Bibliothécaire

Χθες τραμπούκισα πολύ άσχημα μια φίλη αρχιτέκτονα (… ναι, τη γνωστή, αυτή με το κορμί) και σήμερα τη σκέφτομαι όλη μέρα (μου προσέφερε γέλιο βέβαια δεν λέω) οπότε σκέφτηκα να γράψω κάτι για να την καλοπιάσω. Στο Πεκίνο, λοιπόν, ή μάλλον σε ένα χωριό δυο ώρες έξω από το Πεκίνο, o Li Xiaodong έφτιαξε μια βιβλιοθήκη από καυσόξυλα, στοχεύοντας όχι μόνο να δημιουργήσει έναν ήσυχο χώρο για διάβασμα, αλλά και να αξιοποιήσει και το φυσικό τοπίο, φτιάχνοντας ένα κτήριο που είναι σαν να υπάρχει εκεί από πάντα και εντάσσεται μέσα στο περιβάλλον αβίαστα, σαν συνέχειά του.

Το υλικό που χρησιμοποιήθηκε είναι όντως τα ξύλα που μαζεύουν όλον τον χρόνο οι χωρικοί για καύσιμη ύλη – ευτελής πρώτη ύλη που αξιοποιήθηκε με υπέροχο τρόπο. Το εσωτερικό, βέβαια, είναι μια άλλη υπόθεση: έχει επίπεδα που διαμορφώνουν από μόνα τους μικρά “σεπαρέ” για διάβασμα και άπλετο φως, που τα καυσόξυλα (τα οποία καλύπτουν μια επιφάνεια φτιαγμένη από διαφανές υλικό, πρέπει να σας πω, δεν είναι και το σπίτι του πρώτου από τα τρία γουρουνάκια), επιτρέπουν να μπαίνει αβίαστα στον χώρο.

Η μίνιμαλ και ταπεινή αυτή βιβλιοθήκη απέσπασε πρόσφατα το βραβείο Moriyama (θεσμός που εισήγαγε το Royal Architectural Institute of Canada) ένα βραβείο αρχιτεκτονικής μεγάλου κύρους, που δίνεται σε κτήρια και χώρους που είναι ήδη σε χρήση, και όχι μόνο σε works in progress.

 *** Ο φίλος μας ο Στράτος είδε από κοντά κατασκευή του ίδιου αρχιτέκτονα, εδώ