Σίγουρα, σίγουρα μία από τις συλλογές που σαν να έκαναν μασάζ στα μάτια σου μετά το πέρας κουραστικής ημέρας που πέρασες κολλημένη στο pc – η geekοποίηση του οίκου Gucci είναι ορατή από τις προηγούμενες σεζόν, αλλά αυτή τη φορά συνδυάζεται και με άλλες προσωπικές μου αναφορές: τους Τένενμπαουμς και ίσως τον Wes Anderson γενικότερα, το swinging London και την Carnaby Street των 60s-70s (σταθερό καμβά Gucci), τους Pulp, τα κόμικς (κάποια ρούχα και λεπτομέρειες ρούχων είναι σαν ζωγραφισμένα) την glam σκηνή των 70s, Lemming, Sweet, ακόμα και Marc Bolan (τόσο ενθουσιάζομαι) όλα μπλεμένα με μια ευγενή εκκεντρικότητα. Αληθινή μόδα, που δεν ξέρω τι θέλει για να εφαρμοστεί όπως πρέπει εκτός πασαρέλας χωρίς να υποκύψει στον ρεαλισμό – ή μάλλον ξέρω, ίσως μια Chloe Sevigny.