Κι αν είναι ποπ

Η Pilar Zeta θα σε καλέσει στο σπίτι της και θα σε ξεναγήσει στα δωμάτια για να ζηλέψεις τη διακόσμηση, θα σου δείξει τις ζωγραφιές της για να τις θες και εσύ, θα σου μιλήσει για τις δουλειές της και θα ευχόσουν να είχες να της αναθέσεις και εσύ κάτι, και στο τέλος θα σου τραγουδήσει κιόλας. Art director, γραφίστρια, ζωγράφος, μουσικός, και λάτρης μιας τολμηρής αισθητικής στην οποία πρωτοστατούν χρώματα και γεωμετρικά σχήματα και μινιμαλισμός και σουρεαλισμός συνδυάζονται σαν να ήταν φτιαγμένοι ο ένας για τον άλλον, η καλλιτέχνης από την Αργεντινή είναι, και ως παρουσία, η καλύτερη πρέσβειρα της έμπνευσής της.

(Το πώς ζει ένας άνθρωπος μέσα σε τόσο χρώμα, μη ρωτάτε εμένα – με το που έμεινα μόνη μου το πρώτο που ανυπομονούσα να βάλω στο σπίτι ήταν χρώμα, για να γλιτώσω από εκείνα τα μουντά μασίφ μαονί σύνθετα και μπροκάρ υφάσματα σε ριχτάρια και σε κουρτίνες, με τα οποία είχα μεγαλώσει, και στο πατρικό μου και στα σπίτια σχεδόν των φίλων μου. )

To portfolio της Pilar δεν είναι ταπεινό – περιλαμβάνει το A Head Full of Dreams των Coldplay, το curation στην περιοδεία Teenage Dream της Katy Perry (από την οποία έβλεπα φωτογραφίες και είχα εντυπωσιαστεί), φανταστικές και εντελώς 80s καμπάνιες και συσκευασίες καλλυντικών (EM cosmetics), γραφίτι-τοιχογραφίες, σκελετούς γυαλιών και 
Όπως διαπιστώνει εύκολα κανείς και ίσως αντίθετα από ό,τι συμβαίνει συνήθως, στη ζωή και το styling της δεν φαίνεται να κουράζεται από το πολύ χρώμα “της δουλειάς” – δεν έχουμε δηλαδή εδώ την περίπτωση της fashion editor που επειδή είναι όλη μέρα μέσα στα ρούχα επιλέγει καθημερινά να φοράει ένα τζιν και αρβύλες, ούτε του κωμικού που στις συναναστροφές του όχι απλώς δεν είναι ξεκαρδιστικός αλλά παραείναι εσωστρεφής. Όοοοοχι. Η Pilar Zeta είναι αφοσιωμένη στο σουρεαλιστικό ποπ art direction σε όλη την καθημερινότητα: αυτό θέλει ρε παιδί μου, αυτό της πάει πώς το λένε. 

Μια γυναίκα που μοιάζει τόσο με ποπ σταρ, ίσως είναι αναπόφευκτο να πειραματιστεί και με τη μουσική – μπορεί να είναι περίπτωση αυτοεκπληρούμενης προφητείας, ή αυτό που λένε “αν μοιάζεις με αυτό που θέλεις να γίνεις, θα γίνεις κιόλας” (τι, δεν δουλεύει έτσι; θα το εξετάσω). Τέλος πάντων, το θέμα είναι ότι μπορείς και να την ακούσεις και να ψάξεις περαιτέρω την ambient/avant garde μουσική της περσόνα – μια περσόνα λιγότερο ποπ από όσο θα περιμέναμε έχοντας δει το οπτικό υλικό.