Me gusta Colombiana

Σας έχει τύχει να βλέπετε κάποιον μπροστά σας τυχαία για πολύ καιρό, σαν να ακολουθεί ακριβώς το πρόγραμμά σας, κάποιον που ξέρετε ή που έχετε γνωριστεί υπό περιστάσεις που αδυνατείτε να ανακαλέσετε, εκείνος να σας μιλάει με ένα χαμόγελο στη φωνή και κοιτώντας σας καρφωτά μέσα στα μάτια, να σας χαιρετάει θερμά, εσείς να ψιλοσπάτε το κεφάλι σας αλλά, που λέει ο λόγος, ούτε το όνομά του δεν θυμάστε και μετά, μια ωραία πρωία, να τον βλέπετε πάλι κάπου, ξαφνικά πολύ όμορφο, με το χαμόγελο στη φωνή και το καρφωτό κοίταγμα και τον θερμό χαιρετισμό και ΤΣΑΚ, να σκέφτεστε “μαλάκαμου τι φανταστικό γκομενάκι; και τόσο καιρό κάπως με κοιτάει, τι σκατά κάνω;”

ε, αυτό έπαθα με τη resort συλλογή της Johanna Ortiz για το 2018.

H Johanna είναι από την Κολομβία και, εδώ και κάτι χρόνια, οι συλλογές της στην αμερικανική εβδομάδα μόδας είναι από τις πιο δημοφιλείς και από τις πιο αγαπητές στα front rows, τα οποία δεν παύουν να τις ινσταγκραμάρουν αλύπητα (το resort 2016 έκανε πάταγο). Εκ των υστέρων τους έριξα μια ματιά, και ναι, είναι καλές, αλλά δεν είναι και Johanna Ortiz Resort 2018 – δηλαδή Η Στιγμή, η ωραία πρωία που βλέπεις τον άλλο ξαφνικά πολύ όμορφο. Η συλλογή αυτή είναι όλα όσα θέλω να είναι μια συλλογή: καθρέπτης των επιρροών της σχεδιάστριας, της νοτιοαμερικανικής καταγωγής της, σέξι χωρίς να είναι γλυκερή, με σωστές δόσεις τροποποιημένου ανδρόγυνου, δυναμική σαν να πρέπει να φορεθεί από μια ιδιοκτήτρια ράντσου που ιππεύει καλύτερα από τους άντρες που έχει στη δούλεψή της, με φοβερή ισορροπία στην ποσότητα χρώματος και όγκων. Ένα, γενικώς, προσεγμένο “τόσο όσο”, που στη συγκεκριμένη περίπτωση δούλεψε.

Το styling στη resort αυτή συλλογούλα (στην οποία, όπως και σε άλλες resort συλλογούλες, το σημαινόμενο καταργείται γιατί θα βρεις από καλοκαιρινά μέχρι πλεκτά και θα αναρωτηθείς για ακόμα μια φορά μήπως πρέπει να μας λένε για ποια εποχή του χρόνου φτιάχνουν τις συλλογές; να ξέρουμε πότε να κλείσουμε τα ξενοδοχεία μας; μμμμ;) είναι σχεδόν ανύπαρκτο, και περιορίζεται στο κομμάτι-κλειδί του West, τις καουμπόικες μπότες και σε ζώνες και τσάντες φτιαγμένες από “γήινα” υλικά που προσομοιάζουν της ψάθας (δεν τα έπιασα και με τα χέρια μου, σόρι ε). Εκείνο όμως που με έχει ενθουσιάσει, είναι αυτά τα μανίκια: βολάν, φουφούλες και σούρες στα μανίκια μπορούν να μεταμορφώσουν και την πιο απλή μπλούζα, και ελπίζω να ακολουθήσουν τη μοίρα των skinny jeans και να μείνουν στη μόδα για πάντα.

Το scroll down θα σου δείξει υπέροχα ρούχα της Ortiz, της οποίας το μότο είναι “sometimes take a walk on the wild side” και η αγαπημένη ηρωίδα, η γυναίκα που θα ήθελε να ντύσει, η Doña Fermina Daza από τον Έρωτα Στα Χρόνια της Χολέρας του Μάρκες. Μα κοίτα πόσο ταιριαστό το λατινοαμερικάνικο όλον.