8. Shabazz Palaces – Lese Majesty
Για κάτσε ρε φίλε, δυο νούμερα πιο πριν μας έλεγες ότι το καλύτερο ραπ άλμπουμ της χρονιάς είναι το Run The Jewels 2, πως γίνεται; Γίνεται γιατί αυτό δεν είναι ραπ, είναι μια χιπ-χοπ όπερα! Ή μήπως συμφωνικό χιπ-χοπ; Δε με πιστεύεις ε; Πως σου φαίνεται ότι τα 18 “τραγούδια” χωρίζονται σε 7 σουίτες; Ναι ξέρω, και γω σιχαίνομαι τα progressive concepts, είδαμε και πάθαμε να τα ξεφορτωθούμε από το ροκ, θα τα λουστούμε και στο χιπ-χοπ; Είναι οι Shabazz Palaces οι Pink Floyd της ραπ; Ούτε κατά διάνοια.
Τι είναι λοιπόν το Lese Majesty; Είναι κυρίως ένα ταξίδι, ένα διαγαλαξιακό trip με όχημα τον πειραματισμό και τοπία που αλλάζουν αργά και μεθυστικά. Τα φωνητικά είναι κομματιασμένα, σα δέντρα στο τοπίο που κάποτε είναι υγιή και ρωμαλέα και κάποτε χάσκουν σα χτυπημένα από κεραυνό. Η πτήση είναι χαλαρή αλλά κάποιες στιγμές έχει αναταράξεις, σύντομες αλλά έντονες. Τα πάντα εδώ έχουν να κάνουν με την αίσθηση, το άλμπουμ ακούγεται ολόκληρο ή δεν ακούγεται καθόλου, κανένα κομμάτι δε στέκεται από μόνο του και όλο μαζί κάνουν ένα υπέροχο σύνολο.
Όχι δεν είναι ραπ ή τέλος πάντων αν είναι, είναι ένα καινούργιο, ιδιαίτερο και πολύ πιο ψαγμένο, δυστροπικό χιπ-χοπ για την ελίτ.