B.l.o.s.s.o.m.

Θεματικό ποστ Σαβινάκι-φουστανάκι που (ελπίζω να αλλά και αμφιβάλλω ότι) σηματοδοτεί τη στροφή του μοντέλου μας στο περισσότερο “θηλυκό”, λιγότερο κάζουαλ. Ποιον κοροϊδεύω, τη φαντάζομαι να κοιτάει τη φωτογραφική μηχανή και να ονειρεύεται σνίκερς Nike και φαρδουλά τζιν.

ΩΣΤΟΣΟ, πόσο διαφορετική η Σαβίνα με το φλοράλ; Μα και φλοράλ και αέρινο ύφασμα και πιέτα; Μην ήταν κάτι που το περίμενα πολύ και έχω ενθουσιαστεί κάπως υπερβολικά, μμμμ; Φυσικά, τόσο girlieness μπλόκαρε και την ίδια, οπότε βούτηξε ένα ξεβαμμένο ντένιμ μπουφανάνι και το έριξε από πάνω, και πολύ σωστά δηλαδή, για την αντίθεση. Όσο για τα πέδιλα σας προλαβαίνω – ναι, όλο τον χρόνο, και με καλσόν.

Η αδυναμία στα φορέματα (και τις μπλούζες) που έχουν τον ένα ή και τους δύο ώμους έξω κρατάει χρόνια, και προφανώς τη μοιράζομαι και με τον υπόλοιπο κόσμο. Εδώ έχουμε την περίπτωση του ρούχου που φοράς όταν έχεις αργήσει απελπιστικά και δεν θέλεις, ΔΕΝ ΘΕΛΕΙΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΕΙΣ να ασχοληθείς αλλά καλό θα ήταν να δείχνεις και γαμώ. Μαύρο, έξωμο, κάτω από το γόνατο, εγώ θα του έβαζα και μια ζωνίτσα στη μέση. Μάλλον λεοπάρ. Τι μάλλον, φυσικά λεοπάρ.

Ένα περίεργο πράγμα, δυσκολεύομαι με τα μπεζ και τις αποχρώσεις της άμμου, ας τις πούμε, επειδή μου φαίνονται πολύ ανοιχτά (… σε σχέση με το εμμμμ μαύρο), αλλά όταν τα βλέπω στους άλλους τρελαίνομαι. Αυτή η γραμμή φορέματος, εφαρμοστό μέχρι το γόνατο, δεν θα είναι ποτέ εκτός μόδας, και όσο για το σουέντ σακάκι που προσθέτει μια υποψία country, ε καλά τώρα, sold. To φόρεμα είναι Clotho, δηλαδή εγγύηση, σου θυμίζω να δεις και τον διαγωνισμό μας, εδώ. Σε μερικές μέρες λήγει ε.