Θέλω απλώς να ξεκινήσω το σίκουελ 2WO+1NE=2 (το πρώτο μέρος το είδες εδώ) λέγοντας ότι άνθρωπος άσχετος με τα της μόδας μού είπε προσφάτως πως “τα ρούχα της Στέλλας δεν συγκρίνονται με τα περισσότερα άλλα ελληνικά που έχεις βάλει κατά καιρούς” (νομίζω αυτό είναι το μάξιμουμ παρακολούθησης που μπορεί να απαιτήσει το φάσιονιζμ από αγόρια. Το εκτιμώ).
Επειδή πίσω από οτιδήποτε δημιουργικό κρύβονται (καμιά φορά πολύ μπερδεμένα) πλέγματα επιρροών (και επειδή βαριόμουν να γράφω ιχιχι), ζήτησα σήμερα από τις σχεδιάστριες να μας απαριθμήσουν οτιδήποτε αγαπημένο είχαν ποτέ που σίγουρα έπαιξε από μεγάλο ρόλο ως μικρό cameo στην ολοκλήρωση της πρώτης συλλογής. Η λίστα είναι συνοδευτική της φωτογράφισης που τους έκανε η Ιωάννα δίπλα σε μια πισίνα. Και να (προσοχή είναι πολλά):
Η Στέλλα μας είπε ότι τα καλύτερά της είναι:
Τα ψαλίδια, να έχω να κόβω χάρτια, φύλλα δέντρων, σακούλες, κλωστές, γόμες. Καλύτερο από πλέξιμο.
Οι φακοί, από αυτούς που φέγγουν
Τα έλατα
Τα Χριστούγεννα
Τα λαμπάκια (ναι, ό,τι έχει σχέση με Χριστούγεννα)
Ο μουσακάς
Το Παρίσι (πρω τό τυ πο;)
Οι φωτογραφίες του Fan Ho
Τα κτίρια του Tadao Ando
Τα Σκανδιναβικά έπιπλα, και γενικά ό,τι έχει σχέση με design, όπου μπορώ να κάθομαι να χαζεύω με τις ώρες (ούτε καν, με τις ΜΕΡΕΣ)
Οι κάκτοι
Τα ταξίδια. Παντού.
Το περπάτημα
Οι λίμνες στη Δανία
Τα δάση
Να μη βάφομαι
Το γράμμα Δ και ό,τι συνεπάγεται
Τα ρούχα που δε φοριούνται όπως θα περίμενα ή που δεν καταλαβαίνω καν πως φοριούνται
Οι σκιές
Ο Hitchcock
Τα ταξίδια (το ξαναγράφω γιατί μ’ αρέσουν ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ τα ταξίδια)
Ο Serge Gainsbourg
O Bill Murray (οκ ναι σε όλους αρέσει ο Bill Murray αλλά ΠΡΟΦΑΝΩΣ)
Τα τσιτάτα και οι παροιμίες
Τα σκοινιά των πλοίων
Οι κάλτσες αλλά όχι τα καλσόν
Οι Νύχτες Πρεμιέρας, που είναι η δεύτερη αγαπημένη μου εποχή μετά τα Χριστούγεννα
Η χρυσή κασετίνα Καρέλια
Η θάλασσα το χειμώνα και το βουνό το καλοκαίρι
Το Μπαλί
Η διαδρομή από την πλατεία Ασωμάτων μέχρι το μετρό της Ακρόπολης
Να μη βγαίνω βράδυ
Οι ταινίες μέχρι το 1969 (οκ και κάποιες νεότερες, δε θα το αρνηθώ. Αν τις έκαναν ακόμα ασπρόμαυρες δε θα έχανα καρέ)
Τα σακάκια και τα παλτό τα οποία σχεδιάζω σχεδόν αποκλειστικά
Ο συνδυασμός μπλε σκούρο με μελιτζανί και μπλε σκούρο με μαύρο
Να μη φοράω αρώματα
Να μη φοράω κοσμήματα
Το σφουγγάρισμα
Ο Ian Fleming
Οι ξυλομπογιές
Τα ξύλινα πινέλα
Η Apple
Να κάνω μπάνιο. Συνέχεια.
