Λονδινάκι

Διάλεξα το υποκοριστικό που εκνευρίζει κόσμο (ομολογώ όχι εμένα, πράγμα περίεργο, με εκνευρίζουν σχεδόν τα πάντα) για να σου δείξω τα ρούχα που μου άρεσαν περισσότερο από τη βρετανική εβδομάδα μόδας, δηλαδή κάτι (ελπίζω) καθόλου εκνευριστικό!!!1 Πολύ ειρωνικό αυτό που έκανα;;; 🙂

Στο Λονδίνο οι πασαρέλες δεν είναι ποτέ πολύ σέξι ή πολύ αμπιγιέ, αυτή την εικόνα τουλάχιστον εγώ έχω από πάντα – οι Άγγλοι προτιμούν να είναι αστικοί και σχεδιαστικά πιο προχωρημένοι, πράγμα που για αυτούς που ξέρουν κανονικά και με τον νόμο από μόδα, είναι φυσικά, πολύ πιο ενδιαφέρον και δελαστικό. Εγώ που είμαι ως γνωστό λιγότερο τολμηρή, διάλεξα κάποια όχι πολύ εξαντρίκ πράγματα, όπως αυτά τα ριχτά παντελόνια Mulberry με την ιδανική εφαρμογή (η οποία μακάρι να μην δείχνει ιδανική μόνο στην πασαρέλα) και τα δερμάτινα γάντια μέχρι τον αγκώνα, τάση σε πολλές συλλογές φέτος, ό,τι πρέπει για τις μάνες που δεν έχουν χρόνο για μανικιούρ.

Mulberry

Mulberry

Mulberry

Να και κάτι πιο σέξι, από αυτά που είναι πιο σπάνια (έτσι το έχω στο μυαλό μου, είπαμε) στην Αλβιόνα, η θηλυκότητα που επέβαλε αποφασιστικά ο Jonathan Saunders και τα τολμηρά χρώματα  – έβαλα και μια μαύρη διαφάνεια για να πάει καλά εβδομάδα, αλλά η καρδιά μου χτυπάει στη νοητή γραμμή που ενώνει το λάστιχο του ροζ πουλόβερ με την παγέτα της κόκκινης φούστας.

Jonathan Saunders

Jonathan Saunders

Jonathan Saunders

Η κατηγορία prints εκπροσωπείται από Temperley London και Matthew Williamson, που, στις φαντασιώσεις μου περί μόδας μονομαχούν με τα ψαλίδια τους τα οποία έχουν επένδυση κομψά, καθόλου εκκωφαντικά patterns, χωρίς κανένα έπαθλο – πέραν του ποιον από τους δύο θα φορέσω στο κόκκινο χαλί του Sundance ξερωγώ (έβαλα κάτι πιο indie, γιατί δεν είμαι έτοιμη για κάτι πιο οσκαρικό. Θα ξεκινήσω από τα χαμηλά). Τα συγκεκριμένα, που επέλεξα με τον εντελώς υποκειμενικό τρόπο μου εννοώ, δεν θα μπορούσαν να είναι και από την ίδια συλλογή;

Temperley

Temperley

Temperley

Matthew Williamson

Matthew Williamson

Matthew Williamson

Το βάρος της ελληνικής επεκτατικής πολιτικής έπεσε φέτος, κατά την ταπεινή μου γνώμη εμένα της τιποτένιας που ποια είμαι μήπως είμαι κάποια, στους ανθεκτικούς, όπως αποδεικνύεται, ώμους τού Marios Scwab. Η συλλογή του είχε πολλές κάπες, εγώ όμως που δεν είμαι φίλος, προτίμησα αυτές τις διασταυρώσεις Μαριχουάνα Στοπ με Gladiator – και φυσικά το Φόρεμα Αποφοίτησης της Νύμφης, αν έκαναν δηλαδή proms οι Νύμφες. Που μπορεί να έκαναν. Μοναδικός πειρασμός αθωότητας, αφέλειας και φυσιολατρίας, που δεν μπορώ να πω με σιγουριά σε ποιες απευθύνεται, πάντως δεν θέλει πολλές καμπύλες. Και βέβαια είναι σχεδόν σίγουρο πως εκτός πασαρέλας δεν θα δείχνει έτσι. Αλλά αριστούργημα παρόλα αυτά ε.

 

Διάβασα πολλά για τη συλλογή του αγαπημένου (όσο και όμορφου) Tom Ford, αλλά εκείνο που μου έμεινε ήταν πως οι ειδήμονες ένιωσαν σαν να μην μπορούσαν να την ερμηνεύσουν, κάποιοι δε τη χαρακτήρισαν “καρτουνίστικο glam”. Κοιτώντας και ξανακοιτώντας κατέληξα στο συμπέρασμα ότι χωριστά σχεδόν όλα τα φορούσα, ήταν οι συνδυασμοί που μου φαίνονταν και πολύ αφηρημένοι, σχεδόν χωρίς περίγραμμα, και υπερβολικά oversized, και τέλος πάντων δύσκολοι. Τα παρακάτω βεβαίως τα φορούσα ως έχουν, και τα μάξι με τα “pow!” των κόμικς στο πλάι μου φαίνονται τόσο ευκολοφόρετα, θα έβγαζα σεζόν πλύνε-βάλε. Το ότι τα κάνει να φαίνονται τόσο εσκεμμένα φτηνά, σαν από λύκρα και πλαστικό, και άρα τόσο ροκενρόλ, τα κάνει το κομμάτι της χρονιάς. Ένας πρετ α πορτέ θρίαμβος. Τρομάζω στο πώς μπορεί ο καθένας να τα μιμηθεί, αλλά αυτή η ευκολία να αντιγραφούν είναι (μπορεί να λέω τρέλες) το αντισταριλίκι του Ford, που ήξερε πολύ καλά ότι μπορεί να γεμίσει ο τόπος από τέτοια, αλλά σκασίλα του, πόσο σνα σκάσει πια για τη μόδα. Είχε σκηνοθετήσει το A Single Man.

 

Στους ανεξάρτητους μεμονωμένους κατεβαίνουν: η υπέροχη τριχωτή και ροζ γούνα Moschino, με πουά παντελόνι που πρέπει κάτι να γίνει για να τα φορέσει η Βαλίσια

Moschino

το Westwood χωρίς το ντεκολτέ, σαν αρχαιοελληνικό disco remix που πρέπει να φορέσει η Marina Diamantis

Vivienne Westwood

το ντεπιεσάκι Paul Smith (η τσάντα κρατιέται έτσι φέτο ε; Καλό, στις πλαστικοψεύτικες φτηνιάρες δικές μου θα είναι σωτήριο για τα χερούλια που φθείρονται από το βάρος) που θέλω να φορέσει η Cate Blanchett για να πάει μέχρι το μίνι μάρκετ

Paul Smith

… και το γεωμετρικού print Peter Pilotto που θέλω να φορέσω εγώ αν με έναν μαγικό τρόπο αποκτήσω συν 10 πόντους στην γάμπα.

Peter Pilotto

Photos: ImaxTree

Leave a Reply

Your email address will not be published.