That’s how people grow old

Λογικά και εσείς θα το έχετε υποψιαστεί από όσα έχετε διαβάσει από εδώ και από εκεί για το κορίτσι αυτό, ή ακόμα και από τα ρούχα που σχεδιάζει: Η Στέλλα Παναγοπούλου δεν πείθεται από τάσεις/μόδες/κρατούσες αντιλήψεις περί θηλυκότητας ή αισθητικής (sic) και της αρέσουν πεισματικά “τα δικά της”: αντρικά ρούχα, αντρικά παπούτσια, αχτένιστα μαλλιά, χλωμό εντελώς άβαφτο δέρμα, και, μια μέρα μας το έσκασε και αυτό, θεωρεί τη νεότητα υπερτιμημένη. Περιττό να σας πω πόσες συζητήσεις έχουμε κάνει επ’ αυτού, σαν να της παίρνουμε συνέντευξη (“και, ρε παιδί μου για πες, πώς σου συνέβη; το πίστευες από παλιά; μήπως έχεις daddy issues;”), οπότε θεώρησα ότι ήγγικεν η ώρα και την έβαλα να τα μοιραστεί και μαζί σας.

 

Μου ζητήθηκε από το clan μου να γράψω γιατί μου αρέσει το γήρας, λες και δεν είναι προφανές! Δηλαδή πώς να μη μου αρέσει το γήρας όταν βλέπω τον Jeff Bridges ή την Helen Mirren. Έχω μια θεωρία: κάποιοι άνθρωποι όσο μεγαλώνουν ομορφαίνουν (σαν τους προαναφερθέντες, την Isabelle Huppert και τον George Clooney) και κάποιοι που το peak της ομορφιάς τους ήταν τα 30s τους. Δε θα πιάσω την κατηγορία της γαματοσύνης σε κάθε πιθανή ηλικία (περιπτώσεις Jane Birkin, Katharine Hepburn, Marlene Dietrich), ούτε την κατηγορία Dorian Grey σαν τη Jennifer Lopez ήτην Ελπινίκη (ωπ!). Το θέμα ήταν γιατί μου αρέσει εμένα να μεγαλώνω και όχι γιατί μου αρέσει οι άλλοι να μεγαλώνουν.

Καταλαβαίνω τις αρετές τις νεότητας και γιατί εξυμνείται διαχρονικά από συγγραφείς και ποιητές ανά τον κόσμο. Καταλαβαίνω τη δίψα ή την νοσταλγία για τη φρεσκάδα και την αθωότητα της νιότης, αλλά για μένα σταματάει κάπου εκεί η υπεροχή της.

Ενώ όλοι μου οι φίλοι και γνωστοί πέρασαν μια κρίση ηλικίας όταν έκλεισαν τα 30 ή προκαταβολικά με τη σκέψη ότι θα τα κλείσουν, εγώ χαιρόμουν ιδιαίτερα για τα επικείμενα γενέθλιά μου. Πάντα πίστευα ότι η δεκαετία 30-40 είναι η καλύτερη για την συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων. Είναι η δεκαετία που είσαι μεν νέος αλλά είσαι στο ζενίθ της δημιουργικότητάς σου, συνήθως έχεις καταλήξει με τι θέλεις να ασχοληθείς στη ζωή σου και δεν είσαι πλεόν ζαβό. Και όσο ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ μεγαλώνεις γίνεσαι όλο και ΛΙΓΟΤΕΡΟ ζαβό, που πόσο υπέροχο είναι αυτό! Δηλαδή, γιατί να θέλω να είμαι στη φάση που δεν ξέρω τι μου γίνεται ενώ μπορώ να είμαι στη φάση που ξέρω τι θέλω και να είμαι και stunning, breathtaking, πώς το λένε (όχι εγώ, οι υπόλοιποι που βάζουν κρέμες).

Φυσικά, εγώ προχωρώ και πέρα από τη “χρυσή” δεκαετία:

Το βρίσκω πραγματικά υπέροχο που πλεον δεν είναι “κατακριτέο” να προσέχεις την εμφάνισή σου και να ντύνεσαι όπως σε εκφράζει όταν περάσεις μια “συγκεκριμένη” ηλικία. Όλα αυτά τα εισαγωγικά είναι γιατί οκέι, μη γελιόμαστε, δυστυχώς δεν είναι ακόμα τόσο προφανές σε όλους αυτό, όπως π.χ. είναι το ότι η θάλασσα είναι μπλε (ή μήπως είναι διάφανη και λόγω μικρού μήκους κύματος του φωτός, αντανακλάται το μπλε και φαίνεται έτσι όπως . ο ουρανός; ωωωπ). Και είναι τόσο αναζωογονητικό που ύπαρχουν sites όπως το Advanced Style (το μοναδικό blog που μπαίνω για style inspiration τις μέρες που δεν έχω τι να βάλω) που εκθειάζουν την ομορφιά αυτών των ανθρώπων, ή πρακτορεία μοντέλων που δουλεύουν αποκλειστικά με μοντέλα άνω των 45. Επιτέλους βλέπω να απολαμβάνουν το προσκήνιο άτομα σαν τη Valerie Von Sobel, τη blogger IconAccidental, τη Beatrix Ost και φυσικά την Iris Apfel (ετών 96, sorry).

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Εταιρίες όπως η Céline, που φωτογράφισε για την καμπάνια της την 82χρονη Joan Didion, βοήθησαν στην δημιουργία ενός “καλού” trend (γιατί, προσωπικά, τα περισσότερα trends τα θεωρώ “κακά”), στο οποίο συμμετείχαν American Apparel, Lanvin, Dolce & Gabbana, Selfridges και το περιοδικό Gentelwoman – και το λέω “καλό” γιατί τιμά τη διανόηση περισσότερο από την εφήμερη φύση της νιότης (… την ομορφιά τη θεωρώ ξεκάθαρα διαχρονική). Και αυτό είναι χωρίς καμιά αμφιβολία θετικό: γιατί ναι, δεκτόν, όλες αυτές οι εταιρίες θέλουν να πουλήσουν, αλλά όποιος αξιοποιεί μια τάση που, καλώς ή κακώς, έχει για να πει και κάτι άλλο, κερδίζει αυτόματα την εκτίμησή μου.

 

 

 

Θα κλείσω με το quote του νέου μου ειδώλου:
“You know I always like to marry a man that matches my hair!”- Ellen Jamison

***** Τη Στέλλα φωτογράφισε, με πολλές δυσκολίες, ο Άρης Αθάνατος, με ρούχα 2wo +1ne=2 (φυσικά) *****