Last Shadow Puppets

Είδα τι κάνει ο Herbert Baglione χθες βράδυ, σε ένα μπαρ, από ένα λινκ μιας φίλης κάπου στο internet, και, ενώ πραγματικά είμαι αδιάφορη για τα πάντα τελευταία και ό,τι mental note και να κάνω μετά το ξεχνάω, ξύπνησα με πρώτο πράγμα στο μυαλό μου να τον ψάξω παραπάνω. Και τον έψαξα, είναι Βραζιλιάνος street artist με συνεχόμενο project το να επεμβαίνει στον εκάστοτε χώρο φτιάχνοντας φιγούρες που ενσωματώνονται σε αυτόν – φιγούρες που σε ανατριχιάζουν και σε γοητεύουν ταυτόχρονα, σαν ένα απόκοσμο αεράκι να σου φύσηξε το χνούδι του λαιμού, που λέει ο λόγος. Το έργο του που ξεκίνησε το 1999 απέκτησε τίτλο πολλά χρόνια αργότερα, και το 1000 Shadows είναι πλέον τέχνη που μπορείς να θαυμάσεις στο Σάο Πάολο, το Παρίσι και ένα εγκαταλελειμένο ψυχιατρείο στην Πάρμα της Ιταλίας. Σκιές που ξεπηδούν από τοίχους, ταβάνια και πατώματα δίνουν διαφορετική ζωή στα κτήρια με τα οποία καταπιάνεται γενικώς, πόσω μάλλον στην περίπτωση του ψυχιατρείου, στο οποίο το αποτέλεσμα είναι συνταρακτικό (ειδικά για ανθρώπους σαν, χμμμ ας βάλω εμένα, που έχουν συνδέσει τη street art με urbanity και σκέιτ και τον παράγοντα κούλνες να είναι πάντα παρών).

Αυτό είναι ένα installation του Baglione σε μια εκκλησία του 16ου αιώνα –  πρόσεξε πώς διατάσσει τα αντικείμενα μέσα στον χώρο για να δημιουργήσει κίνηση. Εντυπωσιακό…

… αλλά όχι τόσο όσο ο τρόπος που σου σπαράζει την καρδιά αυτό που έκανε στην Πάρμα, όπου ναι μεν το σκηνικό προσφερόταν από μόνο του και έκανε ταχύτερους τους χτύπους της καρδιάς απλώς επειδή το κτίσμα υπήρχε, αλλά η παρέμβαση έκανε το αποτέλεσμα εξωπραγματικό, σαν μια σκηνοθετημένη ιστορία, σαν μια ταινία με story που βλέπεις να εκτυλίσσεται τρισδιάστατο μπροστά σου. Οι ψηλόλιγνες σκιές του Baglione που είναι, κάποιος πρέπει να το πει ας είμαι εγώ, σαν σκιές βασανισμένων ανθρώπων που φεύγουν σιγά σιγά από τις πολυθρόνες και τους τοίχους που τις κρατούσαν εγκλωβισμένες σε μια πραγματικότητα για εκείνες παράλληλη, είναι μια σύλληψη, πώς να την πω για να μην είμαι βαρύγδουπη, ας την πω συγκινητική. Αν και είναι πολύ παραπάνω.

Με όρους “τέχνης” και για να ξαλαφρώσουμε λίγο από το βάρος που νιώθουμε όλοι θέλω να πιστεύω αφού κοιτάξαμε τις δυο τρεις πρώτες εικόνες, ο καλλιτέχνης τόνισε την ακινησία και το πέρας ενός μη ζωντανού χώρου αντιπαραβάλλοντάς τη με τις “δυναμικές” σκιές, το μόνο πράγμα που προσδίδει κίνηση στο περιβάλλον, ενώ ταυτόχρονα αναφέρθηκε στην παρουσία και την απουσία χωρίς να πει κουβέντα.

Για να συνέλθεις, κοίτα αυτόν τον δρόμο στη Φρανκφούρτη, πιο χαρούμενο θέαμα.

Το 1000 Shadows όπως είπαμε είναι project που βρίσκεται σε εξέλιξη οπότε έχε το στο μυαλό σου.