13, by A Name To Come #blogovision2014

13. Röyksopp – The Inevitable End

Κάθε χρονιά έχει το άλμπουμ που παίρνει πενταράκια στις κριτικές αλλά ο λαός το λατρεύει, αυτή τη χρονιά είναι το καινούργιο των Νορβηγών.

Γιατί παίρνει τα πενταράκια; Διότι είναι εμπορικό, εύκολο, συνηθισμένο, χωρίς ρίσκο. Όλα αυτά ισχύουν απολύτως για το Inevitable End οπότε δικαιολογημένες οι μέτριες κριτικές.

Γιατί το λατρεύει ο λαός; Γιατί είναι πιασάρικο, χαρούμενο, χορεύεται μέχρι εξάρθρωσης και ακούγεται χωρίς να χρειάζεται πενθήμερη ψυχολογική προετοιμασία. Α, και γιατί είναι ω ρ α ί ο.

Ναι δε θα βρεις νεωτερισμούς εδώ, δεν θα ανοίξουν καινούργιοι ορίζοντες στη μουσική, δεν θα δημιουργηθεί νέο ρεύμα. Θα βρεις όμως 2-3 εξαιρετικά singles συμπεριλαμβανομένου του καλύτερου της χρονιάς, του Monument με την Robyn το οποίο είχαμε πρωτοακούσει στο EP που βγήκε νωρίτερα φέτος και είναι καλύτερο από το άλμπουμ απλούστατα γιατί σε όλα τα τραγούδια ερμηνεύει η Robyn. Εδώ ειναι άλλωστε και το αδύνατο σημείο του άλμπουμ , τα φωνητικά από τους υπόλοιπους guest vocalists που σε σημεία είναι από εκνευριστικά μπλαζέ εώς τραγικά πλαδαρά.

Άνισο με εξαιρετικές στιγμές, όπως όλοι μας, το αγαπήσαμε με συγκατάβαση. Ο επόμενος.