Ο Ian Fleming
Οι κλασσικές μαύρες ομπρέλες αλλά να τις χρησιμοποιώ σαν μπαστούνια όπως οι κύριοι τη δεκαετία του ’40
Τα μπαστούνια
Τα αντρικά ρούχα
Τα φαρδιά ρούχα
Η μονοχρωμία
Ο Woody Allen
Tα road trips
Οι βόλτες με το αμάξι με την Κατ
Η Μπλανς ή η λησμονιά
Οι αιώρες
Οι κλειστοί γιακάδες
Το μαύρο
Το Defender
To μαύρο Defender (θα μου πάρει δώρο η Βαλίσια λέει, μαζί με ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο. Καλό κορίτσι)
Η Αλεξία, η Μαρία και η Ιωάννα. Σε συνδυασμό και μόνες τους
Να πηγαίνω μόνη μου για καφέ και να διαβάζω. Όχι τα μαθήματά μου
Οι εσωτερικές αυλές και τα αίθρια
Ο μαλαχίτης
Το MAXXI museum, το οποίο είναι το τελειότερο κτίριο που έχω μπει
Οι καμηλοπαρδάλεις
Ο Leonard Cohen
Το τζάκι και οι φωτιές
Το σπιτικό, όπου κι αν είναι
Ο Steve Buscemi
H πίτσα
Όλα τα τυρία, μέχρι κι αυτό με τις εκκολαπτόμενες αράχνες
Οι πέτρες, γιατί αρέσουν στον μπαμπά μου
Τα τετράδια και τα μολύβια
Η Edith Head
Οι Γιαπωνέζες
Ο καφές γλυκός
Οι κινηματογράφοι και κυριώς οι θερινοί
Οι εκδρομές (περνάει)
Ο Buñuel, ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΑΣΤΕΙΟΣ
Οι Σουρρεαλιστές
Οι Εξπρεσιονιστές
Το abstract, στα πάντα. Και σαν έννοια
Η λέξη “πρελούδιο”
Οι κατασκευαστές μουσικών οργάνων, που μάλλον είναι η ωραιότερη δουλειά στον κόσμο
Να ντύνομαι σαν καλόγρια
Αυτό το ξύλινο κοντάρι που το χρησιμοποιούσαν για να διαβάζουν εφημερίδα. Δεν έχω ιδέα πως λειτουργεί.
Στη Βαλίσια αρέσουν:
Megumi Satsu. Κατα κάποιο τρόπο η θηλυκή εκδοχή του Klaus Nomi
Καπέλα και Headpieces. ‘Οσο πιο μεγάλα τόσο καλύτερα
Κυλάκια δηλαδή σκυλάκια με τα οποία είμαι σαν την Elmyra από τα Tiny Toons
Αμέτρητα δαχτυλίδια και σκουλαρίκια μόνο στο ένα αυτί. Όχι δεν μπατάρω από τη μία πλευρά.
Ξύλινες κρεμάστρες.
Τεράστιες ξύλινες κασετίνες με είδη ζωγραφικής. Απλά είναι πανέμορφες και με τρελαίνει η χρωματική διαβάθμιση.
Παιχνίδι Ελατήριο Spiral. Δεν μπορω να μην έχω μονίμως τα χέρια μου απασχολημένα.
Blitz Kids για την αυθεντική εκκεντρικότητα.
Παλιές γραφομηχανές.
Alfred Hitchcock. Σε κάθε ταινία του ψάχνω να εντοπίσω τα cameos του.
Φλαμίνγκο. Το μοναδικό που μου αρέσει σχετικά με ότι έχει να κάνει με ροζ.
Coca – Cola. Μόνιμο αξεσουάρ
Μπάνιο με καυτό νερό. Μετά τα δάχτυλα μου μοιάζουν με αποξηραμένα δαμάσκηνα.
Σοφίτες. Λατρεύω τους κεκλιμένους τοίχους και τον ήχο της βροχής να χτυπαέι στη σκεπή.
Ιαπωνικά Κιμονό
Road Trips. Ελπίζω το επόμενο να είναι στην Αμερική.
Ανδρικό άρωμα. Εκτός του ότι τα προτιμώ από τα γυναικεια, το βρίσκω απρόσμενο το να μη μυρίζω σαν γιασεμί ή σαν ένα μπουκέτο τριαντάφυλλα.
Μαύρα ρούχα. Όχι γιατί αδυνατίζουν.
David Sylvian. Όμορφη μουσική, εξαιρετικοί στίχοι, τέλεια ζυγωματικά.
Εγκαταλελειμένα αρχοντικά στην Πλατεία Βικτωρίας. Με κάνουν και συνειδητοποιώ πόσο όμορφο αρχιτεκτονικά ήταν παλιότερα το κέντρο της Αθήνας.
Archie Comics. Πιάνουν όλη τη βιβλιοθήκη στο εξοχικό.
Τζάκι. Να κάθομαι μπροστά διαβάζοντας Celine και πίνοντας τσάι.
Ύδρα. Πάντα τη λάτρευα αλλά και μετα τα γυρίσματα του Μεγάλου Ανατολικού κατέχει ακόμα πιο ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου.
Να πίνω μπύρες με τον Μένη και να χορεύω με την Latoya.
Να παρατηρώ τους κοντινούς μου ανθρώπους. Από τον τρόπο που τρώνε μέχρι τον τρόπο που βουρτσίζουν τα δόντια τους.
Βάτες. Είμαι fan των 80s, τι να κάνουμε
Thom Browne. Εκτός του αδιαμφισβήτητου ταλέντου του παρουσιάζει τα πιο ενδιαφέροντα catwalks των τελευταίων χρόνων.
Τεράστιοι Φιόγκοι σε κλειστό γιακά πουκαμίσου. Η επιτομή της θηλυκότητας.
Τα κενά στα δόντια. Μου αρέσουν οι ατέλειες και οι εμφανισιακές ιδιαιτερότητες.
“L’Origine du monde” του Gustave Courbet. Η προέλευση, η εικόνα και η αντίληψη του ανθρώπινου κόσμου.
Τη φωτογράφιση επιμελήθηκε η Ιωάννα Σφίγγα – τα ρούχα είναι, φυσικά, 2WO+1NE=2