H Ελένη Κωστοπούλου γράφει για τις αγαπημένες τις συλλογές resort, και αυτό είναι κάτι σαν εγγύηση ποιότητας.
Chanel
Αυτόν που ο μοδόκοσμος αποκαλεί επιτομή της ευφυίας ή αλλιώς Κάιζερ Καρλ εγώ θα τον φοβόμουν αν ήμουν παιδάκι όπως τον Κλάους Νόμι σε εκείνον τον δίσκο που χε ο πατέρας μου φάτσα στο πικάπ. Τώρα που τα γράφω αυτά δεν αισθάνομαι και πολύ πιο νέα απο το γερο Καρλ αλλά κατανοώ κάπως και συμπονώ την φουτουριστολατρεία του και το πώς δηλώνει την πεποίθηση οτι η ανθρωπότητα προχωράει σε μια εντελώς νέα sci-fi εποχή. Παλ ροζ μαλλιά της γριάς που φωνάζουν Jolene και custom χρυσοποίκιλτα σαλβάρια που θυμίζουν Χίλιες και Μια Νύχτες σε ενα metaχωρόχρονο των Dubai steel towers. Αμείλικτος στην σύνθεση αντιθέτων (Ισλαμική αισθητική/Παρισινό tweed/Paul Poiret μοντερνισμός) με καλλιτεχνική του αντίληψη που δεν μου φαντάζει πολύ διαφορετική απο τον παρανοικό κόσμο του Tideland, μόνο που, αντί για αποκεφαλισμένες Barbie σε κάθε δάχτυλο της μικρής Jeliza Rose, ο τρελοΚάρλ παίζει στα δικά του τα δικά μας κεφαλάκια.
Bottega Veneta
Πόσο sucker είμαι για αυτό που παρουσίασε ο Thomas Maier για την Bottega Veneta σε αυτό το Resort! Εξπρεσιονιστικός τύπος αφαίρεσης χρώματος απο τα υφάσματα με τεχνικές αποχρωματισμού χλωρίνης αλλά καθόλου φάση Μοναστηράκι-T-shirt-κουβάς-χλωρίνη-κόμπος. Εδώ διαθέτουμε διαμοριακή τεχνική “κρυστάλλωσης” μεταλλάσσοντας το χρώμα σε ένα απο τα look μόνο στη λαιμόκοψη, σε κάποια άλλα δε, σε μια οπτική γλώσσα της οποίας τα στοιχεία είναι πολύ αχνά, αλλά αφομοιώνονται λανθασμένα, σαν εύκολα και απλοϊκά. Φορέματα σχηματικά μοντελοποιημένα απο ταπεινά T-shirts κλέβουν κάθε indie-preppy καρδιοχτύπι – και το καλύτερο όλων, κανένα απο τα φορέματα που θα βγούν στην παραγωγή δεν θα είναι ατόφια ίδια μεταξύ τους. Υπολογσιμένη αμορφία σε αγαπώ.
Christian Dior
Τα μεγάλα νέα ήχησαν εκκωφαντικά πριν την παρουσίαση του show: Dior στο Broooklyn. Τόσο οξύμωρο, όσο να φανταστεί κανείς την Miss Havisham νυφούλα. Αυτή η τόσο επιβεβλημένα στοχευμένη σύγχυση δεν επηρέασε καθόλου αρνητικά την απήχηση της συλλογής. 66 αριστοκρατικά looks, κάποια απόμακρα απο την παραδοσιακή Παρισινή αισθητική της μεγαλοκυρίας που τονίζει όσο περισσότερο μπορεί το σ στο chic, κάποια άλλα να ζητωκραυγάζουν τυπικό Αμερικάνικο Ralph Laurenισμό (γιατί μάλλον ο Simons είναι ρεαλιστής και παραενδιαφέρεται για το υπερατλαντικό πελατολόγιο). Χωρίς ίσως να το έχει καταλάβει κι ο ίδιος παρέπεμψε στα artist scribbles της Phoebe Philo με τα peeking ακουαρελομοτίφς ενώ η τονισμένη μέση σχεδόν σε κάθε φόρεμα ήχησε κομψότητα και θηλυκότητα μακρυά απο νεοσύστατη birkenstock stricken 90ίλα.
