10. Run The Jewels – 2
Ήταν μια περίεργη χρονιά για το hip hop, μια μάλλον φτωχή ή όπως θα έλεγαν καποιοι μια μεταβατική χρονιά. Ο Kanye έχει φύγει πλέον σε άλλα επίπεδα, ο Kendrick την ψάχνει με την ψυχεδέλεια, οι A$AP μετράνε τα περσινά λεφτά, o Jay-Z LOL. Κι επειδή όπως λέει και το κλισέ η φύση δεν ανέχεται το κενό, προσέλαβε τον El-P και τον Killer Mike για να βγάλουν το καλύτερο rap άλμπουμ της χρονιάς.
Και όταν λέμε άλμπουμ, εννοούμε μια χιονοστιβάδα, ένα roller coaster, μια κόλαση. Την πρώτη φορά που το ακούς είναι σα να πέφτεις με τα μούτρα σε μια τζαμόπορτα που νόμιζες ότι ήταν ανοιχτή. Μετά το αρχικό σοκ και με ματωμένη πια μύτη την ανοίγεις και σιγά και φοβισμένα μπαίνεις μέσα. Θα φας γροθιές, φάπες, κλωτσιές αλλά κανένα χτύπημα κάτω απ τη ζώνη. Το flow είναι απίστευτο, τα beats σαρωτικά, οι ταχύτητες υπερηχητικές και η παραγωγή Χολιγουντιανή. Αυτό που μένει στο τέλος είναι η πυκνότητα, στριφνή, απαιτητική, μόνο για καλά διαβασμένους.
Αν είχα άλλο χρώμα δέρματος αυτό θα ήταν το νούμερο ένα μου. Δεν είμαι αλλά ίσως αυτό το καλοκαίρι ίσως κάτσω λίγο παραπάνω στον ήλιο.