Krayon, όχι κραγιόν

Δεν είναι πίξελ. Είναι ξυλομπογιές. Kυρίως, όμως, είναι υπομονή. Και one man show, γιατί ο Christian Faur φτιάχνει ο ίδιος κηρομπογιές που στη συνέχεια χρησιμοποιεί μία μία, σαν μικροσκοπικό παζλ για να συνθέσει ολόκληρους πίνακες που μάλιστα αναπαριστούν αληθινές φωτογραφίες – αφού τις έχει πιξελιάσει στον υπολογιστή του. Το αποτέλεσμα είναι ό,τι πιο εντυπωσιακό έχω δει τελευταία και, για να χρησιμοποιήσω λόγια του καλλιτέχνη καθότι πραγματικά πολύ άφωνη για να το κατηγοριοποιήσω από μόνη μου, μοιάζει και με φωτογραφία, και με γλυπτική, και με ζωγραφική. Το πώς μπορεί να περάσει από το μυαλό κάποιου να ασχοληθεί με κάτι τέτοιο είναι ένα ερώτημα – ο Christian κατασκεύαζε ένα κουτί για τις κηρομπογιές της κόρης του, κάτι Χριστούγεννα, όταν ξαφνικά είδε στις μικροσκοπικές μύτες των μολυβιών μια δυναμική που δεν είχε φανταστεί πιο πριν (ε, όχι μόνο αυτός, κανείς). Επέστρεψε λοιπόν στις παλιές του φωτογραφίες, και, νοσταλγικά, πλείστος συγκίνησης (*βιολάκι τόσο μικρό που το παίζει η Τίνκερμπελ*) έφτιαξε ξανά τις παλιές του φωτογραφίες με μύτες μολυβιών. Και η κόρη του, προφανώς, πήρε άλλο δώρο, και άκρον άωτον πρωτοτυπίας.

Κοίτα πώς είναι ένα έργο από μακριά, χωρισμένο σε ξεχωριστούς “πίνακες”.

Και κοίτα πόσο πιο δύσκολο μοιάζει από κοντά.

Πάρτο και α κ ό μ η  πιο κοντά.

Δυο εκδοχές της ίδιας φωτογραφίας της κόρης του Faur.

Και κάτι βίντατζ που ξέρω ότι ψοφάς για τέτοια.

Photos: elissafarlow.com, Caters News Agency, christianfaur.com