Αρχιτεκτονική αντίληψη και ελεύθερες ροές συνθέτουν πάντα μια σιλουέτα που φέρει “οπτικό ουμάμι”, και εγώ καθότι πάντα αγκαλιάζω αφηρημένες τεχνοτροπίες δεν μπορώ να μείνω αδιάφορη στο resort αυτό. Ίσως αν οι ρυτίδες στο μέτωπο σκαφτούν ακόμη πιο έντονες θα καταφέρω να πάω σε κοκταίηλ πάρτυ με Dior και θα συζητώ με την Χρύσα για τον Ζαν Πιωμπέρ και γιατί το “Σαλόνι του Μαΐου” στράφηκε προς την αφαίρεση.
Louis Vuitton
Με μια λέξη βαρυστόλιστα. Υπερπροσπάθεια Pradaίζουσας ατμόσφαιρας που πολλάκις έχουμε φάει στη μάπα στα 90’ς και στις επίδοξες Καριμπράντσο. Μονακό, ωκεανογραφικές παραστάσεις προμελετημένου ενθουσιασμού ή αλλιώς ξεκάθαρες Ghesquière στρατηγικές που θα μοσχοπουλήσουν πραγματώνοντας τον πρακτικό στόχο και διατηρώντας την ακεραιότητα της αρχικής οπτικής εμπειρίας. Οι λάτρεις του οίκου θα ενθουσιαστούν, οι ουδέτεροι ίσως δεν παρακινηθούν απο το buzz αταίριαστων χρωμάτων ενώ οι σκληροπυρηνικοί επικριτές θα βασιστούν στα καθόλου επαναστατικά σανδάλια μονομάχων που θεμελίωσαν πριν λίγα χρόνια τις αισθητικές υποδομές του ορθοπεδικού μαξιμαλισμού. Όμως τα μοντέλα περπάτησαν στο νερό, κι αν αυτό δεν ήταν το θαύμα δεν ξέρω τι άλλο θα μπορούσε να είναι.
Oscar De La Renta
Συνοχή βραδυνών και κοκταίηλ. Κομψά και άρτια κεντημένα για γκαλά και παρευρισκόμενες της ευημερούσας τάξης σε ειδυλλιακούς κήπους. Πάντα ο συμπαθέστατος κύριος De La Renta προσδίδει το κύρος της ηλικίας στα σχέδια, προφανώς γιατι το target group του αφορά σε “ώριμα νούμερα” (pun intended) οπότε ούτε αυτή τη φορά δεν πραγματοποίησε το ρηξικέλευθο, αλλά αναφέρθηκε σε κλασσικό binary Μαύρου-Άσπρου. Τα μεταξωτά έξωμα bustier δικαιολογούν τις μεσοθεραπείες αλλά το 21ο φόρεμα πρέπει να αποθεωθεί γιατί μόνο η Cate Blanchett δύναται να αναδείξει και να του δώσει ταυτότητα ήρεμου διανοούμενου ρομαντισμού.
Oscar De La Renta
Oscar De La Renta
Oscar De La Renta
Oscar De La Renta
DKNY
“Τα λόγια είναι ενστικτώδεις κινήσεις προφυλάξεως κάποιου τρομαγμένου ζαρκαδιού” λέει ο ποιητής και με έναν τρόπο διαβάζω στα σχήματα αυτής της Resort την πραγμάτωση του ακριβούς στίχου στη DKNY. Το ζαρκάδι αυτό είναι ένα dislocated κορίτσι πόλης ντυμένο με φτερά στα πόδια και ασημί πλισσέ φούστες. Κοσμεί τα μανίκια του με αυθάδικα κρόσσια και διπλώνει τούλια σαν ασύμμετρα νοσταλγικά κοστούμια. Χωρίς πρόσωπο τρέχει μακρυά σε μια ευθεία. Είναι Νεοϋορκέζικο Φθινόπωρο. Ο αέρας της ταχύτητας παρασύρει το μάυρο baseball cap της.
Maison Martin Margiela
Τίποτα αναπάντεχο απο τον μέγα Αβανγκαρντιστή οίκο: σχήματα διαταγμένα στο μουσαμά της αποδόμησης, καθαρά αρθρωμένα μεν, φουλ απελευθέρωση απο συμβολισμούς δε, και διάκριση ανάλογη με τις τρεις πηγές έμπνευσης του Καντίνσκυ: (άμεση εντύπωση-αυθόρμητη έκφραση-έκφραση που διαμορφώνεται σιγά σιγά).
