2, by A Name To Come #blogovision2013

Σιχαίνομαι το άγχος για πρωτοτυπία και τις εκπλήξεις και αγαπώ τους προβλέψιμους ανθρώπους. Δεν βρίσκω κανένα νόημα στις ανατροπές αν δεν εγκαθιστούν κάτι καλύτερο από αυτό το οποίο ανατρέπουν. Βαριέμαι τους νεωτερισμούς που νευρωτικά θέλουν να φρεσκάρουν κάτι που δεν έχει καμία ανάγκη ανανέωσης.

Αγαπώ το καινούργιο όταν ανοίγει δρόμους και ξεκλειδώνει πόρτες. Λατρεύω τις επινοήσεις και τις ανακαλύψεις. Εγκαθιστώ πάντα τα καινούργια versions οποιουδήποτε προγράμματος και πιστεύω ότι κάθε έκδοση των windows είναι καλύτερη από την προηγούμενη (ναι, ακόμα και τα Vista). Είμαι early adopter σε σημείο αηδίας και πιστεύω ότι κανένα χτες δεν ήταν καλύτερο από το σήμερα, ούτε φυσικά ότι παλιά η μουσική ήταν καλύτερη από την σημερινή.

Αυτό που κάνει ο Kanye West είναι εκπληκτικό και τόσο ταλέντο θα έπρεπε πραγματικά να είναι παράνομο. Μόνο ο Prince είχε περισσότερο. Οχι, το Yeezus δεν είναι το καλύτερο του άλμπουμ, αυτό είναι το My Beautiful Dark Twisted Fantasy και δεν βλέπω πώς μπορεί να το ξεπεράσει. Το Yeezus όμως είναι το καινούργιο με όσο πιο θετικό πρόσημο μπορεί να βάλει κανείς σε αυτή τη λέξη. Το hip-hop είναι η τελευταία πραγματική επανάσταση που έγινε στη μουσική και ο Kanye φαίνεται όχι απλώς να είναι το αφεντικό αλλά κυρίως αυτός που μπορεί να το πάει ένα βήμα παραπέρα. Για την ακρίβεια πολλά βήματα και αυτή η επιλογή να τρέξει τόσο είναι που ζάλισε πολλούς φέτος και δεν μπόρεσαν να ακολουθήσουν.

Κάθε κομμάτι του άλμπουμ είναι μια εμπειρία, μια πρόκληση και ένα επίτευγμα. Πολλοί λένε ότι το παράκανε και ότι είναι ένα επιτηδευμένο και αστείο άλμπουμ. Πολλοί άλλοι λένε μπράβο για το θάρρος να κάνει κάτι τέτοιο. Αυτό που σε μένα φαίνεται υπέροχο είναι ότι πιστεύω σα να μη μπορούσε να κάνει κάτι άλλο. Και πραγματικά πεθαίνω να δω την επόμενη κίνηση του. Σε αυτή εδώ, βαθιά, απορημένη υπόκλιση.

Αν σου άρεσε το “Yeezus” follow: @Sissyka