To ριβιού μου για τη συλλογή Fendi θα είναι σύντομο και οριακά απλοϊκό: τα ρούχα είχαν ή φουφούλες ή cutouts, όσα είχαν φουφούλες δεν μου άρεσαν, όσα είχαν cutouts μου άρεσαν. Τους πολλούς όγκους κοντά σε ώμους και πρόσωπο καθόλου δεν τους μπορώ γιατί σε κάνουν να μοιάζεις με τον Γκρισίνο – όσο για αυτή τη μικρή τσαχπινιά με τη γυμνή μεσούλα πολλοί την κάνουν κατά καιρούς, αλλά θέλει λίγη προσπάθεια και με το υπόλοιπο σχέδιο για να μη δείχνει σχεδιαστική ευκολία, θέλει σωστές ραφές και καλό ύφασμα, και φυσικά εδώ υπάρχουν και τα δύο. Δερμάτινες και γούνινες λεπτομέρειες είναι το πετράδι στο στέμμα Fendi όλα αυτά τα χρόνια, αλλά εδώ τα βρίσκεις σε μια χιπ και urban εκδοχή που είναι πάντα ευπρόσδεκτη. Τα χρώματα, δε, που έκαναν τη δουλειά πιο σωστά είναι το άσπρο, το μαύρο και το λαδί.