Pesto Milanese

Οι συλλογές στο Μιλάνο μου φάνηκαν πολύ αστικές, αλλά όχι με την urban έννοια, την άλλη, την πιο πολυτελή – θα έλεγα μεγαλοαστικές ας πούμε αλλά η λέξη είναι φορτισμένη με connotations που δεν είναι θετικά (και οι εποχές είναι επικίνδυνες), θα έλεγα και jet set. Για αυτό ίσως βρήκα και δύο λουκς Versace που μου άρεσαν (είπαμε δύο. Μην το παρακάνουμε), επειδή μετά από τόσο girly και τόσο της βόλτας, ήθελα κάτι που να με πηγαίνει για χορό, ή λίγο ηδονιστικό, κάτι το οποίο σποραδικά μόνο έβρισκα στις ιταλικές πασαρέλες. Βέβαια νταξ θα με αποζημιώσει το Παρίσι από ό,τι έχω προλάβει να δω, που θα έχει ίσως δύο συνέχειες λόγω όγκου. Λίγο κάτεργο προβλέπεται. Αχ, τι να κάνεις, κάποιος πρέπει να φέρνει εις πέρας και τις βρωμοδουλειές: να με λες Jason Statham των κολεξιόν.

Έχω τα προβήματά μου, έχω και στο μυαλό μου συνέχεια ότι πρέπει σε κάθε εβδομάδα μόδας να βρίσκω και κανα δυο ρούχα να αρέσουν στη Στέλλα, κατάλαβες; Πιστεύω πως ίσως, ΙΣΩΣ οι φαρδιές, λιτές γραμμές Marni, που πόνταρε στο μανίκι νυχτερίδα (μικρή, νυχτεριδούλα δηλαδή) και τη διχρωμία στις μπλούζες και υπενθύμιζε τη θηλυκότητα στις σιλουέτες με ζώνες, ΙΣΩΣ ξαναλέω, την ικανοποιήσουν.

 

 

Marni

Marni

Marni

Marni

Το ίδιο εκθαμβωτικό πράσινο που βλέπεις στο τελευταίο φόρεμα Alberta Ferreti το βρήκα και στη συλλογή Gianfranco Ferré, π ό σ ο  ωραίο είναι; Πολύ ανοιξιάτικη, ανέβασε στις πασαρέλες νύμφες και άνθη, αλλά χωρίς να κλίνει προς υπερβολές σε βάρος της κομψότητας. Η γυναίκα που φοράει Ferretti είναι ποιοτικιά, μη μου άπτου και σχεδόν στερεοτυπικά ανοιξιάτικη.

Alberta Ferretti

Alberta Ferretti

Alberta Ferretti

Alberta Ferretti

Ο οίκος Fendi τόλμησε το digital print και σε αυτό το κόκκινο φόρεμα το πέτυχε διάνα (το πεθύμησα το πιο διακριτικό digital print μετά το μικρό overdose του Λονδίνου), τόλμησε το μεταλιζέ ύφασμα και το πέτυχε διάνα (δεν θα τη σετάριζα με γυαλιστερή σιφόν μπλούζα, αλλά η μπλε φούστα είναι θεσπέσια), τόλμησε την άκαμπτη γραμμή “τουλίπα” και την πέτυχε διάνα. Η όλη συλλογή δεν με έριξε και στα γόνατα, αυτά τα κομμάτια όμως με έκαναν να στο σκεφτώ.

Fendi

Fendi

Fendi

Fendi

Cropped pants: μεγάλη τάση ετοιμάζεται να κινηθεί επεκτατικά ξεκινώντας από το Μιλάνο, με βλέψεις ευρύτερες. Ανέκαθεν από τις φίρμες με τις οποίες είμαι θα έλεγα συναισθηματικά δεμένη λόγω Sotris – το ξέρατε ότι τις καλές εποχές υπήρχε Sotris στη Φωκίωνος Νέγρη; – τα Costume National κάνουν τα παντελόνια ψαράδικα και τις ασυμμετρίες στις μπλούζες γεωμετρικές, και όχι κυματιστές, σαν ψαλιδίσματαπάνω σε περιγράμματα που έχουν γίνει με χάρακα. Το λαμέ ντίσκο παντελονάκι, νότα που έκανε την έκπληξη στον χαμηλότονο σχεδιασμό της συλλογής. Και πρωί το φοράς.

