Making Patterns Rhyme

Ένας μικρός προσωπικός καύσωνας που κατάφερε, το σκυλί το μαύρο, να επιβιώσει εν μέσω χειμώνα με εμπόδισε φέτος να φορέσω καλσόν. Πραγματικά, έζησα το A/W 2011 σαν αγγλίδα κλάμπερ, με το σανδάλι να καρφώνει το πεζοδρόμιο και το γυμνό πόδι να απορροφά τον εμετούλη του διπλανού μεθυσμένου στο μετρό. Ωστόσο, τα καλσόν-κολάν μου αρέσουν πολύ, και αν είναι η τελευταία μου ευκαιρία να φορέσω κανα-δυο, αφού από Μάρτη καλοκαίρι που λένε, θα διαλέξω αυτά που μου προτείνουν στο Patternity, ένα λονδρέζικο design studio με  μονομανία για τη γεωμετρία που μπορεί να διακοσμεί οτιδήποτε, και που μπορείς να τη συναντήσεις παντού στη δημιουργία, από τα εμπριμέ των ρούχων ως την αρχικεκτονική και τα prints καλλιτεχνών που ντύνουν τοίχους hip γκαλερί. Πίσω στο ψητό: οπάκ και op-art, τα σχέδια των κολάν έχουν γενεαλογικό δέντρο με ρίζες κατευθείαν στον Warhol, σχεδόν τo φαντάζεσαι ξαπλωμένo κάτω από τη ντισκομπάλα του Studio 54 με την Μπιάνκα Τζάγκερ να ξεπεζεύει από τα αλόγατα παραδίπλα για να σε ρωτήσει δήθεντάχαμ αδιάφορα από πού το πήρες. Και εσύ θα της το αποκαλύψεις, μόνο επειδή είναι το γυναικάκι του Mick: Τα αγόρασες online και κάναν μόλις 42 λίρες.

 

Υ.Γ. Ο τίτλος του post είναι από στίχους αυτού του κομματιού που αξίζει να ακούσεις.

Photos: patterntiy.co.uk