Μάθε μοδίτσα αγόρι μου

 O Ηλίας Αναστασιάδης μέχρι σήμερα ήταν συνεργάτης μου στη δουλειά –  μιλούσε με μουσικούς, και έκανε από τις καλύτερες συνεντεύξεις. Δεν είχε δοκιμαστεί στη μόδα, αλλά όλα τα κάστρα κάποια στιγμή πέφτουν, οπότε σήμερα σχολιάζει συλλεκτικές εμφανίσεις που έφτιαξαν σχεδιαστές μόδας για το Μουντιάλ.

 

Είναι τέτοια η εξοικείωσή μου με το να γράφω κείμενα μόδας που, κοιτώντας τις 20 φωτογραφίες του #Yooxsoccercouture που μου ‘στειλε η Χρύσα, νόμιζα πως θα γράψω για 20 μπλούζες. Μετά κατάλαβα ότι έβλεπα το μπροστά και το πίσω από 10.
Αυτή η εισαγωγή είναι η τέλεια εισαγωγή για να βάλετε τον πήχη όσο ψηλά ή χαμηλά νομίζετε (το είπα κάπως πιο σικ, σκέψου να ‘λεγα “να βάλετε τον πήχη όπου θέλετε’). Οι μπλούζες που θα σχολιάσω παρακάτω είναι designs νεόκοπων, ταλαντούχων σχεδιαστών απ’ όλο τον κόσμο. Στο #Yooxsoccercouture, παίζουν μπάλα designers από τη Νιγηρία ως την Κίνα και απ’ τις Η.Π.Α. μέχρι την Αυστραλία.
Όπως συμβαίνει και με την πραγματική μπάλα, έτσι και με τις μπλούζες που ακολουθούν, άλλα σουτ μπαίνουν στα δίχτυα και άλλα πάνε στα περιστέρια. Θα είμαι ειλικρινής, ας με συγχωρέσει η μόδα όπου πιστεύει πως έχω άδικο.

Αυτή της Juun J από την Κορέα
Γουστόζικο το από πίσω της μπλούζας με την μπάλα στην πλάτη, θυμίζει λίγο το τατού του Μπέκαμ στο σβέρκο που δεν θυμάμαι ακριβώς τι είναι αλλά σίγουρα δεν είναι μπάλα. Μπροστά ο τίγρης είναι έτοιμος να χιμήξει. Δεν ξέρω αν αυτό είναι αμένσιοτο για τον Δημήτρη Μελισσανίδη (μάλλον δεν είναι, αλλά δεν πειράζει, εμείς ‘Ερχόμαστε’ έτσι κι αλλιώς), αλλά αυτό το κοκκινομπλέ της σημαίας της Κορέας πάνω στην μπλούζα κάτι μου κάνει.
Θα τη φορούσα.

Αυτή της Agatha Ruiz de la Prada από την Ισπανία
Θα την έβαζα αν έχανα κάποιο πολύ σημαντικό στοίχημα, έλα όμως που τα έκοψα αυτά. Η μπλουζίτσα της Χουάν Μαρία Ρουίθ ντε λα Πλάθα Αθλέτικο Μπιλμπάο Ρεάλ Σοσιεδάδ έχει, εχμ, ΜΙΑ ΚΑΡΔΙΑ στη μέση. Θα μείνω με τη μία με την οποία πορεύομαι σ’ αυτή τη ζωή. Το ‘Να ‘χα εκατό καρδιές’ δεν ήταν ποτέ το τραγούδι μου.
Καλά κατάλαβες, δεν θα τη φορούσα.

Αυτή της ΑΜΙ από τη Γαλλία
Ενώ με μια πρώτη ματιά φωνάζω ένα όχι από δω μέχρι τη Μονμάρτρη απ’ όπου ψώνισα κάποτε το μαύρο T-shirt μου με τον Charlie Brown, με τη δεύτερη, το σχέδιο της ΑΜΙ με τον κόκορα και τη γαλλική σημαία έχει ατόφια τη βιντατζιά του Μουντιάλ του ’98. Όλοι ξέρουμε τι έγινε στο Μουντιάλ του ’98 στη Γαλλία. (Το πήρε η Γαλλία του Εμέ Ζακέ). Το ίδιο σχέδιο το ’98 θα το φόραγε και ο Πάπας. Ο προηγούμενος έστω.
Τελικά, θα τη φορούσα, αλλά κυρίως μέσα στο σπίτι.