Costume National

Costume National

Costume National

Costume National

Και η Jil Sanders κρόπαρε τα παντελόνια (κάποια κομμάτια Sanders και Costume National ήταν σαν να ανήκουν στην ίδια συλλογή, τόσο εξ’ αιτίας των χρωμάτων όσο και εξ’ αιτίας των σχεδίων), και μάλιστα το αποτέλεσμα τους γοήτευσε τόσο εκεί στα σχεδιαστήρια που, αποφάσισαν να το εφραμόσουν και στις μπλούζες. Γενικά τα κοψίματα των ρούχων ήταν ευφυώς αποκαλυπτικά, με κοιλιές και ντεκολτέ ακάλυπτα αλλά καθόλου σεξοβομβι(στι)κά.

Jil Sander

Jil Sander

Jil Sander

Jil Sander

Crop tops και από τον Ferragamo, αλλά το σήμα κατατεθέν της συλλογής είναι οι φούστες που αποτελούνται από στρώσεις ριγμένες με τέτοιον τρόπο η μια πάνω στην άλλη ώστε να σχηματίζουν πτυχώσεις και ντραπαρίσματα. Οι πλαϊνές σουρίτσες που δημιουργούν αγκράφες και ζωνάκια κάνουν αυτή τη συλλογή την πιο moda urbana, την πιο μιλανέζικη από όλες. Παλέτα αποκλειστικά γης, για να μην τραβάει ζέστη, αρκετή υγρασία (μαθαίνω πως) έχει το Μιλάνο.

Salvatore Ferragamo

Salvatore Ferragamo

Salvatore Ferragamo

Salvatore Ferragamo

Ε οι μαχαιριές στα ντεκολτέ είναι παλιό τρικ Gucci. Μου άρεσε πολύ η λεπτομέρεια με το σουτιέν και τα δεσίματα να φαίνονται μέσα από το ρούχο, δεν με ξετρέλανε η διαφάνεια, αλλά στην απλικαρισμένη παγετούλα δεν μπορώ να αντισταθώ, την θέλω.

Gucci

Gucci

Gucci

Αυτά τα corporate tie dye σε θερινό μπλε, του Armani, πολύ μου άρεσαν. Μεσογειακά. Πας δηλαδή από το γραφείο απευθείας στο Φάληρο για ουζάκι, με έναν αέρα καθωσπρέπει κυρίας.

Giorgio Armani

 Αυτό θα το φορούσα ως έχει γιατί, είναι επίτευγμα να φτιάξεις ασπρόμαυρα γεωμετρικά αλληλοσυγκρουόμενα prints που ντεγκραντάρουν χωρίς να φαίνεται περίπλοκο και ζαλιστικό το σχέδιο. Και σαν να μην έφτανε αυτό, τα σετάρει με σοσονάκι και γόβα ΔΗΛΑΔΗ ΝΤΑΞΕΙ, ΒΑΛΕ ΜΟΥ ΚΑΙ ΕΝΑΝ JOSH HOMME ΑΠΟ ΔΙΠΛΑ ΑΝ ΕΙΝΑΙ, Antonio Marras.

I'm Ιsola Μarras

Μετά από τόση αυτοσυγράτηση, είναι ώρα να ξεφύγει λίγο το πράμα, με τα μεταμεσονύχτια Versace που σου έλεγα. Είχαμε τις προάλλες μια κουβέντα κατά την οποία αναρωτιόμαστε αν μπορούσαμε να φανταστούμε τι θα γινόταν στην Αθήνα το 2013, όταν το 1994 διαδηλώναμε στο Σύνταγμα διαμαρτυρόμενοι ΠΟΥ ΤΑ ΚΛΑΜΠΖ ΕΚΛΕΙΝΑΝ ΣΤΙΣ ΔΥΟ. Ε. Τέτοια φορούσαμε στις “διαδηλώσεις”. Γκλίτερ και αναρχία, τότε το ζήσαμε.

Versace

Versace

H φετινή συλλογή Dolce & Gabbana δεν ήταν με τόσο βυζαντινό τρόπο μεγαλειώδης όσο η περσινή (ακόμα και το χρυσό ήταν πιο “ξαβαμμένο” και άτονο), αλλά είχε αυτή την εκκεντρική λατρεία στη μεσογειακή παράδοση των δημιουργών που με ξετρελαίνει. Δηλαδή δες πόσο αγαπάνε την Ιταλίδα των θρύλων, και πόσο ταγμένοι είναι στο να φτιάχνουν ρούχα για αυτήν σερφάροντας σε όλες τις εποχές της με μια μέθοδο φολκόρ, εκκεντρική και γεμάτη αναφορές. Δεν είναι συγκινητικό;

Leave a Reply

Your email address will not be published.