Για να μη βαριέστε, φέτος έβαλα και τα πάρτυ.
Πόσες φορές συμβαίνει η καλύτερα ντυμένη να είναι και η πιο αγαπημένη μου, λίγες, να μία: σε μια φάση που και δεν ξενυχτάω πλέον για να δω χαλί και τελετή και έχω αντικαταστήσει το ωραίο με το ενδιαφέρον η Kristen Wiig εμφανίζεται με φοβερό structured Valentino με δερμάτινα γάντια και μάλιστα σε κόκκινο, που δεν μπορώ καν να πω ότι είναι αγαπημένο μου χρώμα, και με τέλειο pixie cut.
Η Janelle Monae είναι ενδιαφέρουσα πάντα, αλλά εδώ (με Ralph Lauren) μου έφτιαξε ένα combo Can’t Get You Out Of My Head και φουτουριστικής καλόγριας που δεν μπορείς να μην το προσέξειςΔιαβάζω φέτος παντού (και όταν λέω παντού εννοώ στα επιστημονικά sites που μπαίνω καθημερινά) σχόλια τύπου “η Margot Robbie πρέπει να απολύσει τον στιλίστα της” – όντως έχει κάνει αμφιλεγόμενες επιλογές αυτή τη σεζόν, όπως αυτό εδώ το vintage Chanel με τα δεμένα στο μπράτσο κομμάτια υφάσματος που το έχω στην κατηγορία “ρούχα που θα φορούσε η Stevie Nicks για να πει το Rhiannon” ΧΩΡΙΣ να ξέρω ούτε εγώ αν το λέω για κακό. Και η Lucy Boynton φοράει Chanel, ακριβώς στο στυλ της, γιακαδάκι, μανικάκι, αναμενόμενο γενικώς. Αυτό το ποστ το κάνω βέβαια μόνο για να πω ότι η Λούσι θα παίξει τη Marianne Faithfull και εδώ πέρα οι cheerleaders της έχουμε βγάλει τα πομ πομ φωνάζοντας ΝΑΙΡΕΦΙΛΕΝΑΙ
Αλκυονίδες και στο κόκκινο χαλί (έτσι νόμιζαν αλλά έβρεξε διάβασα) οπότε Renee Zellweger, Scarlett Johansoon και Lea Seydoux σκέφτηκαν κάπως ανοιξιάτικα (με Armani, Oscar De La Renta και Louis Vuitton). Πριν πείτε ότι βαριέστε, να θυμάστε ότι στην ουσία τα Όσκαρ είναι ένα mainstream ιβεντάκι και για τις περισσότερες είναι προτεραιότητα η στιλιστική ασφάλεια.
Α δεν είπατε ότι βαριέστε; ούτε και εγώ.
Θα στηρίξω αυτό το ντυμένο/ξεντυμένο goth μπικινάκι McQueen που ακολουθεί κανόνα party upstairs-prayers downstairs, το μόνο που θέλω είναι να δω ένα άλλο μαλλί στη Rooney Mara, απορώ αν δεν πονάει το κεφάλι της με τόσο Croydon facelift μέρα μπαίνει μέρα βγαίνει
ΚΑΙ ΘΑ ΣΤΗΡΙΞΩ ΚΑΙ το “ζωγραφιστό” αυτό Gucci αυτό της Saoirse Ronan γιατί άμα ήταν σε ταινία Δαλιανίδη θα έκανε ένα τσακ, θα έβγαζε τη φούστα και θα έμενε με αυτό το βολάν, μαύρο καλσόν λίγα ντενιέ και πολύ αϊλάινερ και θα χόρευε στο ημίφως ενός νάιτκλαμπ της Τρούμπας.
