White Collar Workers

Στη μοναχική διελκυνστίδα που μοναδικό στόχο έχει να τραβήξει το φθινόπωρο λίγο πιο προς τα εδώ, το little black dress του Fashionism είναι αυτό που σπρώχνει με δύναμη. Και δεν είναι εξώπλατο, ούτε στράπλες, ούτε έχει ντεκολτέ – είναι αυτό με τον κλειστό λαιμό και τον άσπρο γυακά των κολλεγιοκόριτσων και των βιβλιοθηκάριων, που θέλω να το βλέπω όλον τον χρόνο, σε πολλές παραλλαγές. Και τώρα που είπα “παραλλαγές” τι θυμήθηκα – ανοίγω μια μέρα ένα συρτάρι στο δωμάτιο της καλύτερής μου φίλης που ξενιτεύτηκε και τη βλέπω σπάνια πια, για να δανειστώ μια μπλούζα, και τι βλέπω; γύρω στα δέκα μπλουζοπουκάμισα του φυράματος, μαύρα με άσπρο γιακά, σε μεταξωτά, σε σατέν, σε μάλλινα, σε βαμβακερά. “Σου αρέσουν συγκεκριμένα πράγματα ε;” την είχα ρωτήσει. “Πού να δεις με τα αγόρια” μου είχε απαντήσει. Κουνήσαμε τα κεφάλια.

Σίγουρα έχεις και εσύ ένα pattern στη ζωή.

Για το δικό μου (στο ντύσιμο, όχι στη ζωή) σου είχα μιλήσει εδώ και εδώ.

Το μικρό μαύρο φόρεμα με γιακά νικάει το μικρό μαύρο φόρεμα σκέτο,

επειδή το φορούσε η Mary Quant για να κουλουριαστεί στο σαλόνι της και να σχεδιάσει μίνι

 

επειδή στα 60s του έβαζαν μιε μεγάλη κόκκινη ζώνη για τσαχπινιά

 

επειδή η Wednesday μισούσε τους πάντες πριν γίνει κουλ φορώντας τον γιακά της κουμπωμένο

 

επειδή ήταν 90s και η Winona Forever το σέταρε με φαρδιές μπότες, γιατί μπορεί να ήταν ρόλος, αλλά και εκείνη ήταν grunge

επειδή το είχαν εγκρίνει κορίτσια των Beatles

 

και αυτό το κορίτσι πιο πολύ από όλα

 

επειδή γενικά, τα κορίτσια που καταστρέφονταν το αγαπούσαν γιατί ήθελαν να δείχνουν καθαρά

 

επειδή, για να μη μελαγχολήσουμε, αρέσει και στα κορίτσια που απλώς αγαπούν τη μόδα

 

 

και επειδή κανένα ρούχο δεν θυμίζει περισσότερο χαλασμένη κούκλα.

 

Τα δύο καλύτερα φορέματα του είδους, δε, τα έχω δει από κορίτσια δικά μας. Το ένα είναι Αυτό Με Το Ελάφι, της Cruel Candy, στα μάτια μου ένα φόρεμα ήδη κλασικό και άξιο να του κολλήσεις τον επιθετικό προσδιορισμό της λέξης iconic, αν μπορούσες να τη μεταφράσεις ικανοποιητικά στα ελληνικά

 

και το άλλο αυτό με το twist μαύρος γιακάς αλλά σε ελαφρώς σομόν δαντέλα, Cross6 της Βενετίας Ιωακείμ που το λατρεύω γιατί είναι το φόρεμα που θα φορούσαν τα κορίτσια σε ένα οικοτροφείο στεγαζόμενο σε κτήριο απαραίτητα γοτθικού ρυθμού όσο θα ζούσαν τις περίεργες ζωές τους ΚΑΙ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΘΑ ΧΑΡΙΣΩ.

 

Ναι. Αν και ήθελα να το κρατήσω για εμένα.

Θα το χαρίσω θα το χαρίσω θα το χαρίσω (δεν χωνεύεται αυτό) με την εξής διαδικασία:

1. Κάνεις λάικ εδώ, στη Βενετία
2. Κάνεις λάικ στο Fashionism
3. Γράφεις το ευφάνταστο σχόλιό σου, εδώ.

Και περιμένεις μέχρι τις 2 Ιουλίου. Αυτή τη φορά ελπίζω να κερδίσει κορίτσι>

Καλή επιτυχία 🙂