Αβγά Posen

Mε τους περισσότερους σχεδιαστές να μου προκαλούν εφέ Ζιρτέκ σε καύσωνα, που όποιος ξέρει θα επιβεβαιώσει ότι είναι χειρότερο από χειμερία νάρκη, και με τον Marc by Marc Jacobs να μου θυμίζει λιγουλάκι Σωτήρη Γεωργίου από πέρσι τον Σεπτέμβριο (τολμώ), είδα στο λάκζουρι του Zac Posen μια κάποια όαση στη Νέα Υόρκη. Και επειδή περνάω την υπο-φορτωμένη περίοδό μου μάλλον, όσο πιο λίγο τόσο πιο πολύ και τέτοια, τα σύνολα μεταπολεμικού μήκους και τα χρώματα της βασικής παλέτας πολύ μου αναπτέρωσαν το ηθικό ότι φέτος, κρίσης μεσούσης, θα νικήσει η απλότης και η ποιότης. Σε όλα εύχομαι. Δεν το βλέπω, αλλά το εύχομαι. Κοίτα λοιπόν πόσο λίγα χρειάζεται να κάνει ο στιλίστας όταν αναλαμβάνει να μιλήσει το ύφασμα και η ιστορία του ρούχου. Δηλαδή, χάνει τη δουλειά του ο στιλίστας αλλά έχει υπερωρίες ο μακιγιέρ, άμα τονε βρεις να κάνει κα μαλλί in this economy, φτιαχτήκαμε. Σε μια συλλογή ίσως πολύ γαλλική για τη χιπστερομάνα Νέα Υόρκη, ο Posen μεγαλούργησε στα μέχρι γόνατο και έκανε υποφερτές τις γοργονέ τουαλέτες, πρoτάσσοντας το στήθος του για να στηρίξει το παλιό Χόλιγουντ [και επειδή ξανατολμώ, θα πω ότι παίζει στην ίδια εθνική (την Άλφα, προφανώς) με τον επίσης αγαπημένο μου Βασίλη Ζούλια].

Photos: Yannis Vlamos / GoRunway.com