The Cowboy Goth

Θα το πω και ας μην με καταλάβει κανείς, φέτος ένιωσα (αν και το ήξερα από πριν) πως είναι περισσότερο σύνηθες από όσο φαντάζεται κανείς το να ταυτίζεσαι περισσότερο από όλους με έναν ηλικιωμένο άνθρωπο και να βλέπεις τη ζωή ακριβώς όπως αυτός. Να περνάει δηλαδή δίπλα σου με μια δυσκολία στο περπάτημα μεγαλύτερη από τη δική σου, να διασταυρώνετε ευγενικές ματιές και να ξέρεις στο περίπου τι έχει στο μυαλό – ότι είσαι τυχερός ασφαλώς. Και να σκέφτεσαι “με κοιτάς κατάματα και νομίζεις ότι είμαι τυχερός, αλλά πού να’ξερες κύριε, δεν είμαι”, επειδή έχεις στον νου τα βάσανά σου. Και την ακριβώς επόμενη στιγμή να παραδέχεσαι ότι οπωσδήποτε βιώνεις μια πρόσκαιρη μικρή τύχη που μπορεί να μη σου λέει πολλά τώρα αλλά θα σου πει σίγουρα αργότερα. Όχι πολύ αργότερα γιατί ο καιρός είναι αμείλικτος στο πέρασμά του. Και όλα αυτά κυριολεκτικά να διαρκούν κάτι δευτερόλεπτα.

Για να μη σας φαίνονται τρέλες όλα αυτά πρέπει να σας πω ότι ναι τα έχω συζητήσει με κόσμο που, απίθανο!;, τα συμμερίζεται: είναι οι λεγόμενες παλιές ψυχές που πηγαινοέρχονται δίπλα σου βλέποντας τα πράγματα κάπως διαφορετικά. To ήμισυ 2wo+1ne=2 είναι μια τέτοια ψυχή οπότε η χειμωνιάτικη συλλογή είναι στιβαρή, μετρημένη και σοφή όπως ένας καουμπόι, ή/και πάστορας, από το Ντένβερ που νιώθει σιγά σιγά τα χρόνια να του βαραίνουν την πλάτη. Αυτό το υπαρξιακό βάρος, καθώς και το γεγονός ότι εδώ υπάρχουν πολλές παραλλαγές του κλασικού κοστουμιού σε μαύρο και σκούρο μπλε, κάνουν την κολεξιόν ιδανικό styling για περιοδεία Bad Seeds και για εκατοστή φορά αναρωτήθηκα γιατί τέλος πάντων δεν αποφασίζουν οι σχεδιάστριες να κάνουν και μια απόπειρα στο αντρικό ρούχο, γιατί ντάξει σκέψου ντυμένους με τα κομμάτια αυτά τον Nick Cave, τον Warren Ellis και τα backing vocals, σωστά φωτισμένους, με ήχο καμπάνα και να παίζουν το There She Goes My Beautiful World. Το έκανες εικόνα; το έκανες και ήταν και γαμώ.

Ακόμα και τα ευγενή σατέν ή τα καμηλό μάλλινα μοιάζουν κάπως μπαρουτοκαπνισμένα, και αυτό φίλοι μου δείχνει την επιτυχία των σχεδίων, γιατί το να φοράς μπεζ-χτυσό απαλό ύφασμα, κατεξοχήν θηλυκό και εύθραυστο, και να δείχνεις έτοιμη να σπρώξεις την πόρτα του σαλούν και να σημαδέψεις με το όπλο σου μασώντας ταμπάκο σαν τυχοδιώκτης χρυσοθήρας που δεν έχει να χάσει τίποτα, είναι επίτευγμα. Επιπλέον το κόνσεπτ είναι τόσο τέλεια δουλεμένο που επιτρέπει ακόμα και σε ένα 60s εβαζέ μίνι να τοποθετείται άνετα από μόνο του στη western αισθητική των τελών του 19ου αιώνα.

Eδώ στο instagram μου τα βλέπεις και φορεμένα από μη μοντέλο, και είναι δείχνουν εξίσου ωραία. Εξίσου τώρα, κατάλαβες.