Unhate

Βλέπεις αυτές τις φωτογραφίες και μετά σκέφτεσαι πόσες φορές έχεις ακούσει ότι η δουλειά του μοντέλου δεν είναι ό,τι φαίνεται, είναι σκληρή, μη βλέπεις μόνο το glamour κ.λπ κ.λπ και αγανακτείς – εγώ πιο πολύ, γιατί η φωτογράφιση έγινε στον ίδιο χώρο όπου βρέθηκα για τη συνέντευξη τύπου, και δεν έχω δει πιο ευχάριστο μέρος να δουλεύεις: ψηλοτάβανο φωτεινό κτήριο στο κέντρο του Παρισιού, με ωραία γλυκάκια και χυμούς για όταν πεινάσεις, ευγενικούς Γαλάτες τριγύρω, χρωματιστά ρούχα. Άσε, χάλια, συνθήκες αποτρόπαιες.

Η πιο ευχάριστη στο μάτι καμπάνια της φετινής άνοιξης έχει και σκοπό – να δείξει πόσο ωραίο είναι να είσαι διαφορετικός, όπως ορίζεις εσύ το διαφορετικός, σε όποιο επίπεδο θέλεις διαφορετικός: να έχεις ροζ μαλλιά, να είσαι θρήσκος, να είσαι τρανσέξουαλ. Τα μοντέλα δηλαδή επιφορτίστηκαν και με το επιπλέον ευχάριστο “βάρος” του να δηλώσουν κάτι, και να αρθρώσουν ηχηρά το ότι μπορεί η μόδα, η τόσο κατηγορημένη για κενότητα, να έχει πού και πού ένα νόημα. Εσύ και εγώ, επιφορτιζόμαστε με το ευχάριστο βάρος να βλέπουμε την καμπάνια ως μια υπενθύμιση τού πόσο ωραίο είναι να  αποδέχεται κανείς τη διαφορετικότητα, και να είναι ασπίδα κατά του μίσους με την οποία καμιά φορά, από κεκτημένη ταχύτητα, αντιμετωπίζεται το διαφορετικό.

Τις φωτογραφίες της καμπάνιας θα τις δεις παντού, και τη γνώμη μου μπορείς να τη διαβάσεις εδώ (κάνε ένα κλικ, τι σου ζητάω). Τα μοντέλα όμως της Benetton (που για πρώτη φορά είναι κάπως παραπάνω γνωστοί), σε πόζες στα παρασκήνια, θα τα δεις μόνο στο Fashionism. Έχουμε και λέμε:

Η Alek Wek είναι από το Σουδάν και, εκτός από δίμετρα πόδια, έχει μισή καρδιά ξεχασμένη στην πατρίδα της. Ταξιδεύει συχνά-πυκνά και προσπαθεί ενεργητικά να τη διακρίνει το φολκλόρ στοιχείο της πατρίδας της, το αγαπημένο αφρικανικό έθνικ. Στη φωτογράφιση επέλεξε να παραπέμψει στο Σουδάν φορώντας παραδοσιακό κεφαλόδεσμο και πολλά κολιέ.

Μπορεί να σου φαίνεται λίγο παραπάνω τολμηρή για καμπάνια ρούχων (αφού στην πραγματικότητα δεν φοράει ρούχα) αλλά ο σκοπός αγιάζει τα μέσα – η βραζιλιάνα Lea T υπερέβαλε, ως transgender που θέλει να κάνει κατανοητό το ότι πλέον είναι γυναίκα, και απαιτεί να γίνεται δεκτή ως τέτοια. Το πολύ σέξι είναι εδώ μέρος ενός υψηλότερου στόχου.

Στην αρχή είπα να βάλω μια-δυο φωτογραφίες από το κάθε πρόσωπο της καμπάνιας, όμως, ας μην υποκρινόμαστε, ακόμη και στο σχολείο, ο δάσκαλος έχει τους αγαπημένους του. Η Charlotte Free είναι μια ξέγνοιαστη Καλιφορνέζα (αλλού θα το διαβάσεις και “δροσερή”, αλλά θα έχει δίκιο το κλισέ, οι Καλιφορνέζες είναι δροσερές!) που ποζάρει όπου σταθεί και όπου βρεθεί, με οριακά υπαρβάλλοντα ζήλο. Hard poser: δικαιούσαι να είσαι, όταν είσαι 20.