Αυτή της Barbara Casasola από τη Βραζιλία
Ναι, ναι, ΝΑΙ ΡΕ ΠΑΙΔΑΚΙ ΜΟΥ. Πρώτον, είναι γκρι. Δεύτερον, έχει ένα αούγκατο μεν, τέλειο δε σχέδιο μπροστά. Τρίτον, είναι από τη Βραζιλία. Ξέρεις τώρα, ποδόσφαιρο-Βραζιλία-άμμος-Κόπα Καμπάνα-μαγιό-καρναβάλι-Ρομάριο-Ρονάλντο-Μπεμπέτο-Σόκρατες-Φαλκάο-Σέζαρ Σαμπάιο-αποθέωση.
Όχι απλά θα τη φορούσα. ΘΑ ΚΟΙΜΟΜΟΥΝ ΜΕ ΑΥΤΗ.

Αυτό της Opening Ceremony από τις Η.Π.Α.
Όνομα και πράγμα. Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο. Στις Η.Π.Α. οι άνθρωποι νομίζουν ακόμα (δυστυχώς, η ποδοσφαιρική ‘επανάσταση’ του 1994 δεν κούνησε φύλλο) ότι το ποδόσφαιρο θέλει το κακό τους, κι έτσι οι σχεδιαστές της Opening Ceremony έφτιαξαν μια στολή για το επόμενο καρναβάλι. Η ταμπελίτσα με το ‘Opening Ceremony, est. 2002’ είναι για να ξαναβρείς το άρμα σου σε περίπτωση που χαθείς στον πανικό. Συμβαίνει στα καρναβάλια.
Όχι, ευχαριστώ.

Αυτή του Damir Doma από τη Γερμανία
Δεν ξέρω γιατί μπορεί να θες έναν γυπαετό στην πλάτη, αλλά τα υπόλοιπα -το φανταστικό 14, το χρώμα της μπλούζας και η μινιμαλιά στο ύψος της καρδιάς- με βοηθάνε να θυμηθώ γιατί η πρώτη εθνική που αγάπησα ποτέ ήταν η Δυτική Γερμανία του Μουντιάλ του ’90. Για τον Αντρέας Μπρέμε ρε παιδιά.
Ναι, θα τη φορούσα. Απλά θα προσπαθούσα να κάνω σαν να μην έχω έναν αετό στην πλάτη.

Αυτή της Duro Olowu από τη Νιγηρία
Εντάξει, εδώ ο σχεδιαστής ήταν ένα βράδυ σπίτι του και βαριόταν τόοοοσο πολύ με κάτι βλακείες που είχε φτιάξει πιο πριν, ώσπου ξαφνικά σηκώθηκε απ’ το γραφείο και έκρωξε: “ΤΩΡΑ ΤΗ Γ***ΣΑΤΕ”. Και έφτιαξε μια εμφάνιση τερματοφύλακα βγαλμένη απ’ το λυκαυγές των 90s. Δεν γίνεται να φύγεις απ’ το σπίτι με αυτήν την μπλούζα το πρωί και να γυρίσεις ο ίδιος άνθρωπος το βράδυ.
Ναι, θα τη φορούσα στο 5×5, αλλά βαριέμαι να παίζω τέρμα.

Αυτή της Ksubi από την Αυστραλία
Ο(h)i. Εβέβαια, μπερδεύτηκαν εκεί στην Αυστραλία. Άκουσαν ποδόσφαιρο και ο νους τους πήγε στο αμερικάνικο. (Δεν ξέρω αν βγάζει νόημα όλο αυτό :p)
Όχι, δεν θα τη φορούσα.

Αυτή της Masha Ma από την Κίνα
Μια χαρά είναι η στάμπα, πολύ μια χαρά. Αλλά αυτό το άσπρο του σκιέρ πού να το βάλεις ρε Χρύσα;
Θα τη φορούσα αν πήγαινα ακόμα σχολείο και θα ένιωθα και σπουδαίος γκόμενος. Ειδικά στην Τρίτη Γυμνασίου.

Αυτή τη MSGM από την Ιταλία
Πάντα είχα θέμα με τα νούμερα στην πλάτη, στο στήθος, στα μανίκια, στο γιακά, παντού. Ειδικά αυτά τα αφηρημένα 77άρια και 88άρια αποδεικνύουν ότι ο σχεδιαστής νομίζει ότι το ποδόσφαιρο παίζεται με βόλους. Επίσης, αυτό το μπάνικο Μ μπροστά και η συγγένεια των χρωμάτων στις σημαίες Ιταλίας και Μεξικό μας μπερδεύει.
Όχι, πολύ το συζητήσαμε, δεν θα τη φορούσα.

 

Τις εμφανίσεις μπορείτε και τις βρείτε και να τις αγοράσετε εδώ