3, by A Name To Come #blogovision2013

Όπως όλοι ξέρουμε οι Fall είναι ο Mark E. Smith, ενίοτε οι σύζυγοι του (η τωρινή είναι η Ελένη Πούλου από το Περιστέρι) και κάποιοι άλλοι τύποι που αν αρχίσουμε να λέμε ονόματα θα τελειώσουμε αύριο. Το αστείο είναι ότι αυτοί οι τύποι παρότι αναλώσιμοι με τον Smith να τους αλλάζει οπότε κάνει κέφι, είναι πάντα αυτοί που γράφουν σχεδόν όλη τη μουσική ενώ ο Mark συνήθως περιορίζεται στους στίχους. Αυτό είναι το μυστικό των ατελείωτων μεταμορφώσεων της μπάντας που έχουν παίξει πλέον όλα τα είδη σύγχρονης μουσικής εκτός από σάλσα. Ακατανόητο πως αυτός ο περίεργος τύπος με την αυτοκαταστροφική εγωκεντρικότητα αφήνει τόσο χώρο στους νεοσύλλεκτους. Ακατανόητο και ταυτόχρονα ιδιοφυές.

 Η σημερινή μορφή είναι από της πιο αλλοπρόσαλλες και οι ποιότητα των άλμπουμ είναι όπως όταν χώνεις το χέρι σου σε μια σακούλα M&M, κάποτε θα τραβήξεις το απαίσιο πράσινο, κάποτε το κορυφαίο κίτρινο καραμελάκι. Φέτος μας έτυχε λοιπόν κίτρινο και ο δίσκος είναι εκπληκτικός. Σκληρό γκαράζ, κεφάτο ροκαμπίλι, αινιγματικές γέφυρες, το χειρότερο εξώφυλλο όλων των εποχών και 2-3 αχαρακτήριστα κομμάτια τα οποία μόνο αυτοί μπορούν να γράψουν.

Η αγάπη μου για τους Fall ξεκινάει από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου και δεν υπάρχει ίχνος υπερβολής όταν λέω ότι είναι ένα σημαντικό κομμάτι του εαυτού μου. Δεν τους ακούω κάθε μέρα, μόνο όταν θέλω να μείνω πραγματικά μόνος• ούτε κάθε άλμπουμ που βγάζουν πια είναι σημαντικό αλλά όταν το κάνουν επιβεβαιώνουν γιατί είναι η μεγαλύτερη μπάντα στον πλανήτη. Ελπίζω ότι αυτό το έχεις μάθει πια.

Το Σάββατο 1η Φεβρουαρίου θα παίξουν στο Gagarin 205 οπότε ξέρεις που θα με βρεις εκείνο το βράδυ.

Αν σου άρεσε το “Re-Mit” follow: εεεεχμ, εμένα. Εναλλακτικά την @JenGtz