Χέρι > Φακός

Καταλαβαίνω πόσο πολύτιμη είναι η αφαιρετική, αφηρημένη, μοντέρνα, μη απεικονιστική τέχνη, αλλά δεν γίνεται να μην εντυπωσιάζομαι από κάποιον σαν τον Kelvin Okafor. Η ζωγραφική του είναι ρεαλιστική και χωρίς συμβολισμούς, και το μεγάλο ταλέντο του είναι ένα χέρι που μπορεί να ζωγραφίσει την πραγματικότητα με τέτοια πιστότητα, που δεν διαφέρει από φωτογραφία, χρησιμοποιώντας μόνο χαρτί, μολύβι και κάρβουνο. Ο Kelvin, του οποίου τα έργα πωλούνται πλέον προς 10.000 λίρες, δεν είχε πάντα τον τρόπο του – για την ακρίβεια, ήταν τόσο φτωχός που δεν μπορούσε καν να βγει για το εθιμοτυπικό βρετανικό ποτό των αγοριών της ηλικίας του στις pub του Βόρειου Λονδίνου. Ήταν τόσες ώρες κλεισμένος στο σπίτι, που έπρεπε με κάτι να ασχοληθεί. Και ναι, αυτό ήταν η ζωγραφική, στην οποία επενδύθηκαν ατέλειωτες ώρες εξάσκησης.

Ο τρόπος που σχεδιάζει είναι πάντα ίδιος: ξεκινάει από το αριστερό μάτι, πηγαίνει στα ρουθούνια και συνεχίζει με το αριστερό μάγουλο και το στόμα.100 ώρες χρειάζονται για κάθε πορτρέτο, και τις μοιράζει σε δεκαπεντάωρα την ημέρα. Αυτός είναι ο λόγος που προτιμάει να δουλεύει από φωτογραφίες, για να μην κουράζει τα μοντέλα. Αν βέβαια θέλεις να ποζάρεις (και διαθέτεις από 800 ως 3000 λίρες), δεν θα σου χαλάσει το χατίρι.

Οι γονείς του Kelvin είναι μετανάστες από τη Νηγηρία, που η μοναδική “πολυτέλεια” που επέτρεψαν στον τρόπο ζωής τους, ήταν η εκπαίδευση του Kelvin, που πήγε σε καλό σχολείο και δεν πέρασε ποτέ φάση τρελής εφηβείας και καταχρήσεων. Είναι τόσο μεγάλη η μονομανία του με τη ζωγραφική, που ομολογεί ότι δεν πήρε καν χαμπάρι τις οδομαχίες στο φλεγόμενο Λονδίνο, που ξεκίνησαν πολύ κοντά στο σπίτι του, πριν 2 χρόνια. Ένας ακόμα λόγος που δεν πρόκειται να εγκαταλείψει ποτέ τη ζωγραφική, η υπερηφάνεια των μεταναστών, πρώην άστεγων, ανά περιόδους, γονιών του, που βλέπουν στην τηλεόραση ντοκιμαντέρ για τον γιο τους και δεν μπορούν να συγκρατήσουν τα δάκρυά τους.

 

 

Δες περισσότερα για την τεχνική του Kelvin εδώ