Sasha never grey

Αν ισχύουν τα περί χρωματοθεραπείας, λίγος Sasha Lend θα μας κάνει καλό. Ο Sasha έχει ένα μπλογκ που λέγεται boobschronicle, πράγμα που ίσως μας οδηγεί στο σχετικά ασφαλές συμπέρασμα ( = το έψαξα κανονικότατα το μπλογκ) ότι ερμ, εκτιμά το γυναικείο σώμα γενικότερα, ανεξαρτήτως σωματοτύπου –  ως illustrator ασχολείται με αυτό σε ένα πιο θεωρητικό/μινιμαλιστικό επίπεδο: του αρέσει να φτιάχνει κορίτσια κάπως λυγερά, με ψηλά πόδια, φινετσάτα άκρα με μέση που σπάει με τρόπο πασαρέλας (… και όχι τσιφτετελιού, ας πούμε). Ο ίδιος λέει ότι του αρέσει η λακωνικότητα και η αφαίρεση όταν σχεδιάζει, εγώ λέω ότι δεν βλέπω κάτι φοβερά πρωτότυπο μεν, κάτι με τράβηξε και ήθελα να σας τα δείξω αυτά δε. Ήταν το χρώμα; Ήταν που μου βγήκε με την ακτινοβολία της οθόνης μια κάποια αισιοδοξία (για λίγο θα είναι μη σκάτε); Ήταν που η σειρά illustrations που  κατατάσσει στο “architecture” απηχεί λίγο ρωσικό μοντερνισμό, που μού ήταν πάντα κάτι σαγηνευτικό (και τον ίδιο τον σαγήνεψε κάποια στιγμή πιστεύω, λόγω ρωσικής καταγωγής); Είναι που τα σχέδιά του έχουν μια καθησυχαστική τάξη, σαν μυαλό που σκέφτεται σε κουτάκια; Είναι που διακρίνω λίγη naiveté τη στιγμή που τη χρειάζομαι; Δεν ξέρω αν χρειάζεται να αυτοψυχαναλυθώ άλλο, μάλλον όχι, αυτά που φτιάχνει ο Sasha με έκαναν να αισθανθώ λίγο καλύτερα, και αυτό το αποκάλεσα Τέχνη.

Όντας η ίδια, μην τα ξαναλέμε, πολύ άτεχνη.