Unwearable Paris

ISSEY MIYAKE
Miya(ke/mae) is back. Τα τελευταία χρόνια απλά “ξεφύλλιζα” το show απλά για την ιστορία, επειδή είναι Ιάπωνας. Αλλά αυτή τη φορά παργματικά υπήρχε κάτι καινούργιο να δεις. Έναν γνήσιο Ιάπωνα που του δίνουν ένα ύφασμα, το πιάνει, το γυρνάει από δω το γυρνάει από κει, το βάζει στο μπλέντερ με καρύδια και φτιάχνει κάτι νέο. Ε με αυτό θα φτίαξει το μπλουζάκι που εσύ θα έφτιαχνες με το αρχικό -κατά τ’ άλλα ωραίο- υφασματάκι σου.

JULIEN DAVID
Παρατηρώ ότι όλοι οι σχεδιαστές πειραματίζονται πολύ με τα υφάσματα, πασχίζουν τα φτίαξουν μόνοι τους, γίναν κλωστουφαντουργοί (ναι δεν υπάρχουν υφάσματα). Το πρώτο μέρος της συλλογής είναι πολύ του γούστου μου (το τι γούστο την κάνω) –  βοηθάει και το μαύρο βέβαια και οι φόρμες των ρούχων. Mετά γίνεται αρκετά στραφταλιζέ (το τι γούστο θα την έκανε κάποιος άλλος). Θα επανέλθω σε επόμενη κολεξίον του. Αστερίσκος.

MAISON MARTIN MARGIELA
Δεν μπορώ να μη βάλω show Margiela κι ας μην είναι όπως παλιά. Παραλίγο βέβαια. Θα έπρεπε να με έχει κερδίσει από το πρώτο look μιας και ασχολείται με το tweed και το αντρικό ντύσιμο γενικότερα. Δε συνέβη ποτέ. Για την ακρίβεια έπρεπε να φτάσω στο 20ο look για να υποψιστώ ποιος σχεδιαστής είναι. Αυτά. Στεναχωριέμαι.

HAIDER ACKERMANN
Αν όχι η αγαπημένη μου, σίγουρα στο Top3 του Ackermann (για μένα). Δεν είχε καθόλου σατέν και ούτε ένα “jewel tone”, τα οποία δουλέυει φανταστικά και τον καθιέρωσαν φυσικά. Παρ’ όλα αυτά η συλλογή ήταν τελείως Ackermann. Παρουσίασε από τα καλύτερα ανδρόγυνα looks και με ελάχιστη τη χρήση μαύρου, tricky! Έχω αρχίσει να τρέφομαι σωστά και να αθλούμαι για να πουλήσω ένα νεφρό μου και να πάρω ένα απο αυτά τα μάλλινα παλτό που σεεεερνονται.

COMME DES GARCONS
Εγώ όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω η Rei Kawakubo._
Οι υπόλοιποι ακολουθούν. (“Without her, fashion might indeed be a nightmare and would certainly be a far poorer place.”)

IRIS VAN HERPEN
Στο κομμάτι των ρούχων και μόνο έχουμε δει και πολυ πιο εντυπωσιακά πράγματα απο την Iris Van Herpen. Αααχ τι να θυμηθώ; Το ξύλινο φόρεμα; Το φόρεμα-νερό; Αυτό με τους μεταλλικούς σωλήνες; Αλλά τα ανθρώπινα installations ήταν αυτά που με αναγκάζουν σχεδόν να πω WOW!

LOUIS VUITTON
Με έχει σημαδέψει ο στίχος “κάνε με θεε μου γκόμενα με Louis Vuitton να κουνάω τον κώλο μου όταν παίζει reggaeton” και μου είναι φοβερά δύσκολο να δω αλλίως τον οίκο. Για μένα ο Nicolas Ghesquière ήταν σε κώμα από τη στιγμή που ανακοίνωσε οτι πήγε στον Louis Vuitton (δε νομίζω ότι έχει ξυπνήσει -για μένα πάντα- απλά κούνησε ένα βλέφαρο), και τόσο με στεναχώρησε ο ΠΟΥΛΗΜΕΝΟΣ. Θέλει να κολυμπάει στα χρυσάφια και να τώρα, να. Γενικά η συλλογή του δέχθηκε διθυραμβική κριτική αλλά εγώ απλά έψαχνα να βρω τον Balenciaga, και τον βρήκα σε 2-3 looks. Ε αυτά επέλεξα. *τραγουδάει “κάνε με θεε μου γκόμενα… *

Υ.Γ: Μ’ άρεσε και η συλλογή Vionnet και Nicolas Andreas Taralis. Είχα ξετρελαθεί με τη συλλογή pre-fall του Valentino και είχα υψηλές προσδοκίες και την πάτησα. Επίσης αυτό το outfit Veronique Leroy.

Pages: 1 2