(… από το zebra)

Να θες να ακούσεις, ποιον να πω, τον Sillyboy, και αντί για την default υπόγα με τον χαμηλοτάβανο ουρανό που σε τυλίγει με έναν ανεπιθύμητο νουάρ τρόπο στην κάπνα από τους ώμους και πάνω, να ανακαλύπτεις ότι το live γίνεται στο Zebar. Όπως όλα τα πράγματα που η μοίρα καταδικάζει να επιτύχουν, γεννήθηκε από την ιδέα κάποιου που πραγματικά είχε ανάγκη ένα τέτοιο μέρος, κυρίως για να αποκτήσει ένα στέκι ο ίδιος. Πρώην σκηνοθέτης και πρώην μουσικός εκεί που τα πίνουν αποφασίζουν να ανοίξουν ένα μπαρ στη Σανγκάη (σου φαίνεται γνωστό το σκηνικό, το ξέρω, αν κάθε φορά που ήμουν παρούσα σε τέτοια συζήτηση άνοιγε και ένα μπαρ τώρα η Αθήνα θα ήταν δρομάκι της Ίου σε μεγέθυνση). Οι δυο μικροεπιχειρηματίες εμπιστεύονται με κλειστά μάτια το όραμα των αρχιτεκτόνων, και φέτες από ένα υλικό που φέρνει σε άμορφο blob κόβονται στο χέρι και στήνονται για να δημιουργήσουν μια σπηλιά-τούνελ, σε χρώματα αρνητικού και σχήμα σπείρας (ζιγκ ζαγκ δηλαδή) για την κατασκευή της οποίας οι δημιουργοί βασίστηκαν σε εικονικά 3D περιβάλλοντα (κάποιος αρχιτέκτονας θα μπορούσε να στα εξηγήσει καλύτερα όλα αυτά). Το καταπληκτικό και οικονομικά πολύ συμφέρον για τον πότη αποτέλεσμα (ζαλίζει χωρίς να πιεις όσο θα χρειαζόσουν υπό Κ.Σ.), το οφείλουμε στους 3GATTI Architecture Studio.

Photos: Daniele Mattioli