… θα σου δώσω άλλο ένα φιλά-α-α-κιιι. Όχι ντάξει, αλλά άμα ζούσαμε στο Viernheim θα σε έστελνα σούμπιτο σε συτό το οδοντιατρείο που μοιάζει με τη ρεσεψιόν μιας φουτουριστικής miss Moneypenny. Κατά τη φροϋδική μου προσέγγιση, ο γερμανός αρχιτέκτονας Peter Stasek μετράει ώρες ανάσκελα στην Καρέκλα των Βασανιστηρίων. Μπορεί και να τα έκανε όλα αν με ρωτάς: συνεπείς καθαρισμούς ανά εξάμηνο, σφραγίσματα, γέφυρες, ορθοδοντική, (επίπονο και παίρνει και έξτρα points ψυχολογικών λόγω σχολικού bullying), φουλ treatment που λέμε. Και, το πάω πιο μακριά, του έμειναν απωθημένο οι δερμάτινοι ντεμέκ Chesterfield καναπέδες που τρίζουν και τα In Style στη ρεσεψιόν με τα edito μόδας από δυο καλοκαίρια πριν (ναι είναι δικό μου βίωμα, θες κάτι;), ο χώρος αναμονής με το φως κρεοπωλείου που σε ψυλλιάζει για τα δυσοίωνα που θα εκτυλιχθούν στο ορθάνοιχτο στόμα με τον κύριο που είναι τόσο κοντά στη μούρη σου που τον μηνύεις και παρενόχληση (ή για mouthrape).
Οπότε, τι τον διέταξε το υποσυνείδητο; Να σχεδιάσει ένα Οδοντικό Πανδοχείο, έναν χώρο ζεν, ένα Θεραπευτικό Lounge Ούλων που η ζεστασιά του τζακιού του θα πείσει ακόμα και το 5% των Αμερικανών που προτιμούν οποιονδήποτε σιωπηρό πόνο (ενδεχομένως και τη γενοκτονία ενός άγνωστου, μακρινού κρατιδίου) από το να επισκεφτούν οδοντογιατρό. Οι φυσικές δομές, οι γυάλινες επιφάνειες, τα απαλά σχήματα και η απεικόνιση του κοντινού δάσους, κάνουν τον Stasek να πιστεύει ότι θα καταφέρει κανα δυο Γερμανούς παραπάνω να ανοίξουν το στόμα τους χαλαρωμένοι μπροστά σε κάποιον που λίγο πριν παραλλήλιζαν με δήμιο.
Photos: Stefan Blume