Λόντρα

Η Ναταλί Σαϊτάκη έχει πάει στην Αγγλία (προ αμνημονεύτων ετών) αλλά δεν κατάφερε να πατήσει πόδι (και brogues, μου λέει να σας πω) στο Λονδίνο. Οπότε παρακολουθεί φανατικώς την Εβδομάδα Μόδας, μπας και της περάσει το παράπονο.

Jonathan Saunders
Απ’ όλα έχει ο μπαξές. Η συλλογή που συμπυκνώνει, για να μην πω ότι καθορίζει (ύπουλα), τις τάσεις για το φθινόπωρο του 2014. Oversized παλτό και σακάκια, ενίοτε με απλικαρισμένα κομμάτια υφάσματος πάνω στο outerwear, καπιτονέ δερμάτινα μπουφάν με έντονα χρωματιστά τελειώματα κι εμπριμέ αέρινα φορέματα. Η «συγκρατημένη» πολυτέλεια αναδεικνύεται μέσα από τα απαλά χρυσά και ασημί, αλλά και τα έντονα φούξια – πορτοκαλί στοιχεία που χρησιμοποιεί στα φορέματα και τα ντεπιές με τα καρέ (όχι καρό, καρέ, τετραγωνάκια κανονικά). Οι πολύ φαρδιές ρίγες επανεμφανίζονται σε φούστες, φορέματα και παλτό. Στην περίπτωση της φούστας, συνδυάζονται ιδανικά με χοντρά πλεκτά που έχουν ως βάση τα ίδια χρώματα.

Mary Katrantzou
«Στην Κατράντζου κατραντζιές, ποτέ». Ιδανικά αυτός θα ήταν ο τίτλος της συλλογής, διότι η σχεδιάστρια, όσο κι αν της το «καταλογίζουν», δεν επαναλαμβάνεται. Και τούτο, παρά το γεγονός ότι έχει επιλέξει να δουλεύει με prints και συγκεκριμένα μοτίβα κάθε φορά. Η συγκεκριμένη συλλογή αποτελείται κυρίως από φορέματα με κεντημένα μοτίβα, ελαφρώς διαφοροποιημένα κι ως ένα βαθμό επαναλαμβανόμενα. Τα κομμάτια της περιλαμβάνουν, όμως και κεντημένες «στάμπες» ή «runners» πάνω σε μακριά, συνθετικά (βαμβάκι με jersey) φορέματα με πλισέ φούστες. Τα φορέματα σε γραμμή άλφα φέρουν κεντημένα εμπριμέ tribal στοιχεία, με έμπνευση την παραδοσιακή Ινδονησιακή τέχνη, ενώ στα ασύμμετρα κομμάτια της κυριαρχεί το απαλό χρυσό-ασημί. Δεν το περιμένατε, ε; Ούτε κι εγώ.

Vivienne Westwood – Red Label
Στο κλασικό πνεύμα της σειράς Red Label, η «πανκ γιαγιά της μόδας» (αν και για μένα η Sonia Rykiel είναι per se πιο πανκ) παρουσιάζει ελαφρώς oversized παλτό, ταφταδένια φορέματα σε έντονα μπορντώ χρώματα με το κλασικό ντραπέ Westwood ντεκολτέ, καθώς και πολύ ενδιαφέροντα ντεπιές, που φοριούνται ανετότατα και στο γραφείο. Δεν «κομίζει διώροφα λεωφορεία εν Λονδίνω» (κατά τις «γλαύκας εν Αθήναις», πολύ βαθύ αυτό, σημειώστε το), αλλά διατηρεί πάντα εκείνη την τσαχπινιά.

 

Temperley London
Όπα! Βίβα! Που λέει και το άσμα. Το ένα τρίτο της συλλογής βασίζεται στις αποχρώσεις του μπλε, στο συνδυασμό διαφορετικών patterns, ακολουθώντας solid, βαριές γραμμές λόγω της ποιότητας των υφασμάτων. Το καπιτονέ στις τουαλέτες και τα παλτό ελαφρύνει οπτικά τα κομμάτια, χωρίς να τους στερεί την πολυτέλεια. Τα εμπριμέ μακρυμάνικα φορέματα παραπέμπουν κάπως στις περσινές δημιουργίες του Peter Pilotto, αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία, διότι τα πλεκτά και οι οργάντζες του αποτελούν διακριτικά αριστουργήματα. Τα κεντημένα με λουλούδια γκρι αρζάν φορέματα με τις ασορτί εσάρπες είναι ένας λόγος για να κάνω πάρα πολλή οικονομία φέτος. Και του χρόνου. Και του παραχρόνου. Δε θέλω να ξέρω πόση οικονομία.

