Vetements battement

Περνάω εποχές βαρεμάρας με τις συλλογές, αλλά στην couture πασαρέλα Vetements είχε υπόκρουση Anal Cunt, είναι δηλαδή σαν να ξύπνησε μια μέρα ο Demna Gvasalia, να διάβασε φάσιονιζμ πίνοντας τον καφέ του και να είπε στον αδερφό του τον Guram “καλά μωρέ τι κάνει αυτή η μαλακισμένη και δεν καλύπτει τα fashion weeks, κοιμάται; Ας στείλω τα μοντέλα να περπατήσουν στη γαλλική, πολύ σον σον εβδομάδα μόδας με το I noticed that you’ye gay να την πάω μια έμπλοκα, δούμε, θα γράψει;” Ε και τώρα θα γράψω, φυσικά.

Για την επίδειξη, που ξαναλέω, ήταν haute couture, επιλέχθηκε το (ανοιχτό για τους πελάτες εκείνη την ώρα) πολυκατάστημα Galeries Lafayette – από την αρχή, δηλαδή, φαινόταν ότι επιχειρείτο ένα ειρωνικό χτύπημα στην παράδοση της καθωσπρέπει, σνομπ μοδιστικής πρωτεύουσας, μια διάβρωση των σικ ηθών από μέσα. Ο Demna, παιδί Γεωργιανών προσφύγων που έφυγαν λόγω πολέμου για το Ντίσελντορφ και έφτασε τώρα να “δείχνει” στις παριζιάνικες πασαρέλες, είναι μακριά από τα τζάκια, τις μεγάλες οικογένειες και τους προνομιούχους διαδόχους των υψηλών σαλονιών: στα δικά μου μάτια, αυτό είναι που κάνει την περίπτωσή του τόσο ενδιαφέρουσα – αυτό και η αποφασιστικότητά του να μιλήσει για τη φρέσκια (φρέσκια με τα δικά του, υποκειμενικά κριτήρια) εκδοχή της μόδας, που, φυσικά, έλκει τις αναφορές της από άλλα σημαντικά σημεία στο continuum της εκλεπτυσμένης ραπτικής. Η φιλοσοφία Vetements αγαπά την ειρωνεία και το ευτελές/καθημερινό, με τον τρόπο που τα αγαπούσε η pop art του Warhol, αρπάζεται όπως το νήπιο από τη μαμά του από τη βελγική σχολή του deconstruction, αρνείται με πείσμα να ξεπεράσει την εφηβική καθήλωση (όλων μας) στα 90s και είναι αποφασισμένη να συνδυάσει τα, φαινομενικά, ασυνδύαστα. O Demna συνεργάζεται με πασίγνωστα (έως “εκλαϊκευμένα”) labels χωρίς κανέναν δισταγμό (θα βρεις τη βελουτέ φορμίτσα Juicy Couture με τη γνωστή στάμπα, στο γνωστό σημείο, αλλά και Dr Martens), βάζει “τις φόρμες γυμναστικής” δίπλα στις ψηλές δερμάτινες μπότες Manolo Blahnik και αποτίει φόρο τιμής στον διδάσκαλο όλου του avant garde, Martin Margiela (ο ίδιος, εξάλλου, αποφοίτησε από τη σχολή της Αμβέρσας).

Στα στιγμιότυπα πασαρέλας που θα δεις στο σκρολντάουν, η ευρεία αντίληψη για την ομορφιά που οδηγεί σε επιλογή συγκεκριμένων μοντέλων αγνοήθηκε, η έννοια “oversized” έχει ξεφύγει, οι thigh high boots είναι μια υπερβολή – και όταν τελειώσεις με το σκρολντάουν είσαι ελεύθερος να με φανταστείς να κλαίω
ΚΛΑΙΩ ΑΠΟ ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ
με το ροζ-λευκό συνολάκι που γράφει Antwerpen.