Newspeople

Για την Τέχνη το μόνο δόγμα στο οποίο γενικά υπακούω είναι το “μου αρέσει – δεν μου αρέσει”. Καλύτερα “με συγκινεί – δεν με συγκινεί”, όπως το προτιμάει κανείς. Εννοώ, για παράδειγμα, πως μπορείς για πολλή ώρα να μου αναλύεις ένα έργο παραθέτοντας προθέσεις, συμβολισμούς, νοήματα, διάθεση του δημιουργού, διαστάσεις και πλευρές που προσεγγίζει και τις οποίες ο άτεχνος (=εγώ) πιθανότατα δεν πιάνει με την πρώτη, και παραδέχομαι ότι θα το δω με άλλο μάτι, θα το εκτιμήσω παραπάνω ίσως, αλλά αν δεν ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ, υποκειμενικά, επειδή κάτι αναγνώρισα, κάτι θεώρησα οικείο, με κάτι ταυτίστηκα, θα μπουν από το ένα αφτί και θα βγουν από το άλλο. Δηλαδή, θα ξέρω μετά να τα παπαγαλίσω, αλλά δεν θα έχω νιώσει ότι το έργο μου απευθύνθηκε.

Αν μου αρέσει είναι άλλη ιστορία.

Μέχρι τις 8 Μαρτίου, στην γκαλερί Περί Τεχνών, στην Ηροδότου, μπορεί κανείς να δει την έκθεση ζωγραφικής της Χρυσούλας Σκεπετζή, την πιο πρόσφατη “τέχνη” που μπορώ στα αλήθεια να πω ότι μου άρεσε πολύ. Η ιδέα πίσω από τους πίνακές της είναι απλή: η πόλη, και κόσμος σαν εμάς, που περπατάει στους γνωστούς μεγάλους δρόμους και τις πλατείες της αλλά και κόσμος που φεύγει εκτός, σε παραλίες και εξοχές, σαν κοπάδι – η ροή των ανθρώπων απαθανατίζεται σχεδόν φωτογραφικά και καθόλου αφηρημένα, χωρίς να δίνεται βάρος στην ατομικότητα ενός “μοντέλου” (εξάλλου πρόκειται για αδρά περιγράμματα μορφών, στην ουσία), αλλά με το μάτι στο σύνολο. Κοινό σημείο των πινάκων, ότι μέρος του background, των πεζοδρομίων, της ασφάλτου και των χωματόδρομων δεν είναι ζωγραφισμένο, αλλά έχει αναπαρασταθεί με χαρτί εφημερίδας, το οποίο προφανώς δηλώνει τη σχέση ημών, των μοντέρνων, με τα ΜΜΕ, την πληροφορία και την ενημέρωση – έτσι το εξέλαβα εγώ, κριτικός είπαμε, δεν είμαι.

 Κοίτα όμως πόσο ωραία, ρεαλιστικά και με κίνηση είναι τα έργα:

 

 

 

 

Στην ίδια έκθεση βρήκα και αυτό το ινσταλέισον, με φιγούρες που η μια καθορίζει τις κινήσεις της άλλης πάνω σε μια σκακιέρα, μέσω μιας κόκκινης κλωστής που τις δένει όλες μεταξύ τους. Το βρήκα απλό, πανέξυπνο και ρεαλιστικότατο, σαν αναπαράσταση της ζωής.

Δεν ξέρω αν βγάζω νόημα, αλλά το είπα και στην αρχή: Μου άρεσε, και προτείνω να πάτε.