Το ένα Dior είναι εδώ επειδή έχει φεμινιστικό statement και ντράπηκα να το αφήσω απ’ έξω (η κάπα της Natalie Portman έχει πάνω της κεντημένα τα ονόματα των σκηνοθετριών που δεν προτάθηκαν για Όσκαρ φέτος. Βέβαια, επειδή τα πράγματα έχουν πάντα δύο τουλάχιστον όψεις και πλέον όλες μαθεύονται εν ριπή οφθαλμού, τα άκουσε η Νάταλι μετά γιατί και η δική της εταιρεία παραγωγής έχει μόνο μια γυναίκα σκηνοθέτη) και το άλλο επειδή το γουνάκι στο στρίφωμα της Greta Gerwig μου δημιουργεί μια γλυκιά αίσθηση ασφάλειας επειδή η μαμά μου είχε κάτι τέτοια μαξιλαράκια καναπέ και όταν έλειπε πήγαινα στο “καλό” σαλόνι, άναβα ΟΛΑ τα φώτα και έπινα κακάο χωμένη μέσα στα μαξιλαράκια που ήταν μιλάμε ατσαλάκωτα, δεν άφηνε άνθρωπο να τα ακουμπήσει #Κυνόδοντας
Romcom όπου ο ήρωας έχει μπροστά του μια θεογκομενάρα με πόδι που θες ένα εικοσάλεπτο να του φορέσεις καλσόν (για αυτό εδώ η Charlize είπε να παραλείψει τη διαδικασία) και το sidekick της, τη φίλη που σπουδάζει Καλών Τεχνών και φοράει χαριτωμένα ομορφάσχημα ρουχαλάκια, και τα φτιάχνει με τη δεύτερη, δηλαδή την Olicia Colman. Και όταν λέω ο ήρωας, εννοώ εμένα.
Τα φορέματα με τα οποία μπορείς να πας από χαλί Όσκαρς μέχρι drag show είναι τα πραγματικά πετυχημένα φορέματα, Sandra Oh και Cynthia Erivo το ξέρουν. ΕΣΥ;
Eγώ πάντως άμα ήμουν η Catriona Balfe θα είχα φροντίσει ώστε να μη μοιάζω με ψάρι που προσπαθεί να απεγκλωβιστεί από μια ροζ κουνουπιέρα, ώστε να ζήσω καλύτερα το boomer moment που μου επεφύλαξε αυτό το σπλιτάκι του φάσιονιζμ, με Billie Eilish και oversized emo Chanel.
Και τι είμαι παιδιά για να μη μου αρέσουν τα τύπου 80s Saint Laurent; Κανας άγιος;
Κάπως πιο ενδιαφέροντα τα φορέματα για τα ιβεντάκια μετά την απονομή όπως πάντα, δεν είναι τυχαίο που ακούς “party dresses” και μεταφέρεσαι σε πίστες φώτα σαμπάνιες που ρέουν και κορίτσια που γελάνε ρίχνοντας πίσω το κεφάλι τους ενώ από το ταβάνι πέφτουν κονφετί. Αυτό το φολιδωτό Louis Vuitton της Florence Pugh μου αρέσει πιο πολύ από το Saab της Diane Kruger, αλλά ας σταθούμε στη διαφορά που κάνει στις φωτογραφίες το κόκκινο κραγιόν.
Εδώ η Suki Waterhouse φοράει το φόρεμα της Lucy Boynton περασμένο από ακτίνες Χ, αλλά θέλω να σταθώ στο πώς ένα ρούχο που (στις εκτός πασαρέλας φωτογραφίες) μοιάζει με κάτι που θα έβρισκες κρεμασμένο στα παιδικά του Η&Μ μετά την Καθαρά Δευτέρα μοιάζει τόσο και γαμώ πάνω στη συγκεκριμένη. Μάγισσα μάγισσα τέλος.
Να σας πω τι μου συμβαίνει, μου συμβαίνει ότι γενικά θέλω να είμαι αδύνατη, κρεμάστρα που λένε και οι μόδιστροι, για να μου κάθονται όλα τα ρούχα χωρίς σκέψη και μετά βλέπω κάτι γυναίκες με σωματότυπο Kim ή JLo και λέω κάτσε όχι, αυτό είναι, EMBRACE IT. Τέλος ψυχανάλυσης. Μου αρέσει και το αποδομημένο McQueen και το showgirl chic παγετέ της Dita.
Baby blue και πετρόλ aka οινοπνευματί είναι χρώματα που δεν μου αρέσουν καθόλου – αν και το τελευταίο είναι τελευταία λέξη φέτος – παρ’όλα αυτά μου δημιουργεί ένα ενδιαφέρον αυτό το ψιλομεσαιωνικό Valentino, η Zoey Deutch είναι σαν μια σέξι κομπάρσος GoT (από το μακρινό συγγενολόι, πεθαίνει δεύτερο κύκλο). Το flapper shirtdress της Christina Ricci χωρίς ζώνη/τσάντα και με Martens το φορούσα.