Roscoe

Αυτό που παθαίνεις όταν βλέπεις έναν υπέροχο ξένο και λες, “θέλω να τον γεμίσω με όσα σκέφτομαι, με τα βιβλία μου, τις ταινίες και τη μουσική που έβαλε πάνω μου σφραγίδα ανάλογη με αυτές που βάζουν στα βοειδή μέχρι να είναι δικόςμουδικόςμουδικόςμου. Ή κάπως σαν εμένα” εγώ το έχω πάθει με αυτό εδώ το καταφύγιο στα Τρίκαλα Κορινθίας. Και ακόμα καλύτερο, γιατί ο γοητευτικός άγνωστος, εντελώς άδειος δεν θα είναι – ενώ αυτό είναι, και περιμένει τα ρούχα μου στις κρεμάστρες, μερικά διακοσμητικά (καλόγουστα θα προσπαθήσω) τα βιβλία και τα φλυτζάνια του καφέ μου που θα τα ακουμπήσω εκεί εναποθέτοντας, ενδόμυχα και ανομολόγητα (sic), στο Wooden Cave την ελπίδα να μου γιατρέψει τα υπαρξιακά.

Οι αρχιτέκτονες Απόστολος Μητρόπουλος και Θάνος Ζερβός (Tenon Architecture) άντλησαν την έμπνευσή τους από τις κατοικίες μέσα σε βράχους της Σαντορίνης και σχεδίασαν αυτή την design σπηλιά που κατασκευάστηκε από εξ’ ολοκλήρου φυσικά υλικά (πέτρα και ξύλο, έλατο και πεύκο συγκεκριμένα) σε υψόμετρο 1100 μέτρων. Τα παράθυρα βλέπουν, φυσικά, έξω, και είναι φτιαγμένα έτσι ώστε το φυσικό φως να μπαίνει μπόλικο στη σπηλιά, καθόλου τσιγκούνικα – το να είναι ενταγμένο ένα τέτοιο κτίσμα στον περιβάλλοντα χώρο και να πλέει στο φως φαίνεται μονόδρομος, ακόμα και αρχιτέκτοντας να μην είσαι.

Ήδη με φανταζόμουν να μένω εκεί τα βράδια που θα γυρνάω από το ροκ της Ζήρειας, έτοιμη για το ζεστό μου μπανάκι μετά το ψοφόκρυο του βουνού και τα κρασάκια στο πλαστικό ποτήρι – κατευθείαν από το αλώνι στο σαλόνι δηλαδή – και ήδη ψέλνω από μέσα μου το “επειδή σ’ αγαπώ περισσότερο απ’ όλα τα κτίσματα και αν δε σε γνώριζα θα ‘ταν όλα εφήμερα” το οποίο μου κόλλησε από την προηγούμενη παράγραφο, όταν χρησιμοποίησα τη λέξη κτίσμα.

Leave a Reply

Your email address will not be published.