Το αγαπημένο μου: αγγλάκι από κακή γειτονιά. Πριν κάνει το μοντέλο (και γίνει ξανθός χωρίς να το καταλάβει) ο Dudley O’Shaughnessy έπαιζε μποξ επαγγελματικά. Θα σου δείξω πολύ Dudley, το αλητάκι από τα estates που γίνεται σταρ της μόδας και του λεπτεπίλεπτου κόσμου της είναι από τις ιστορίες που μπορώ να ακούω συμεχώς, σε λούπα

Και εδώ αδυναμία – ίσως το καλύτερο στήσιμο στην καμπάνια, αυτό της Kiera Chaplin. H Benetton δεν προσπαθεί να επιβάλει στην Kiera το χρώμα, αλλά δέχεται τον άτακτο εαυτό της, με διακριτικές, ελαφρών υπονοιών kinky πόζες. Η εγγονή του Charlie Chaplin, εκτός από το να δείχνει υπέροχη μέσα στα μαύρα σε έναν κόσμο πολύχρωμο, είναι η διεθνής εκπρόσωπος του ιδρύματος Amy Winehouse και “διακρίνεται για την πολύπλευρη κοινωνική της δράση” (μπορεί να το δανείστηκα από τα κοσμικά, αλλά είναι αλήθεια).

Το κορίτσι που δεν φοβάται να φωτογραφηθεί άβαφτο είναι κόρη μιας από τις ωραιότερες γυναίκες που έχουν περάσει από φακό και κάμερα, και συνιδρυτής του onefrickinday.org. Η μαμά τής Elettra Wiedemann, Isabella Rossellini πρέπει να είναι υπερήφανη για την κόρη της, μια διανοούμενη που τυχαίνει να είναι και μοντέλο: το μεταπτυχιακό στη γενετική ιατρική δεν είναι μακριά.

Ο γερμανός Mario Galla έχει χάσει το πόδι του. Το τεχνητό μέλος δεν στερεί τίποτα από τη ζωή του – σιγά μην τον έσκιαζε ένα πάνω-κάτω στην πασαρέλα. Αν τον ρωτήσεις τι του τη δίνει είναι “η, διάχυτη στη Γερμανία, απαισιοδοξία”. Σαν να λέμε “ο Mario είναι αισιόδοξος, εσύ;”

Ο κύριος αυτός είναι Ο Επίμονος Μάγειρας. Ο ουρουγουανός Matias Perdomo πήρε μια ιταλική τρατορία (Al Pont De Ferr αν ψήθηκες!) και την έκανε γαστρονομικό προορισμό, δίνοντάς της αστέρια Michelin και αίγλη που ένα ταπεινό εστιατόριο δεν είχε φανταστεί, και μάλιστα κρατώντας το εσωτερικό του ως έχει. Τα έκανε όλα με τον τρόπο του, που λέει και ο Frankie.

Και μια που είπαμε για Isabella Rossellini, πόσο πολύ της μοιάζει η τυνήσια Hanaa Ben Abdesslem; Δεν πίνει, δεν καπνίζει και είναι συνεπής σαν σπασικλάκι με τη δουλειά της – όχι επειδή είναι της μόδας το να δηλώνει κανείς “straight edge”, αλλά επειδή η Hanaa είναι μουσουλμανικής καταγωγής, και πολύ πιστή.  Και μια φύσει ακτιβίστρια υπέρ του “μόντελινγκ ως επαγγέλματος”, κόντρα στα στερεότυπα.

(Αυτή τη φωτογραφία την έβαλα επειδή έχει όλα αυτά τα υπέροχα, χρωματιστά τσιτάτα.)

***** Δεν θέλω με τίποτα να ξεχάσω να πω για το Unhate, την έμπρακτη υποστήριξη της διαφορετικότητας από τη Benetton. To Unhate (με ένα από τα καλύτερα και δυνατότερα ονόματα για τέτοιου είδους οργανισμό) ιδρύθηκε για να ενδυναμώσει όλες τις δράσεις εναντίον του μίσους σε όλες του τις μορφές και δέχεται δωρεές για πολυάριθμα projects. Μάθε περισσότερα, αξίζει.******