Another Planet που μπορείς ακόμα να δεις στην αίθουσα τέχνης Αγκάθι, Μηθύμνης και Επτανήσου στην Κυψέλη. Εγώ πήγα στα εγκαίνια, και, αν συμφωνείς και εσύ μαζί μου πως όταν ένας άνθρωπος δεν κατέχει πολλά από θεωρία της τέχνης εκείνο που μετράει είναι το απλοϊκό και ουσιώδες “μ’αρέσει-δεν μ’αρέσει”, τότε η γνώμη μου θα μετρήσει κάπως. Οι πολύχρωμοι αλλά στην πραγματικότητα σκούρων αποχρώσεων πίνακες μου άρεσαν πολύ. Το όλο εγχείρημα περιλαμβάνει και ηχογραφήσεις νέων τραγουδιών από φίλους του ζωγράφου, που συμμετείχαν με τη μόνη υποχρέωση να περιλάβουν κάπου μέσα στα κομμάτια, με κάποιον τρόπο που ήταν στο χέρι τους, τον τίτλο της έκθεσης. Και τώρα άκου μερικά από τα ονόματα του compilation cd: Zita Swoon, Fiery Furnaces, The Last Drive, Piney Gir, Κορε. Υδρο., Bobby Conn. Δεν σου γράφω συχνά για εκθέσεις, αυτό σου λεω μόνο.
1 Comment