16. Mac DeMarco -Salad Days
Πριν καν το ακούσω είχα αποφασίσει ότι ο Mac DeMarco δεν μου αρέσει. Ένας ακόμα lo-fi χαριτωμένος loser, ποιος χρειάζεται κάτι τέτοιο το 2014; Σε μια εποχή που υπάρχει τόση μουσική διαθέσιμη δωρεάν το πιο πολύτιμο πράγμα είναι ο χρόνος και δυστυχώς πρέπει να ξεσκαρτάρεις πράγματα πριν τα ακούσεις εκτός κι αν είσαι από τους πολύ τυχερούς που δεν χρειάζεται να δουλέψουν για το παντεσπάνι τους ή κάνεις μια δουλειά που μπορείς να ακούς ταυτόχρονα μουσική κάτι το οποίο ποτέ δεν κατάλαβα πως γίνεται επειδή δε τελείωσα το Πάντειο.
Για καλή μου τύχη και δική μου αλλά και του Mac, τον άκουσα τυχαία και αυτή η ξεδιάντροπα απλή μουσική του μου έριξε μια τρυφερή σφαλιάρα. Γύρισα να δω ποιος ήταν και είδα ένα τύπο με χασμωδοντία να μου χαμογελά σαν αλλήθωρο κουνάβι. Να μην στα πολυλογώ, το πήρα σπίτι, το τάισα και από τότε κάνουμε γλυκιά παρέα. Με αφήνει να του χαιδεύω το ατσούμπαλο τρίχωμα του και γω του λέω παίξε μου το Chamber of Reflection που είναι από τα καλύτερα τραγούδια της χρονιάς.