Something to Wear

Η Πελαγία (τα γνωστά, της κάνουμε ένα λάικ!) είναι ο άνθρωπος που γνωρίζω και είναι κάαααπως κοντά στο dream job μου, που είναι, θα το ομολογήσω και ας με κοροϊδέψετε σκασίλα μου ε, image maker σε δισκογραφική εταιρεία. Δηλαδή, πράγματα, θα ήθελα να είμαι η Andrea Zito – δεν ξέρω αν βλέπατε Vinyl.

Εντάξει, δεν ντύνει ροκ σταρς, ούτε ανερχόμενους ροκ σταρς, ούτε μουσικούς που το παλεύουν και θέλουν λίγη βοήθεια στο, ας το πούμε, προσωπικό τους art direction (… όλα αυτά ΦΑΣΕ ΜΟΥ) αλλά ασχολείται με κάποιον πιο σημαντικό: εσένα. Το I Have Nothing To Wear είναι, κατά την ίδια, “μια προσιτή υπηρεσία fashion styling στο σπίτι σου” – η Πελαγία σε βοηθάει να οργανώσεις την ντουλάπα σου, να βρεις τι θα ξεφορτωθείς (… δίνοντάς το σε κάποιον, φυσικά, γιατί ως γνωστόν η κόλαση του ενός είναι ο παράδεισος του άλλου), τι θα κρατήσεις, τι ήρθε η ώρα να ξαναφορέσεις, ενώ το είχες ξεχασμένο σε μια σκοτεινή γωνίτσα του συρταριού (μικρό βιολάκι για το καημένο ρουχαλάκι 🙁 ). Επιπλέον, σε βοηθάει να κάνεις πονηρούς συνδυασμούς και να ψωνίζεις με έναν, κατά το δυνατόν, σωστό τρόπο, δηλαδή οικονομικό και όσο πιο ταιριαστό στις ανάγκες σου γίνεται (δηλαδή μην κοροϊδευόμαστε, καμιά φορά θα σου κλείσει τα αφτιά στις σειρήνες του fast fashion και θα έχει την ευθύνη σου, να μην παρασυρθείς). Και για να μη νομίσεις πως είναι εδώ για να σου βάλει χαλινάρι, θα σε ενθαρρύνει να τολμήσεις, θα σε σπρώξει να αγοράσεις το χρωματιστό εκεί που ζαχάρωνες ακόμα μία φορούλααααα το μαύρο, και τέλος πάντων θα ασχοληθεί μαζί σου. Όλα τα κορίτσια του #ihavenothingtowear (φαντάζεσαι πόσο ενδιαφέρον παρεάκι, έτσι) μιλάνε με την Πελαγία κάθε μέρα μέσω του page, για να τη ρωτήσουν οτιδήποτε/να ζητήσουν γνώμη για κάτι που τους άρεσε/να της δείξουν μια φωτογραφία τους να συζητήσουν τον συνδυασμό.

Στις επιφυλάξεις για το αν είναι κάπως “ελιτίστικη” η δουλειά της, απαντά κάθετα όχι: δεν είναι ελιτίστικο κάτι που, πρωτίστως, σου γλιτώνει λεφτάκια. Άλλωστε, με γιαγιά μοδίστρα και με μαμά που ήξερε να χειρίζεται τη ραπτομηχανή από μικρή, ελάχιστες πιθανότητες υπήρχαν να αδιαφορήσει για τα ρούχα. Ως παιδί θυμάται τον (μικροσκοπικό) εαυτό της να τσακώνεται κάθε μέρα για το τι θα βάλει, καθότι οι δικοί της συνδυασμοί ξένιζαν κάπως τους γονείς, που δεν θα την έντυναν σετάροντας πορτοκαλί με φούξια ή ρίγα με πουά για να πάει σχολείο. Μεγαλώνοντας, ήρθε το marketing, η παραγωγή ρούχου, η δουλειά σε e-shop, και τώρα το I Have Nothing To Wear που έφτιαξε όταν έμεινε άνεργη, με το που της ήρθε η ιδέα.

Κάτι που έμαθε, γυρίζοντας ολόκληρη την Αθήνα για να συναντηθεί με τα κορίτσια, τα οποία έχουν πια γίνει φίλες της; ότι φοράμε, υπολογίζει, μόνο περίπου το 20% των ρούχων που έχουμε.

 

Crop top H&M, φουλάρι Aspasia Jerrel από τη vintage στολή αεροσυνοδών της 
Ολυμπιακής (το αγόρασε σε παζάρι εκκλησίας!), παντελόνι second hand 
(... από το παζάρι της ίδιας εκκλησίας, παπούτσια Stan Smith

Φόρεμα που έφτιαξε σε μοδίστρα από 50s ύφασμα της γιαγιάς της, παπούτσια
 Cynthia Vincent

Τank top H&M, φουλάρι Pagoni, vintage φούστα, παπούτσια 
Cynthia Vincent, τσάντα Collectif London

Σορτς Levis 501, μπλέιζερ Zara, παπούτσια Stan Smith

***** Τη φωτογράφιση επιμελήθηκε ο Θοδωρής Μάρκου, στο Studio Αμύντα 13 *****