Μια ωδή προς τις τρελές

Η Νικολέτα Μπίθα στιγματίστηκε από το Lemonade και είπε να μας πει γιατί. Ιδού γιατί:


Με αφορμή τα τέσσερα χρόνια απο το εμβληματικό άλμπουμ Lemonade της Beyoncé και ενώ φυσικά τα τραγούδια του δεν λείπουν ποτέ απο καμία playlist μου, σήμερα εστίασα -πάλι- στις λεπτομέρειες αυτου του μικρού αριστουργήματος που τις υπόλοιπες μέρες περνάνε λίγο απαρατήρητες.
Το Lemonade είναι ένα αλμπουμ ωδή προς όλες τις γυναίκες, κυρίως στις μαύρες γυναίκες, ένα αλμπουμ χειραφέτησης και δυναμισμού. Είναι το ταξίδι προς εναν καινούριο εαυτό, πως η απιστία, αυτός ο απιστευτος πονος που νιωθεις οταν σε προδίδει ο άνθρωπος που αγαπάς, σε διαλύει και πως ξαναγεννιέσαι. Πως μαζεύεις τα κομμάτια σου και τελικά εξελίσσεσαι σε κάτι που ούτε εσυ δεν περίμενες οτι έχεις μέσα σου.

Η Beyoncé έσπασε απο τον πόνο και απο αυτό βγήκε μια καινούρια γυναίκα. Μια γυναίκα η οποία κόντρα σε αυτά που της έχει μάθει η κοινωνία δεν ετεροπροσδιορίζεται πια ούτε απο τον άντρα της, ούτε απο τον πατέρα της (το αλμπουμ περιέχει και στοιχεία απο τις απιστίες του πατέρα της προς την μητέρα της, όχι μονο απο την απιστία του Jay Z). Δεν είμαι του αντρός μου, δεν είμαι του πατρός μου, είμαι πια ο εαυτός μου.
Η Beyoncé είδε οτι η καλή κυρία, η σωστή γυναίκα που τηρεί όλους τους κανόνες, όλα τα πρέπει και τα comme il faut, δεν αρκεί για έχει την ευτυχισμένη ζωή που της υποσχέθηκαν. Ο άντρας της την πρόδωσε, παρόλο που τα έκανε όλα σωστά ”I know that I kept it sexy, and know I kept it fun, there’s something that I’m missing, maybe my head for one”. Είδε οτι όσο καλή/σοβαρή/σεμνή/ καριερίστρια/ σύζυγος/ μάνα/ αδύνατη/ γυμνασμένη/ περιποιημένη/ καλοχτενισμένη και αν είναι πάλι την πατάει. Όχι μονο στο σπίτι της αλλα και στην κοινωνία της Αμερικής, όσο και αν οι μαύρες γυναίκες προσπαθούν να τα κάνουν όλα σωστά και να play by the book, εξακολουθούν να αντιμετωπίζονται σαν πολίτες β’κατηγορίας. Εξακολουθούν να υφίστανται αδικία και ρατσισμό, ακόμα και απο τους μαύρους άνδρες. Εκεί μπαίνει η φωνή του Malcom X ”The most disrespectful person in America is the Black woman. The most neglected person in America is the Black woman. The most unprotected person in America is the Black Woman”.
‘Ολο το αλμπουμ είναι ενα δυνατό ”σας βαρέθηκα, σας σιχάθηκα, τώρα ήρθε η σειρά μου”.
Συνειδητοποιημένη και πολύ θυμωμένη.

Eκεί λοιπόν, ενώ είχα το αλμπουμ να παίζει στο repeat, σκέφτηκα πως η συνειδητοποίηση της αδικίας σε πράγματα που μέχρι πρότινος θεωρούσες φυσιολογικά σου τρυπάει την ψυχή. Σε εξοργίζει. Περνάνε ολες οι τραυματικές εμπειρίες απο μπροστά σου, αλλα πλέον καταλαβαίνεις. Τώρα καταλαβαίνεις τι συνέβη και γιατί. Και εξοργίζεσαι. Ειδικά όταν είσαι πληγωμένη και προδομένη, η αδικία που νιώθεις πολλαπλασιάζεται επι 100.

Και τι θα κάν’ς; Θα κατσ’ς να μαλώσ’ς; Θα χαλάσεις την παρέα;
Ω ναι, θα μαλώσεις. Ναι θα γίνεις δυσάρεστη και ενοχλητική. Θα διαπληκτιστείς όταν ακούς ηλίθια σεξιστικά αστεία γιατί οχι, δεν είναι αστεία. Θα χαλάσεις την παρέα όταν δε θα αφήνεις να πέσουν κάτω προσβλητικές απόψεις για τις γυναίκες. Θα τσακωθείς με τον γκόμενο/σύντροφο όταν δε θα κουνάει το χέρι του για να κάνει μισή δουλειά μέσα στο σπίτι (ξέρεις, να βοηθήσει στις δουλειές του σπιτιού που μένει), θα τσακωθείς όταν θα κάνει λάθος αλλα δε θα θέλει να του το επισημάνεις γιατί θίγεται ο τόσο εύθραυστος εγωϊσμός του. Κι ας έχεις μάθει οτι δεν πρέπει να πηγαίνεις κόντρα στον άντρα σου γιατί θα τον χάσεις.
Και αυτός ξέρεις τι θα κάνει ειδικά αν είναι και ”ευαίσθητος” και θέλει μια πειθήνια και μονίμως ευχάριστη μηχανή εξυπηρέτησης αναγκών δίπλα του αντι για έναν άνθρωπο;
Θα σε βγάλει τρελή. Όπως θα κάνουν και οι υπόλοιποι όταν θα τους βάζεις στον τοίχο για τα ηλίθια, σεξιστικά τους αστεία ή για τις μισογυνίστικες απόψεις τους. Η τρελή.
Όποτε επισημαίνεις την αδικία, την καταπίεση, όποτε διεκδικείς το δίκιο σου, μάντεψε, θα είσαι η τρελή. Υστερική. Νευρική. Αλλα κυρίως τρελή.
Αλλά όπως λεει και η Beyoncé, ντυμένη με ένα κίτρινο φόρεμα του ονείρου, με τα ωραιότερα 70s μαύρα πέδιλα, με το pop φούξια μακιγιαζ στα μάτια, ενώ σπάει με ένα ρόπαλο αυτοκίνητα, βιτρίνες και πυροσβεστήρες
”Lookin’ jealous or crazy? … I’ve been walked all over lately, I’d rather be crazy…”