 

Paul Smith
Η συλλογή «πατάει» γερά και με συγκεκριμένο τρόπο πάνω στη λογική του oversized, πηγαίνοντας ένα βήμα παραπέρα από το outerwear: πουλόβερ, σακάκια, παντελόνια, μεγαλώνουν και ντραπάρουν πολύ. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα εμπριμέ (όχι ριγέ, για όνομα) φορέματά του, με βάση το συνδυασμό τυρκουάζ – βουργουνδί, τον οποίο, για να πω την αλήθεια, δεν είχα σκεφτεί ποτέ να κάνω. Τα κοστούμια που παρουσιάζει «πιτζαμίζουν» λόγω της γυαλιστερής υφής, του εμπριμέ και του κοψίματός τους, ενώ δεν ξεχνάει να εντάξει στη συλλογή και την πλούσια, φουφουδένια γούνα, σε κόκκινο της φωτιάς, για να καούν τα κάρβουνα και να σκάσουν οι οχτροί του.

 

Preen – Darth Vader
Το πορτοκαλί, παρότι δεν το συμπαθώ ιδιαίτερα, είναι μια ανάσα χρώματος μέσα στη σκούρα παλέτα του, που περιλαμβάνει πολύ μπλε της νύχτας (της ξάστερης), του σκούρου πράσινου και του γκρι. Τα γούνινα φουντωτά καπέλα δε με ενθουσίασαν, όχι λόγω της εξτραβαγκάντσας τους, αλλά επειδή τα γεωμετρικά prints του είναι ήδη «φορτωμένα» για να αντέξουν έξτρα βάρος. Εξαίρεση αποτελεί ο συνδυασμός του μαύρου γούνινου καπέλου με το ζαχαρί φόρεμα που έχει τις μαύρες στάμπες και τα σλόγκαν και, κυρίως, την πρόσθετη φούστα, που δημιουργεί στο ρούχο ένα τελείωμα «σπανιόλικο», σα κοστούμι για φλαμένκο. H στάμπα του Darth Vader στα γεωμετρικά prints των αέρινων φορεμάτων συμβάλλει στο mingling της ποπ κινηματογραφικής κουλτούρας με τη μόδα, κρατώντας τις ισορροπίες ανάμεσα στα δύο. Πράγμα γενικά δύσκολο, κι ακόμα πιο δύσκολο, όταν πρόκειται για το saga του Star Wars.

Orla Kiely
«Τσικουτσένια» ροζ μπονμπόν παλτό με ντυμένα κουμπιά και κλείσιμο στο πλάι, χαριτωμένες καπαρντίνες και ομπρέλες, διπλόκουμπα σακάκια και πλεκτά μοχαίρ και μάλλινα με πλισέ φούστες, σχεδόν όλα από τα 60s. Μια Jacqueline Kennedy στα late 20s της. Τα θέλω όλα. Εκτός από το να γίνω σύζυγος προέδρου των ΗΠΑ.

Joseph
Μαύρο και γκρι, με δυο (2) ακριβώς εξαιρέσεις ζακάρ συνόλων. Δε συμπαθώ τη μονοχρωμία, όταν πρόκειται για σκούρα χρώματα (εκτός του μπλε), αλλά η συγκεκριμένη συλλογή είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα. Διότι μετατοπίζει το oversized στη μέση και κάτω της (ψάξτε τώρα ό,τι Acrobat φόρεμα έχει ξεμείνει στις ντουλάπες), εντάσσει δερμάτινα κρόσσια στα ταγιέρ και τις τσάντες, «παίζει» εξαίσια με το δέρμα, γυαλιστερό, λιγότερο γυαλιστερό ή κροκό και διαχειρίζεται διακριτικά τα καρέ (όχι καρό), σετάροντας θερμά χρώματα με το γκρι και το μαύρο, σε βαθμό «τόσο, όσο».

Duro Olowu
Εδώ είμεθα. Κομμάτια με color blocking, εντελώς διαφορετικά εμπριμέ στο ίδιο φόρεμα ή το σετ σακάκι-φόρεμα, γούνινα τελειώματα στις άκρες των τοπς, επιβλητικές μονοχρωμίες, που, αν και φαρδιές, δε δίνουν την αίσθηση της κουκούλας αυτοκινήτου σεντάν, έντονα χρώματα, πολύ κίτρινο, πράσινο, φούξια και γαλάζιο. Ούτε εδώ λείπουν, βέβαια, το χρυσό και το ασημί. Οι γραμμές είναι έως και κλασικές: φούστες μακριές ή μέχρι το γόνατο, μεσάτα σακάκια χωρίς περίεργα κοψίματα, κοκτέιλ φορέματα στη λογική του γυαλιστερού patchwork. Θα τον παρακολουθώ τον Νιγηριανό που κατόρθωσε να εντάξει τα χρώματα παραδοσιακών αφρικανικών ρούχων σε μια πληρέστατη συλλογή, που δεν είναι μεν άμεσα φορέσιμη, πλην όμως χορταίνει το μάτι.

J. W. Anderson
Γεωμετρία. Η τρίτη της διάσταση. Έντονοι ώμοι, φουσκωμένα μανίκια, μονοχρωμίες, φούστες με μεγάλα πλισέ από τη μία πλευρά. Το χρώμα της άμμου, το μαύρο, το «σπασμένο» λευκό. Είναι μια συλλογή ελαφρώς «αποστασιοποιημένη» από τον θεατή, αυτό όμως δεν της στερεί την ήπια δυναμική της.

 

Περισσότερες συλλογές στην επόμενη σελίδα!

Pages: 1 2