Συνοπτικά, όσο οργανικά στο αίσθημα τους κι αν είναι και τα δεκαεννιά looks, υποδηλώνουν στο στήσιμο τους (για παράδειγμα με το υπερμεγέθες vest τυλιγμένο σαν φούστα γύρω απο δέυτερη φούστα), μια σκόπιμη εκφραστικότητα. Ασαφής και ακαθόριστη απόφαση φαινομενικά, αλλά είμαι σίγουρη οτι κάποιοι θεατές της μόδας ίσως συνειδητοποιήσουν πρώτα τις εσωτερικές ανάγκες του σχεδιαστή για να τους προκληθεί ύστερα μια αισθητική-πνευματική αντίδραση. Σαν έργο τέχνης όλο το δημιούργημα του Margiela έχει περιεχόμενο για “λίγους” όπως μας αρέσει να λέμε με την Χρύσα και η όποια εκφραστικότητα εμπεριέχεται και πηγάζει απο τη μορφή.
Maison Martin Margiela
Maison Martin Margiela
Maison Martin Margiela
Maison Martin Margiela
Reed Krakoff
Αυτή η Resort διαθέτει στοιχεία πρώιμου αυτοσχεδιασμού με οραματικές μεταπλάσεις σπορ μινιμαλισμού. Τεντωμένη μεμβράνη το όραμα του σχεδιαστή να χρησιμοποιήσει αφαιρετικές Γουορχολικές αναφορές σε κάποιες λεπτομέρειες τυπώματος, αλλά ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα η τροφοδότηση του υφάσματος με El Anatsui εμπνευσμένες μεταλλικές κεντηματοτεχνικές.
Το κατά πόσο η τελική εικόνα που σχηματίζεται έχει υλικό χαρακτήρα, ξεφεύγει απο τον έλεγχο του θεατή. Οπότε πολύ θα ήθελα να ακουμπήσω τις λαμπερές χρωματικές μεταλλικές επιστρώσεις στα υφάσματα που συνθέτουν αυτόν τον αυτόνομο σχηματισμό της συγκεκριμένης resort, η οποία μου επέβαλε επιτακτικά να την περιεργαστώ τρεις φορές.
Sonia By Sonia Rykiel
Και ενώ η πληθώρα των Resort έχουν όλο και λιγότερο στόχο την καλλιέργεια εκλεπτυσμένων ανησυχιών κ περισσότερο πρακτικό και οικονομικό συμφέρον, έρχεται αυτή η συλλογή να ονομαστεί Urban Poetry – και εγώ δεν θέλω και πολύ να τσιμπήσω με κάτι τέτοιο, πόσο μάλλον εφόσον ανίχνευσα ωριμότητα, μηδενική σοβαροφάνεια, αυτοναναφορικότητα και νεανικό χιούμορ σε κάθε ένα απο τα 26 σύνολα. Αριστερή όχθη Παρισιού και κοπέλες με αισθητικές θεωρίες βασισμένες σε καλιφορνέζικη 90ίλα αλλά πνευματικά αφοσιωμένες και διαμορφωμένες στην παριζιάνικη κατάσταση. Έντονα επαναστατικά χρώματα, sweet sixteen ασπόμαυροι καμβάδες με μαργαρίτες, φόρμες, cropped φουτεράκια και intellectual πουλοβεράκια με τυπωμένα μηνύματα; NO MISTER THANK YOU. Η στάση της “καινούριας” Sonia Rykiel girl έκδηλώνει την απόσταση της απο οποιαδήποτε μορφή φορμαλισμού με τα σατέν τερατώδη flatforms ενώ τραγουδάει με τις φίλες της Μ83.
Sonia by Sonia Rykiel
Sonia by Sonia Rykiel
Sonia by Sonia Rykiel
Sonia by Sonia Rykiel
Sonia by Sonia Rykiel
Chloe
Ουδεμία περίπτωση υπήρχε να μοιράσει απογοήτευση η Keller στην Chloe. Το αντίθετο, αφού σε κάθε κολεξιόν, Resort, Spring ή Fall ενδυναμώνει την παρουσία της στον γαλλικό οίκο και μαζί προσφέρει εν αφθονία au cοurrant στολές παραδείσου – γιατι μόνο αυτό μπορεί να είναι η Resort 15. Ψιλόλιγνες σιλουέτες με flowing υφάσματα που δημιουργούν δυναμική αερικού και μετασχηματισμός οπτικών μορφών απο δραστήρια κορίτσια που μεγαλουργούν στην πόλη ως άυλες οπτασίες φευγαλέας υπόστασης. Η δομή και των 31 look είναι διαυγέστατα καθορισμένη από θηλυκότητα και υφασματική ρευστότητα. Tοπ δουλεμένα στη λογική του Le Corbusier επιμηκύνουν τον κορμό και καλύπτουν αβίαστα μεταξωτές φούστες λίγο κάτω απο το γόνατο. Με ογκώδη μανίκια και κλασσικά σαγηνευτικό Chloe draping που ζηλεύουν όλοι αλλά χωρίς ίχνος αμυντικού φορμαλισμού, ο οίκος πραγματώνει την αληθινή του δεξιότητα ως σήμα κατατεθέν.
