Τα μαλλάκια σου

Για να μην τα πολυλογώ, κάθε εβδομάδα, τις Παρασκευές συγκεκριμένα, έχω το θράσος της γυναίκας που ασχολείται με τα μαλλιά της όποτε το θυμηθεί να δίνω συμβουλές για ΤΟ ΚΑΡΕ εδώ. Να πω βέβαια στο σημείο αυτό εντελώς αντικειμενικά πως όταν το αποφασίσω έχω φοβερό αποτέλεσμα – ειδικά δε το καρέ το έχω τελειοποιήσει τόσα χρόνια: ίσιο, με άκρες που πηγαίνουν προς πηγούνι, σπαστό, πιασμένο ψηλά (αμέ, πιάνεται, υπάρχουν τρικς), διάφορα. Θα δεις εν καιρώ.

TO NEO ΚΟΚΟΡΙ

Για εμένα, που φοβόμουν τα χτενίσματα που δείχνουν φάτσα-φόρα μούρη, έγινε κάτι σωτήρια λύση που έπρεπε να τελειοποιήσω όταν είδα το Eternity, με το τέλειο combo κοκόρι-πόνιτέιλ (… ο Ρόμπι μπορεί να μου πουλήσει ακόμα και, ξερωγώ, εξοχικό στην Κινέτα – που έχω.). Το καρέ δεν γίνεται αλογοουρά, είναι το μόνο κατ’ εμέ μειονέκτημά του, αλλά μπορεί να πιαστεί κάπως απροβλημάτιστα, με ΚΛΑΜΕΡ (ξέρω ότι δεν σας αρέσουν, αλλά είναι βολικά και καμουφλάρονται εύκολα) – ας περισσεύουν και τουφάκια, είναι ωραίο. Το κοκόρι είναι όσο πιο φωναχτό μπορείς, το ισιώνεις με πιστολάκι, το κρεπάρεις, του βάζεις λακ και το στηρίζεις με τσιμπίδια. Γενικά τη βρίσκεις την άκρη σου, το μάτι θέλει λίγο παραπάνω βάψιμο λόγω του ότι όλο το μαλλί είναι τραβηγμένο πίσω.

ΤΟ 60s ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΠΟΛΛΑ (ΣΤΟ ΜΑΛΛΙ)

Το απλό καρέ το κοκαλώνεις λίγο περισσότερο, το κολάς στα μάγουλα ώστε να μη δείχνει αφράτο αλλά πολύ στιλιζαρισμένο, και το συνοδεύεις με έντονο μάτι, όσο πιο έντονο μπορείς, απαλό κραγιόν και παλ χρώματα ρούχων. Ξαναλέω – εφόσον το πετυχαίνω εγώ, μπορεί και όποια δεν έχει ξαναπιάσει πιστολάκι στη ζωή της.

TO “MAΛΛΙ ΨΗΛΑ” ΣΕ ΚΟΝΤΟ

Είναι αυτό που πρέπει να κάνεις για να φαίνεσαι περιποιημένη όταν έχεις λιγότερα από 15 λεπτά στη διάθεσή σου και διανύεις bad hair day από τις λίγες. Επίσης, αν και η παραμικρή τούφα στον λαιμό σε ενοχλεί το καλοκαίρι (όπως εμένα), σε έφτιαξα μόλις. Η κορδέλες είναι το αξεσουάρ που μου αρέσει περισσότερο από όλα στο μαλλί, και μπορείς πια να βρεις παντού, πάμφθηνες και τέλειες. Το πουκάμισο είναι Zara (duh) και τα σκουλαρίκια τα πήρα από ένα συνοικιακό μαγαζί με αξεσουάρ που ούτε και το θυμάμαι. Το βασικότερο, το πώς δηλαδή θα κάνεις αυτό το αριστούργημα όταν το μαλλί σου είναι σχετικά κοντό, θα το δεις εδώ.

