«Η εμφάνιση του Σέλαος είναι από τα ωραιότερα φαινόμενα που προσφέρει η Φύση σε ποικιλία χρωμάτων και σχεδίων σε αιφνίδιες εμφανίσεις και με γρήγορες σχετικά μεταμορφώσεις, που παρουσιάζουν ακριβώς το Σέλας ως κυματιζόμενες “ουράνιες κουρτίνες” ή “ουράνιες μπαλαρίνες” όπως χαρακτηρίζεται το φαινόμενο από τους σύγχρονους παρατηρητές. Κυρίαρχο του Σέλαος χρώμα είναι το λευκό.» Το Σέλας λοιπόν είναι κυρίως λευκό, αλλά και παλ καμιά φορά. Ο Ευάγγελος Καββαθάς ονόμασε τη συλλογή του Σέλας. Αν έπρεπε να βρω μια λέξη για την εντύπωση που μου προκλήθηκε, θα μπορούσα. Η λέξη αυτή θα ήταν «δροσιά». Όχι με την έννοια τη μεταφορική, όπως λέμε δροσιά, φρεσκάδα, το καινούργιο. Με την έννοια την κυριολεκτική. Είναι τα ρούχα που διαλέγεις όταν το καλοκαίρι φτάσει στο τιλτ του καύσωνα. Είναι ρούχα σκέτα. Ρούχα γλιστερά. Ρούχα που κάνουν διπλώσεις άηχα, σαν τα σατέν σεντόνια στις διαφημίσεις γιαουρτιού, αλλά με χρώμα, ενώ από πίσω ακούγεται Barcley James Harvest. Όχι Barkley James Harvest. Κάτι χορευτικό. Είναι τα ρούχα που θα πάρεις μαζί σου στο νησί. Γιατί καμιά φορά θα θες να βγεις έξω κάπως πιο. Το απογευματάκι-προς βράδυ του καλοκαιριού. Το βράδυ που για τους Βόρειους λαούς είναι ατέλειωτο: στο ατέλειωτο βράδυ τους λάμπει το Σέλας. Κυρίως λευκό. Αλλά και παλ.
Photos: Patricia Munster
5 Comments