Proenza Schouler
Η ταυτότητα σε έναν οίκο είναι εκτιμητέα, και οι Hernandez και McCollough στοχεύουν στην κατάκτηση μιας χαρακτηριστικής φόρμας, πράγμα ιδιαίτερο απαιτητικό για ένα σχετικά νεοσύστατο οίκο. Σε αυτήν εδώ τη Resort ο στόχος επετεύχθη με έναν ήσυχο και αυτοδύναμο τρόπο. Δανειζόμενοι παλιότερα motives απο δικές τους συλλογές και μετουσιώνοντάς τα σε νέα ενδιαφέρονται σχήματα, εμφανίζουν την πολύτιμη αυτοαναφορικότητα που προαναγγέλει, κατα τη γνώμη μου, την εμφάνιση ενός σπουδαίου σχεδιαστικού μέλλοντος για τον οίκο. Οι wrap τεχνικές είναι ένα σπουδαίο μέσο για να εκφραστεί η έμφαση που δίνεται στο tailoring και την άρτια επεξεργασία υφασμάτων. Καθένα απο τα αριστοτεχνικά δουλεμένα κομμάτια όμως εκπληρώνει και έναν άλλο δύσκολο στόχο: να φαίνεται “effortless”, κάτι που είναι τόσο ad hoc στις μέρες της αφθονίας των εκφραστικών μέσων.
Proenza Schouler
Proenza Schouler
Proenza Schouler
Proenza Schouler
See by Chloe
Για τις κορασίδες της Chloe υπάρχει η See, που αληθινά θαυμάζω, γιατί σε παράλληλο σύμπαν όπου είμαι δέκα χρόνια νεότερη και σπουδάζω εννοιακή τέχνη στο UCLA έχοντας μέντορα την Kim Gordon φοράω ακριβώς αυτά τα ρούχα: ένα αμάλγαμα ρομαντικής ευαισθησίας και καλιφορνέζικου skater girl. Εδώ έχουμε μια φαινομενικά αντιφατική καλλιτεχνική δημιουργία, καθόλου κρυπτογραφικά εκφρασμένη, αφού οι λάτρεις των 90s memorabilia θα αντιληφθούν πλήρως τη δομή της ανάπτυξης αυτής της Resort που βασίζεται σε μίνι flowy φορέματα και tshirt πάνω απο μακρυμάνικα, την επιτομή δηλάδή της ιδεολογικής 90’s αισθητικής. Πολύχρωμα stansmithικά sneakers διακόπτονται απο ριγέ ποδοσφαιρικές κάλτσες μέσα σε flatforms ενώ ολόσωμες εμπριμέ φόρμες και ευκίνητα ensemble δηλώνουν ότι αυτή η συλλογή είναι μακριά απο περίπλοκα και σαστισμένα πεδία δημιουργικότητας και αποτελούν μια ξεχωριστή οντότητα, εκτός στενών πλαισίων των εκάστοτε τάσεων.
See by Chloe
See by Chloe
See by Chloe
See by Chloe
Roksanda Ilincic
Αξίζει να αναφερθεί αυτή η Resort καθότι η Ilincic θα βρεθεί σε πολλές red carpet εμφανίσεις, κυρίως λόγω των θεματικών αναφορών κονστρουκτιβισμού σχεδόν σε κάθε look της συλλογής (με κάποιες ίσως παραστατικές ακρότητες.) Καλλιτεχνική ενόραση και επιστημονική μέθοδος συγχωνεύτηκαν σε δημιουργίες έντονων βασικών χρωμάτων που είμαι σίγουρη οτι έχουν σαν οπτική απαρχή-έμπνευση την “Σουπρεματιστική Σύνθεση” του Μάλεβιτς του 1915. Γλυπτά σχήματα σε καινοτόμα υφάσματα μηδενίζουν εννοιολογικά το αναπάντεχο (πχ η τουαλέτα-πάπλωμα-αερόστατο ή τα κεντημένα με κλωστή απο PVC φορέματα). Αισθητικά άρτιο και κατασκευαστικά προηγμένο το ροζ φόρεμα με αριστοτεχνικό δίπλωμα-draping, επιβλητικό και συνάμα τόσο έυθραστο. SOLD OUT.
4 Comments