ΤΟ ΦΥΣΙΚΟ

Οι έμπειροι φωτογραφίζουν υπό όλες τις συνθήκες (και από ό,τι κατάλαβα με τον τρόπο τον δύσκολο, αυτό με τις συνθήκες ισχύει και για αυτούς που φωτογραφίζονται). Όταν έχει υγρασία, το φυσικό σπαστό δεν το ισιώνεις – είναι δώρον άδωρον. Αυτή η φωτογραφία έχει τραβηχτεί με αναλογική και όχι ψηφιακή μηχανή από τον Θοδωρή Μάρκου για το Fashion Lover, το ρούχο είναι Celebrity Skin και όσο για τα περί σπαστού καρέ, να.

Αναλυτικότερες συμβουλές επί του πρακτικού, πιστολάκια, τζελ, τέτοια πράγματα, θα βρεις εδώ. Την Παρασκευή που έρχεται, θα δώσω άλλο ένα μαλλί, το οποίο θα ανεβάσω την επόμενη εβδομάδα εδώ με updates. Καλό το σχέδιο να τα μαζέψω όλα σε ένα ποστ – εγκυκλοπαίδια του καρέ; Ε ναι, καλό.

ΤΟ ΡΕΒΕΓΙΟΝ

Αρχικά λοιπόν, και επειδή μερικές ρωτήσατε (να ξέρετε πως τα βλέπω να μέιλ στο fashionism και απαντάω κανονικά, απλά όχι κάθε μέρα), ιδού το καρέ του ρεβεγιόν. Ολόισιο και απλό, ΜΕΧΡΙ να του φορέσεις ένα από τα αριστουργήματα της Βασιλικής Σύρμα, για την οποία σου έχω ξαναμιλήσει με Βάσια και με Νάνσυ. Συγκεκριμένα, αυτό:

 

(το έβαλα δίπλα στους Tindersticks για να το κάνω ακόμα πιο cheesy και με αυτή τη νεκρή φύση να πάρω λάικς στο instagram.)

 

Το αποτέλεσμα ήταν αυτό – το οποίο δεν θα ήταν ίδιο αν δεν υπήρχε το μακιγιάζ να το κάνει μεγαλογκατσμπικό. Με έχουν στοιχειώσει οι παλιοαφίσες του, έχω εμμονή. To κολιέ είναι όπως ίσως θα περίμενε κανείς ψεύτικη πέρλα (duh) της μαμάς.

Το ρούχο είναι μιας αγαπημένης μου και σχετικά οικονομικής βρετανικής μάρκας, Ted Baker, με τις εκπτώσεις πάντα κάτι παίρνω από τον κύριο, καλή χρονιά και σε εσένα Ted! To σχέδιο το ονομάζει “Balinda” και είναι το κλασικό τσάρλεστον φόρεμα με τις πιέτες που ξεκινούν από τους γοφούς.

 

 

Έχει επίσης και γεωμετρικό κέντημα, με χρυσή κλωστή. Εορταστικόν, αλλά φέτος φοριούνται έτσι και αλλιώς τα πλουμιστά.

Το παπούτσι είναι παλιό, Marc by Marc Jacobs, φυσικά σε εξευτελιστικές εκπτώσεις, φυσικά εκεί που έψαχνα το Polyvore. Το έχεις ξαναδεί εδώ.

Το δε καλσονάκι είναι μεν δικτυωτό αλλά κάπως πιο γεωμετρικό και αυτό, πιο art deco ας πούμε – θα βρεις παντού, εγώ το πήρα από ένα συνοικιακό μαγαζί τύπου Καλτσοκίνηση, αλλά πρέπει να ξέρεις ότι θα ξυλιάσεις (το λέω γιατί υπάρχουν και δικτυωτά καλσόν που δεν είναι εντελώς διάτρητα και κρατάνε μια στοιχειώδη ζέστη. Αυτό όχι.