I live by the river

Στο Λονδίνο είχαμε ωραία λονδρέζικα πράγματα, με τον τρόπο που τα λονδρέζικα πράγματα είναι ωραία, που είναι ακριβώς αυτός που περιέγραψε μια φιλεναδουλίνα πριν κάποιες μέρες: δεν είναι για όλους. ‘Ετσι, είχαμε κάτι από belle epoque και κάτι από The Others σεταρισμένα με καπέλα που θα φορούσε η Audrey Hepburn στην παραλία από την Erdem (αν πιάσετε τον εαυτό σας έστω μια στιγμή να αμφιβάλει για τη φορεσιμότητα των μάξι, φανταστείτε τα με Doc Martens, παρακαλώ, το θέμα θεωρείται λήξαν) …

 

… τα γεωμετρικά και πιξελoειδή prints της Mary Katrantzou, με μοτίβα που θυμίζουν Κρήτη και αμφορείς, πολλή Ελλάδα σίγουρα, μην κοιτάς που εγώ είμαι σκεπτικίστρια με τα τυπώματα και το digital τελευταία (το μάξι με την πράσινη φούστα, να ομολογήσω, αν είχε μόνο το πουλί πάνω θα ήταν ένα ρούχο με το οποίο θα ήθελα να πορευτώ σ’ αυτό τ’ ανηφόρι που λέμε ζωή) …

… και τα πολύ ανοιξιάτικα, φορείς υπέροχης διάθεσης σχεδόν, συνολάκια Roksanda (προτιμώ πάντα τα πιο εφαρμοστά, αλλά, αυτό το κοστουμάκι με την παντελόνα – από τα 00s έχω να χρησιμοποιήσω αυτό το ψήγμα ορολογίας μόδας! – μου φαίνεται θα το είχα φέτος πλύνε βάλε).

Το Λονδίνο είχε και πράγματα εντελώς βρετανικά, σαν το τσάι, το τσιτ τσατ για τον καιρό και τους Oasis: για παράδειγμα, το catwalk Mulberry με τις ρίγες στα κοστούμια και τα βουργουνδί χρώματα, ή τους κουμπωμένους γιακάδες με αναφορές στις καμπαρντίνες. Το μαύρο φόρεμα που βλέπεις δεν κουμπώνει στην περιγραφή, πάρτο σαν μια πολύ ευχάριστη πριγκιπική goth έκπληξη.

Σε αυτό το σπλιτάκι Burberry φαντάζομαι πως εγώ είμαι το κορίτσι πως το αγόρι δίπλα είναι ο συνοδός μου στα μπαρ, στα live, στη χρονομηχανή που θα με πάει στο tour bus της πρώτης περιοδείας των Stones

… ενώ ως προς τη συλλογή του Christopher Kane, ίσως την καλύτερη πασαρέλα του LFW, έχω να πω ότι αδικήθηκε με τα σχόλια για τα Crocs (που, ταυτοχρόνως, δικαίωσαν με τρόπο πανηγυρικό τις καλοκαιρινές διαλέξεις περί ασημαντότητας της αισθητικής και υπεραξίας της άνεσης κάτι φίλων ΑΝΤΡΩΝ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΔΕΝ ΜΑΣ ΣΩΖΕΙ ΤΙΠΟΤΑ 🙁 ): ήταν πολυσυλλεκτική, με ρούχα που μπορείς να αντιστοιχήσεις σε περιστάσεις, υποενότητες, και γενικά έμπνευση και ιδέες και πάνω στα σχέδια και πάνω στα υλικά, και γενικά το πήγε από τα 90s στα 60s και από εκεί στα 80s και σαν να λέμε κάπως γάμησε.