Concrete jungle where dreams are made of (I)

Αν συμφωνήσουμε ότι δεν μπορούν να σου αρέσουν όλα, ποτέ και για τίποτα σε όλη τούτη την πλάση, και αν πάμε και ένα ειλικρινές βήμα παραπέρα και ομολογήσουμε ότι τα περισσότερα στην πλάση αυτή είναι απόλυτα φυσιολογικό να ΜΗ σου αρέσουν, να μη σε εντυπωσιάζουν τέλος πάντων (δεν θέλω να φανώ αρνητική), και αν κάνουμε και ένα ρεαλιστικό βηματάκι ακόμα και πούμε ότι η έμπνευση δ ε ν μπορεί ν έρχεται κατά παραγγελία δύο φορές τον χρόνο, θα έχουμε κάνει μια καλή αρχή για να μιλήσουμε για την Εβδομάδα Μόδας. Τα περισσότερα πάντα είναι ή βαρετά, ή μια ωραία επανάληψη, ή αδύνατο να φορεθούν. Όπως σε όλα, διαλέγεις τι αρέσει σε εσένα. Και εννοείται πως αυτά που σου δείχνω εδώ είναι φιλτραρισμένα μέσα από το προσωπικό μου γούστο, αυτό που με κάνει να αγοράζω ρούχα που μοιάζουν πολύ μεταξύ τους. Το κάνεις και εσύ, δείξε επιείκεια.

Ο Marc Jacobs ανένηψε στα μάτια μου (την προηγούμενη σεζόν δεν μου είχε αρέσει τίποτα) αλλά μπορεί απλώς να έχω αυτή την άποψη λόγω της ρίγας – ή αυτός να έπαιξε με ρίγα για να με καλοπιάσει. Φυσικά, δεν έλειπαν τα αγαπημένα μου (σε ρούχα, ΟΧΙ σε παπούτσια) nude, τα μοτίβο 60s και, η τάση έξω ο αφαλός – που δεν θα προτιμήσω, μου άρεσε πέρυσι που φαινόταν μια λωρίδα δέρματος μεταξύ φούστας-μπλούζας, αλλά χαμηλοκάβαλο, γιατί τώρα. Γιατί.

Από τον Balmain διάλεξα τα φουτουριστικά 50s σύνολα, μου αρέσει δε πολύ που βάζει δέρμα για να δυναμώσει πιο girly φόρμες. Επίσης ακριβώς αυτές τις γόβες θέλω, τις μυτερές αλλά όχι επιθετικές, που γλυκαίνουν λίγο. Τίποτα ως τώρα σε φτηνό, δράμα. Ααααα ναι, σημείωνε ότι το ρεβέρ του τζιν επιστρέφει, σε ύψος και πλάτος, ακριβώς εκεί που ήταν πριν γιορτάσει το millenium

Η μπλε παλέτα Monique Lhuillier (από τα πιο ξεκούραστα στο μάτι ντεφιλέ) εγκρίθηκε φυσικά, όπως και το φόρεμα που βλέπεις, το οποίο θα ήθελα column dress ως το πάτωμα και με άλλο παπούτσι, αλλά και ποια είμαι εγώ, μήπως είμαι κάποια.

Πέρασα τον χειμώνα περιμένοντας να επιστρέψει το φαρδουλό μανίκι με σούρα στον καρπό αλά Ραφαέλα Καρά, το επέστρεψα και μερικές φορές με δική μου πρωτοβουλία. Η Diane καμιά φορά γίνεται μικροαστή, αλλά το 80s glam και το 60s Σαν Τροπέ το ξέρει καλά. Κόκκινο πολύ τάση φέτος, με γαλάζιο, ακόμα καλύτερα.

Νοσταλγία για το clubwear του Εργαζόμενου Κοριτσιού από την Donna Karan.

Η Victoria είναι καλή σε αυτό που κάνει. Δεν μου άρεσαν καθόλου τα μίνι εβαζέ φουστάκια, αλλά το knee high και τελευταίως το μάξι το έχει πολύ νομίζω. Επίσης, κάνει μια προσπάθεια, όπως βλέπεις από τις φωτογραφίες που διάλεξα, να μην φτιάχνει ρούχα μόνο για κορίτσια που της μοιάζουν. Έλα, πουκάμισο με φούστα, φαρδύ παντελόνι, όχι έλα, προσπαθεί. Κόκκινο ε. Σημειώνεις εσύ.

Το πουλόβερ πάνω απο μίνι είναι επίσης κάτι που θα σώσει αυτή τη σεζόν, από τον χειμώνα ξεκίνα το εσύ, και, όπως θα συμπέρανες ως τώρα και επιβεβαιώνει η πασαρέλα Tibi τα παντελόνια φαρδαίνουν και άλλο. Αλληλούια.

Θα έχεις προσέξει, πάντα βάζω κάτι που κάνει intersection με το Area της Πατριάρχου Ιωακείμ circa 1994. Μη σου πω ότι μπορεί και τις άλλες φορές να ήταν του Helmut Lang. Το δε παπούτσι, αγνή Τέχνη.

“Area Πατριάρχου Ιωακείμ circa 1994 είπατε; Με φώναξε κανείς;” (Maison Martin Margiela)

To (εύκολο να φορεθεί για εμάς τις λίγο άτολμες κότες) avant garde συνεχίζεται με τον Derek Lam – στο δεύτερο σύνολο η τάση φαρδύ φοιτητικό πουλόβερ πάνω από fierce pencil skirt τελειοποιείται, βοηθούντος και του υποδήματος.

Στο μυαλό μου είχα συνδυάσει τα Prabal Gurung με έθνικ, τσιμπημένο μεν, έθνικ δε. Κακώς. Στη γκοθιά και το layering το αγόρι από το Νεπάλ έκανε παπάδες. Έλα πες για το πρώτο, το μαύρο ολούθε, πόσο σου κάνει παχουλούλα στιχουργό του εντέχνου που παίρνει μικρόφωνο ντροπαλά στην μπουάτ για να πει τα τραγούδια της και ένας αστέρι γεννιέται (στην επόμενη σεκάνς είναι σταρ και φοράει Cavalli).

Photos: GETTY images, IMAXtree

O τίτλος από εδώ, λόγω του ότι είμεθα Νέα Υόρκη.