Maggot Brain

Τα περισσότερα παπούτσια που με εντυπωσιάζουν τελευταία συνήθως είναι αυτά που έχω τεράστιο πρόβλημα να σετάρω: το αποδίδω στο ότι το κουλ, ενδιαφέρον παπούτσι (που δεν ταυτίζεται με το συμβατικά όμορφο παπούτσι, ακριβώς όπως συμβαίνει και με τους ανθρώπους) έχει δική του ζωή και δεν είναι για όλους (ακριβώς όπως συμβαίνει και με τους ανθρώπους): ίσα ίσα, είναι για λίγους. Είναι αυτό που το ρούχο πρέπει να προσαρμοστεί πάνω του. Δεν είναι βοηθητικό, είναι κεντρικό κομμάτι.

ΑΚΡΙΒΩΣ ΟΠΩΣ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ.

Τα παπούτσια που σχεδιάζει η Julia Toledano κατασκευάζονται στην Ιταλία για να φεύγει από νωρίς το ζήτημα “ποιότητα/καλά δέρματα/value for money” (καθότι τα τελευταία δεν είναι λίγα) και το brand της ονομάζεται Nodaleto, που, λογικά όχι τυχαία, είναι σχεδόν παρήχηση του επιθέτου της. Το οποίο επίθετο είναι το ίδιο με του Sidney Toledano, διευθυντή του LVMH Group, της εταιρείας πίσω μεγάλα ονόματα πολυτελών ειδών, οπότε θα μπορούσε κανείς να πει ότι προπονήθηκε για να αναλάβει καθήκοντα στη μόδα. Ωστόσο η ίδια ασχολήθηκε για αρκετό διάστημα με τη νομική πριν σκεφτεί να δει επιτέλους κάτι από την οικογενειακή επιχείρηση ως επάγγελμα και να επικεντρωθεί στα παπούτσια, πράγμα το οποίο ξεκίνησε παρατηρώντας ιταλούς designers, έτσι ώστε να μάθει, πρώτα, τα πάντα γύρω από τη δημιουργία ενός καλού υποδήματος.

Πώς κατέληξε να φτάσει σε κάτι τόσο funky, θα ρωτήσεις, σε μια συλλογή με κλασικό τακούνι 70s το οποίο εύκολα γίνεται καρικατούρα, μια συλλογή με άσπρες μπότες (τη στιγμή που οι άσπρες μπότες φαίνονται αυταπόδεικτες μόνο πάνω στον Joey DeMaio), μια συλλογή από παπούτσια που θα φορούσαν από τους Funkadelic και των Parliament μέχρι τις groupies των Led Zeppelin και των Rolling Stones, δηλαδή τις αγαπημένες μου αναφορές, σχεδόν blueprints για μένα ως προς τη μόδα.

Maggot Brain, πιθανότατα.