I live by the river

Οι εβδομάδες μόδας του Λονδίνου μου θυμίζουν τις, καλές ακόμα αν και όχι χρυσές, εποχές του Sotris, όταν ψαρωμένοι μαθητές (… που ντρέπονταν να σπρώξουν και την πόρτα του μαγαζιού ακόμα, αλλά που ένα μικρό θράσος τούς έβαζε δύναμη στις παλάμες) πηγαίναμε να δοκιμάσουμε τα πιο προχωρημένα συνολάκια που έβρισκες μόνο εκεί, τα οποία ήταν πάντα πολύ κοντά/πολύ μακριά/πολύ φαρδιά/πολύ στενά, αλλά όλα αυτά ΕΠΙΤΗΔΕΣ, λόγω αβανγκαρντοσύνης. Κάθε ρούχο ήταν εξωτικό, με πατρόν που αν ήταν θεώρημα δεν θα αποδεικνυόταν, σε γέμιζε δέος και βεβαιότητα ότι αν δεν το “καταλαβαίνεις”, εσύ φταις.

Αν ρωτάτε, κάτι απλές ζακέτες και κανα δυο πουλόβερ είχα καταφέρει να αποκτήσω μόνο από το συγκεκριμένο τέμενος της μόδας, έτσι για να μη φύγω χωρίς να έχω αγοράσει τίποτα – στο μυαλό μου όμως ήταν πάντα Λ-Ο-Ν-Δ-Ι-Ν-Ο.

Κάτι άλλο που στο μυαλό μου ήταν πάντα Λονδίνο είναι τα παλτό: τα καμπαρντινάκια Paddington που μου έφερναν οι θείες, το καρό Burberry του ντετέκτιβ, τα βαριά μάλλινα πανωφόρια από “καλό τουίντ ή κασμίρ ή άλλες ονομασίες υφασμάτων που υπαινίσσονται θαπλωρή”  – αυτά, φυσικά, μπορείς να τα δεις και φέτος όπως κάθε χρόνο, είτε με κομματιαστά μανίκια (Christopher Kane), είτε σε αποχρώσεις κλασικές και φθινοπωρινές (Roksanda), είτε σε κάπως πιο βικτωριανές-αλλά-πρακτικές-συνάμα εκδοχές (Simone Rocha). Φυσικά, δεν θα συζητήσουμε μόνο για παλτό – θα συζητήσουμε για έναν Kane μουντό στα χρώματα και συνολικά αυστηρότερο από άλλες χρονιές αλλά με σέξι παρακάμψεις από δαντέλα και δέρμα, για μια συλλογή που αγάπησε τις cosy υφές, την άνεση της φούστας και το coolness της μπεζ-καφέ παλέτας (JW Anderson) και για τον υπέροχο μινιμαλισμό της Roksanda, με χρώματα τόσο διακριτά, σαν μια ζωγραφιά παιδιού που επιμένει με μανία να μη βγαίνει από τις γραμμές. Τα μήκη κατεβαίνουν, τα σοκάκια του 19ου αιώνα ζωντανεύουν με τους φιόγκους και το layering σε μαύρο αλά Simone Rocha, αλλά εκεί που πραγματικά γίνεται Το Πάρτυ Στον Τάμεση είναι η συλλογή (η συλλογάρα) Erdem. O Erdem Moralioglu δείχνει και καρό, δείχνει και Mary Janes με κάλτσα, και πουά διαφάνειες και μεγάλους preppy γιακάδες με ζακάρ πουλόβερο φορεμένα μαζί με λαμέ. Έμπνευση του σχεδιαστή υπήρξε η Adele Astaire, αδερφή του Fred και σύζυγος του Δούκα του Devonshire και άμα την ψάξετε θα δείτε ότι, ναι, δικαίως.