Doll Parts

«Συλλέγω κούκλες». Και μόνο η φράση σου δίνει μια εικόνα γεροντοκόρης με ατελείωτες βιτρίνες γεμάτες πορσελάνινες κούκλες μέσα σε ένα αραχνιασμένο παλιό σπίτι που έχει να δει ήλιο από τον καιρό του Mommy Dearest. Ο δε τρόμος στα βλέμματα ορισμένων όταν ακούν τη συγκεκριμένη φράση θυμίζει τη Shelly Duvall όταν τη κυνηγάει ο Jack Nicholson στη Λάμψη (όχι του Φώσκολου, χαλαρώστε).

Η αλήθεια είναι ότι στον κλειστό και αρκετά σνομπίστικο κόσμο των συλλεκτών κούκλων μόδας, συναντάς και άτομα που θα έβαζαν κάτω χαλαρά την Bette Davis και θα έστελναν με ένα τους βλέμμα την Joan Crawford στη γωνία να κλαίει σιωπηλά. Οι περισσότεροι όμως από μας είμαστε νορμάλ (όσο ο καθένας, οκ;) άτομα που τυχαίνει το αγαπημένο μας χόμπι, ασχολία, μανία, κατάρα (όπως θέλετε πείτε το) να είναι η συλλογή αυτών των υπέροχων κυριών με τα στιλάτα ρούχα.

Συνήθως μοντέρνα, άλλοτε εποχής, τα ρούχα που φοράνε οι κούκλες μόδας (σε αντίθεση με τις υπόλοιπες κούκλες) αποτελούν μικρά έργα τέχνης. Πολλές φορές αντίγραφα (ακριβή ή απλά εμπνευσμένα) πραγματικών ρούχων από μεγάλους σχεδιαστές μόδας, αποτελούν την γκαρνταρόμπα κούκλων που έχουν αναλογίες μοντέλου. Ακόμα και η καημένη η Barbie προσπαθεί, αλλά ζορίζεται, να αναγνωριστεί σαν κούκλα μόδας, τόσο που χρειάστηκε η Mattel να βγάλει ειδικό σώμα (Model Muse) για να καταφέρει να πουλήσει και σε αυτόν τον τομέα.

Εγώ προσωπικά ξεκίνησα τη συλλογή μου τελείως ανάποδα. Ναι μεν πάντα είχα μανία από μικρός με τις κούκλες και προσπαθούσα να ντύνω όποια έβρισκα μπροστά μου με δημιουργίες μου από απομεινάρια πανιών και ρετάλια (με μια μητέρα αγανακτισμένη να με κυνηγάει όσο μπορούσε) αλλά δεν είχε περάσει ποτέ από το μυαλό μου ότι υπήρχαν εκεί έξω κούκλες σικάτες και κομψές που συναγωνίζονταν σε στιλ τα καλύτερα μοντέλα από τις πασαρέλες. Ώσπου το 2000 απέκτησα μια κούκλα, της Olivia Newton-John σαν Sandy στο Grease, κομπλέ με όλα τα συνολάκια της ταινίας. Ψάχνοντας λοιπόν σιγά-σιγά ανακάλυψα διάφορες εταιρίες που έφτιαχναν κούκλες καθ’ εικόνα και ομοίωση διάσημων ηθοποιών και τραγουδιστριών. Μερικές από αυτές όμως είχαν και άλλες κούκλες, οι οποίες ακολουθούσαν πιστά τις προσταγές της μόδας κάθε σεζόν. Και έτσι άρχισε να μεγαλώνει η συλλογή μέχρι που έφτασε σε σημείο που πραγματικά φοβάμαι να τις μετρήσω.

Είναι σαφώς ακριβό χόμπι. Οι κούκλες αυτές κάθε άλλο παρά τιμές απλών Barbie έχουν συνήθως. Μερικές σπάνιες ή μοναδικές μπορεί να έχουν τιμές που φτάνουν σε αστρονομικά ύψη. Είναι όμως πανέμορφες και γοητευτικές και κάθε χρονιά βγαίνουν πολλές που πάντα θέλεις να αποκτήσεις αλλά συνήθως δε μπορείς – και αυτό μέρος της γοητείας του παιχνιδιού είναι. Γνώρισα πολύ και ενδιαφέροντα κόσμο από διάφορες χώρες (και άτομα στην Ελλάδα, μετρημένα στα δάχτυλα των χεριών) και ένας νέος κόσμος ανοίχτηκε μπροστά μου. Υπάρχουν πολλοί που ασχολούνται δημιουργικά μαζί τους, φωτογραφίζοντάς τις, φτιάχνοντας δικά τους ρούχα (μερικού με ιδιαίτερα καλλιτεχνική άποψη και αξία) ή ζωγραφίζοντάς τις έτσι ώστε να τους αλλάζουν τελείως προσωπικότητα, πολλές φορές φτιάχνοντας μικρά κομψοτεχνήματα που νομίζεις ότι ανασαίνουν στα αλήθεια. Και αυτό νομίζω είναι και το μεγαλύτερο κέρδος που έχει κανείς ανακαλύπτοντας τον γοητευτικό κόσμο των fashion dolls.

H Ayumi Opium, ανήκει στη σειρά FR Squared του Jason Wu (ναι του γνωστού) για την Integrity Toys (της οποίας είναι μέτοχος πλέον) – είναι η σειρά της οποίας επιμελείται τον σχεδιασμό ο ίδιος προσωπικά.  Η κούκλα είναι από υψηλής ποιότητας βινύλιο με πρόσωπο ζωγραφισμένο στο χέρι – φυσικά είναι συλλεκτική και κυκλοφόρησε τον Ιούλιο 2012 σε 400 κομμάτια με αρχική τιμή 175$. Ως προς την έμπνευση, είναι επηρεασμένη από τη συλλογή του Wu για τον χειμώνα 12-13: ακόμα και το make up θυμίζει την εν λόγω συλλογή. Το στυλ και το κόψιμο των ρούχων, αλλά και το μεικαπ και τα αξεσουάρ, παραπέμπουν σε σταρ των 30s και 40s. Τα ρούχα θυμίζουν αυτά του Adrian και η ίδια η Ayumi μοιάζει στην πρώτη αμερικανοκινέζα σταρ, Anna May Wong. Το μέικ απ έχει αναφορές στην Tina Chow, ενώ η φόρμα των ρούχων θυμίζει πολύ YSL των 80s  και Schiapparelli.

O Στράτος Μπακάλης, που επιμελήθηκε τη φωτογράφιση και έγραψε το κείμενο, ξέρει από design, μόδα και αισθητική. Αγαπάει τον Neil Gaiman. Είναι συλλέκτης, αλλα όχι από εκείνους που δεν έχουν κανονική δουλειά. Ζει στη Θεσσαλονίκη. Τα blogs του θα τα βρεις εδώ και εδώ: δεν έχουν καμιά σχέση μεταξύ τους.