17, by A Name To Come #blogovision2013

Κάποτε νόμιζα ότι τοτέμ χρειάζονται μόνο οι υπανάπτυκτοι ή έστω οι χαμηλής μόρφωσης άνθρωποι. Μέγα λάθος, τοτέμ χρειαζόμαστε όλοι, απλώς κάποιοι το λένε πατέρα, κάποιοι Elvis, κάποιοι Messi, κάποιοι Σημίτη. Για κάθε κενό, για κάθε ανεξήγητο, για κάθε μεγάλο φόβο οι άνθρωποι φτιάχνουν ένα τοτέμ που λατρεύουν, που τους προστατεύει και τελικά τους ενώνει σε μια όμαδα.

Οι Boards Of Canada είναι τοτέμ. Το τοτέμ της ηλεκτρονικής μουσικής, των πάρα πολύ ψαγμένων μουσικόφιλων, της ελίτ που έπρεπε να σκοτώσει τις κιθάρες. Η γνώμη μου: άριστη επιλογή για τοτέμ. Ειναι δύσκολο να είσαι προτοπωριακός και ταυτόχρονα απολαυστικός, αφαιρετικός αλλά και συγκεκριμένος. Οι BoC έβγαλαν δύο δίσκους που δικαιωματικά δημιούργησαν ένα μύθο γύρω από το όνομα τους που είναι και αυτό χαριτωμένο διότι οι τύποι είναι Σκωτσέζοι.

Είναι το φετινό άλμπουμ στο ύψος του Music Has The Right To Children; Οχι βέβαια, ούτε καν του Geogaddi. Γιατί δεν είναι; Γιατί δεν έχει μελωδία ούτε χορεύεται. Είναι κακό αυτό; Οχι αν δεν υπήρχε ο Brian Eno, είναι μια χαρά ambient. Χρειαζόμαστε τέτοιο άλμπουμ τώρα; Ναι. Γιατί είναι BoC και οι BoC είναι τοτέμ και όταν τα τοτέμ μιλάνε μπαίνουν στις λίστες μας.

Αν σου άρεσε το “Tomorrow’s Harvest” follow: @monksdream